Օգոստոսի 9-16-ը Արցախում կկայանան Արսեն Սաֆարյանի համերգները
Համերգի եւ այլ հարցերի շուրջ զրուցեցինք երգչի հետ:
– Հետեւելով հայկական հեռուստաալիքներով հայ երգիչների պրոպագանդվելուն, նկատում ենք, որ կարծես առաջին տեղում Անդրեն է, երկրորդում՝ Արսենը, երրորդում՝ Արսեն Սաֆարյանը…
– Իմ կարծիքով՝ նման բան չկա: Կան մի խումբ երգիչներ, որոնց վարկանիշները ժամանակ առ ժամանակ փոփոխվում են: Երբեւէ չեմ մտածել՝ ես ումից եմ առաջ, կամ՝ ումից հետո:
– Կարծիք կա, որ, օրինակ, Հայկոն ընդամենը 15-17 տարեկան աղջիկների համար երգող տղա է: Իսկ ո՞վ է ձեր հանդիսատեսը:
– Ես այդ կարծիքին չեմ. Հայկոյին համարում եմ գրագետ երաժիշտ, բարձր կուլտուրայով երգիչ: Ինչ վերաբերում է իմ հանդիսատեսին, այն միատարր չէ: Մենահամերգներին տեսնում եմ 11-12 տարեկան երեխաներից մինչեւ սպիտակ մազերով տատիկ-պապիկների:
– Վերջին շրջանում ձեր երգացանկում ավելացել են ռիթմիկ երգերը: Արդյո՞ք շուկային տուրք տալն է պատճառը:
– Մեր ազգը լացող, տխուր ազգ է: Երգերի 80 %-ը լացուկոծ է: Էստեղից էլ կարծիքը, որ մեր էստրադան միապաղաղ ու տխուր է: Դրա համար անհրաժեշտ են աշխույժ, ռիթմիկ երգեր, որ հանդիսատեսը չհորանջի, չհոգնի: Այսօրվա հանդիսատեսը շոու է ուզում, ու կարեւոր չէ, թե այն ինչպես կստեղծես: Ապրիլին կայացած մենահամերգիցս հետո հասկացա, որ մյուս համերգս պիտի էլ ավելի անսպասելի երեւույթներով լիքը լինի…
– Հայ երգիչ-երգչուհիներից ոմանք հաճախ մասնակցում են միջազգային կամ այդպիսին հորջորջվող մրցույթների, իսկ դուք՝ ոչ: Ո՞րն է պատճառը:
– Ես մի անգամ մասնակցել եմ՝ Ղազախստանում, 2004-ին: Կարծում եմ, մրցույթը շատ կարեւոր է արտիստի համար՝ համապատասխան եզրակացություններ անելու առումով: Ինձ առաջարկներ շատ են եղել, բայց ես առհասարակ մրցույթներ չեմ սիրում: Չեմ ընդունում, որ ժյուրի է նստած ու ինձ պիտի գնահատական տա՝ 7, 8, 9… Մինչդեռ արվեստում գնահատականները հարաբերական են:
– Այնուամենայնիվ, եթե առաջարկ լինի «Եվրատեսիլին», «Նոր ալիքին», «Սլավոնական շուկային» եւ այլ մրցույթների մասնակցելու, կընդունե՞ք:
– Չգիտեմ, գուցե՝ այո, գուցե՝ ոչ: Եթե պիտի բզկտվեմ այն մարդկանց կողմից, ովքեր կասեն, որ իմ փոխարեն, օրինակ, Պողոսը պիտի գնար, ավելի լավ է՝ չգնամ: Կարծում եմ, հեղինակավոր մրցույթներին մասնակցելու համար պետությունը պիտի ներկայացնի երգչին, որի համար նախ պիտի ստեղծվի խորհուրդ: Ու այդ խորհրդի անդամները չպիտի լինեն այն մարդիկ, ովքեր չեն հասկանում՝ այսօր ինչ է կատարվում:
– Ձեր կարծիքով այսօր ո՞ր փուլում է հայկական շոու-բիզնեսը՝ սաղմնային վիճակո՞ւմ է, արդեն ծնվե՞լ է…
– Ինձ թվում է, որ 6-րդ դասարանի մակարդակի է: Ասել, որ շոու-բիզնես չկա՝ սխալ է, ասել՝ կայացած է, դարձյալ ճիշտ չի լինի: Իսկ ատեստատ կստանա, թե ոչ, ժամանակը ցույց կտա: Այսօր մեր երգիչներին շատ բան է պակասում… Ցավոք, հայկական էստրադայի ամենամեծ պրոբլեմն այն է, որ ոչ ոք չի ուզում բեմում շարժվել: Մտածում են՝ բավական է 3 կիլոմետրանոց երգ երգեն ու իրենց բրավո կասեն…Անցել են այդ ժամանակները, երգիչը պիտի հետեւի արտաքինին, զբաղվի սպորտով, պարարվեստով…
Զրուցեց ԳՈՀԱՐ ՀԱԿՈԲՅԱՆԸ
