Այս
կարծիքին է «Ժողպատգամավոր» խմբի անդամ Հակոբ Հակոբյանը – Պարոն Հակոբյան,
երկար տարիներ անկուսակցական լինելուց հետո ի՞նչը ձեզ մղեց դեպի Հանրապետական, մանավանդ
այն իրավիճակում, երբ բավականին երկար ժամանակ խոսվում էր «Ժողպատգամավոր» խմբի եւ
ՄՀՀ-ի սերտ համագործակցության, նույնիսկ հավանական անդամակցության մասին: –
Գաղտնիք չէ, որ նոր «ԸՕ»-ով ավելի նվազեց մեծամասնական ընտրակարգով ընտրվող պատգամավորների
թիվը եւ ավելացան համամասնական ընտրակարգով սահմանված տեղերը: Ութ տարվա խորհրդարանական
աշխատանքային փորձը ցույց տվեց, որ եթե ուզում ես որպես պատգամավոր քո աշխատանքը
ավելի արդյունավետ լինի, ապա պետք է ներկայացնես որեւէ քաղաքական ուժ: Երկար եւ հանգամանալից
քննարկումներից հետո «Ժողպատգամավոր» խմբի անդամներս որոշեցինք միանալ Հանրապետականին:
Ինչո՞ւ իզուր հեծանիվ ստեղծել, երբ հեծանիվն արդեն կա: Այսօր խմբի 16 անդամներից
10-ը ՀՀԿ անդամ են: – Սակայն դուք ձեր այդ որոշմամբ դժվար կացության առջեւ
կանգնեցրիք ձեր գործընկերներին, մասնավորապես նկատի ունեմ Լյովա Խաչատրյանին եւ Վահրամ
Բաղդասարյանին, ովքեր շարունակում են մնալ ՄՀՀ-ում: – Լյովա Խաչատրյանի եւ
Վահրամ Բաղդասարյանի հետ անձնական մտերիմ հարաբերությունները կան, եւ դա երբեք չի
խանգարելու վաղվա քաղաքական պայքարին: Տա Աստված, որ յուրաքանչյուրը կարողանա իր
ընտրած ուղիով հասնել այնտեղ, որտեղ ինքն է ուզում: – Սակայն պնդումներ կան,
որ հանրապետական դարձածներին դեպի այդ կուսակցություն մղեց ոչ թե Նժդեհի հանդեպ սերը,
այլ սեփական հարցերը լուծելու խնդիրը եւ իշխանությունների պարտադրանքը, որ հանկարծ
սեփական բիզնեսը եւ տնտեսական ինչ-ինչ լծակներ չկորցնեն: – Ես չգիտեմ՝ ով
ինչ է կորցնելու եւ ով ինչ է ձեռք բերելու, բայց մի բան հստակ գիտեմ. ես մասնակցել
եմ երեք ընտրությունների եւ միշտ իմ մրցակիցը Հանրապետականի թեկնածու է եղել: Ես
ոչինչ չեմ կորցրել, այլ ձեռք եմ բերել այն, ինչ ունեմ, եւ թող իզուր չփորձեն լվից
ուղտ սարքել: Այսինքն՝ հայտարարել, որ եթե մարդը կուսակցական կամ պատգամավոր չէ,
ոչնչի չի կարող հասնել: Այդպես չէ, ուղղակի դա գաղափարազուրկ տրամաբանություն է,
որովհետեւ հասարակության մեջ այսօր մենք ունենք մոտավորապես 15-20 հազար մարդ, որ
լուրջ բիզնեսով են զբաղվում, ստեղծել են աշխատատեղ, պետությանը հարկեր են վճարում:
Երբ ես «Արփա-Սեւանում» նախագահ էի, հարյուրավոր աշխատատեղեր եմ ստեղծել, հիմա էլ
«Արփա-Սեւանում» կա մոտ 300 աշխատող, մարդիկ այդ աշխատանքով ընտանիք են պահում: Եվ
այս ամենի արդյունքում խոսել այն մասին, որ ես ինչ-որ բան եմ կորցնելու, անհասկանալի
է, ի՞նչ եմ կորցնելու, ոչինչ, բայց մարդիկ աշխատատեղեր կարող են կորցնել, եւ դա իմ
կորուստը չի լինելու, այլ երկիրն է կորցնելու: – Արդյոք դուք եւ ձեր խմբի
անդամները կդառնայի՞ք Հանրապետական, եթե դեպի այդ կուսակցություն չկողմնորոշվեր պաշտպանության
նախարարը: – Պաշտպանության նախարարը մեր խմբի անդամների հետ չի քննարկել Հանրապետական
մտնել-չմտնելու հարցը: Մեր անդամակցության հարցը կայացրել ենք «Ժողպատգամավոր» խմբում,
դա «Ժողպատգամավորի» որոշումն է, եւ քայլը կատարել է «Ժողպատգամավոր» խումբը: –
Ձեր կարծիքով՝ 2007-ի ընտրությունները ի՞նչ որակի կլինեն, մանավանդ՝ տարիներ շարունակ
մենք արդեն սովոր ենք կեղծված եւ անարդար ընտրություններ տեսնելուն: Իսկ հիմա ակնհայտ
է, որ ընտրական պայքարը ընթանալու է իշխանական ուժերի միջեւ, մինչդեռ խորհրդարանն
առաձգական չէ, տեղերը սահմանափակ են, եւ կարծես ընդդիմության համար տեղեր չեն նախատեսված:
– Ես մի քիչ վերապահումով եմ մոտենում ձեր ասած տարիներ շարունակ կեղծված
ընտրությունների գաղափարին եւ ընդդիմությանը չեմ ուզում դուրս թողնել, որովհետեւ
ընդդիմությունը ինքն էլ իշխանության մի մասն է: Իսկ իշխանությունը վերարտադրելու
երկու ճանապարհ կա՝ ընտրություններ եւ հեղափոխություն: Մեր երկիրը գնում է ընտրությունների
ճանապարով, եւ իշխանությունը պետք է վերարտադրվի, պետք է վերարտադրվի այդ թվում նաեւ
ընդդիմությունը: Այս պայքարը եղել է միշտ: Իհարկե, վերարտադրության համար հարկավոր
է ստանալ ժողովրդի ձայնը, իսկ ժողովրդի ձայնը ստանալն այդքան էլ հեշտ չէ: Ես ութ
տարի մեծամասնական ընտրակարգով ընտրված պատգամավոր եմ եւ դա շատ լավ գիտեմ: Ժողովուրդը
հստակ գիտի ում պետք է ձայն տա: Ընդհանրապես, չեմ հավատում, որ աշխարհում կա արդար
ընտրություն, հենց ԱՄՆ-ի վերջին ընտրությունները ցույց տվեցին, որ այդպիսի ընտրություններ
չեն լինում, քանի որ այնտեղ էլ ժողովուրդը դժգոհ էր ընտրությունների արդյունքից:
Միլիոնավոր մարդիկ, որ գնում են գործողություն կատարելու, չեն կարող չսխալվել, հարյուր-հազարավոր
մարդիկ, որ աշխատում են հանձնաժողովներում, չեն կարող չսխալվել: Ուրիշ խնդիր է՝ միտումնավո՞ր
են սխալվում, թե՞ ակամա: Մեզ մոտ կան որոշակի միտումներ, դա նրանից է, որ մեզ մոտ
եւս ընտրության գործընթացները զարգանալու կարիք ունեն: Ժողովուրդն ինքը պետք է ընտրի,
որ հասկանա, թե իր ընտրյալը ինչպիսին է եւ ինչ կարելի է նրանից ակնկալել: –
Բոլոր այն պատգամավորները, որ դարձել են Հանրապետական, առաջիկա ընտրություններում
առաջադրվելու են մեծամասնակա՞ն կարգով, թե՞ հայտնվելու են Հանրապետականի ցուցակում:
– Ուրիշների փոխարեն ես չեմ կարող պատասխանել, բայց իմ մասով ասեմ, որ ես
դարձյալ առաջադրվելու եմ մեծամասնական ընտրակարգով, որովհետեւ այն ընտրազանգվածը,
որ կա իմ ընտրատարածքում, մարդիկ են, որոնց հետ ես շփվել եմ, որոնց անձամբ ճանաչում
եմ, իրենք էլ ինձ են ճանաչում, եւ ես նրանցից կարող եմ մեկ անգամ եւս վստահության
քվե ակնկալել, որովհետեւ մենք տարիներ շարունակ աշխատել ենք միասին եւ կա փոխադարձ
վստահություն եւ հարգանք: ՄԱՐԳԱՐԻՏ ԵՍԱՅԱՆ
