Ասում
է ՔԴՄ նախագահ Խոսրով Հարությունյանը – Պարոն Հարությունյան, ինչպե՞ս եք գնահատում
իշխանական վերջին ակտիվացումը: Դատելով այս ամենից՝ այսօր արդեն պարզ է, որ այն ուժերը,
որոնք խորհրդարանում չեն, դեռ երկար ժամանակ չեն կարողանալու հայտնվել այնտեղ: Դրանից
դուք ձեզ ճնշված չե՞ք զգում: – Արտախորհրդարանական ուժերի ճանապարհը դեպի
ակտիվ քաղաքական դերակատարում փակվել է հենց «Կուսակցությունների մասին» օրենքով,
սա ամենահակասահմանադրական օրենքն է, որի կապակցությամբ ես նամակ եմ պատրաստում Մարդու
իրավունքների պաշտպանին: «Կուսակցությունների մասին» օրենքով խորհրդարանում գտնվող
քաղաքական ուժերը, ընդդիմություն թե դիմություն, կապ չունի, լիարժեք հնարավորություն
ունեն վերարտադրվել խորհրդարանում: Մյուսները մնում են դուրս: Հաջորդ խոչընդոտը ընտրական
հանձնաժողովների ձեւավորման մեխանիզմն է: Դրանք ձեւավորվում են խորհրդարանում ներկայացված
ուժերի կողմից: Ինչ վերաբերում է հարցի առաջին մասին, ասեմ, որ այն, ինչ կատարվեց
Հանրապետականի հետ, չի նշանակում, որ դրանից այդ կուսակցության վարչական ռեսուրսները
ավելացան կամ պակասեցին: Համաձայնեք, որ եթե խնդիրը կայանում էր ընտրություններում
հաջողություն ապահովել վարչական ռեսուրսի միջոցով, ապա այդ խնդիրը լուծելու համար
բավարար պայմաններ կային առանց այդ էլ: Միայն այն, որ Անդրանիկ Մարգարյանը վարչապետն
է՝ բավարար էր: Ուրեմն խնդիրն այլ է: Ենթադրում եմ, որ խոսքը ավելի երկարաժամկետ
քաղաքական մնայուն ազդեցություն ձեւավորելու մասին է: Կարծում եմ, նպատակ է դրված
միացնել ֆինանսական եւ քաղաքական կապիտալները: Իմ պատկերացմամբ, Հանրապետականը ձեռնամուխ
է եղել որակապես նոր կուսակցություն դառնալուն, եւ դա երեւում է իրենց հայտարարություններից,
ծրագրային եւ կանոնադրական փոփոխություններից: Սա մի գործընթաց է, որը շարունակություն
է ունենալու: Վերջին հաշվով համաձայնեք, որ մեր իրականությանը չի բավարարում ոչ թե
կուսակցությունների քանակը, այլ հետեւյալը՝ ֆինանսական ռեսուրս, որը համատեղված է
քաղաքական որակով: – Այդ դեպքում արդյոք Հանրապետականը եւ «Բարգավաճ Հայաստանը»
հակառակորդներ կամ մրցակիցներ չե՞ն: – Կարծում եմ, ավելի շուտ մրցակիցներ
են: Եթե «Բարգավաճ Հայաստանին» հաջողվի ձեւավորել մի շատ ուժեղ քաղաքական թիմ, որտեղ
կլինեն պրոֆեսիոնալներ, չի բացառվում, որ մենք ականատես կլինենք ոչ թե այս երկու
ուժերի ֆինանսական հնարավորությունների բախմանը, այլ՝ ականատեսը քաղաքական թիմերի
մրցակցությանը: Օրինակ, կողմերը կարող են ներկայացնել իրենց ապագա կրթության նախարարին
կամ մշակույթի նախարարին եւ եթե սրան ավելացնենք նաեւ ընդդիմության համանման մոտեցումը,
մենք շանս կունենանք առաջիկա ընտրությունները դարձնել ոչ այնքան բիրտ ֆինանսական
կարողությունների բախման, որքան քաղաքական թիմերի մրցակցության պրոցես: Սա իրականում
հնարավոր կդառնա, եթե հանրությունը նման պահանջարկ ներկայացնի: Եվ այստեղ մեծ անելիք
ունի մամուլը, դուք, ձեր թերթը, որ բավական պահանջարկ ունի, մյուս թերթերը: Դուք
պետք է ձեւավորեք այդ հանրային սպասելիքները: Մենք ոչ թե պետք է սպասենք սելիտրային,
այլ ապագա նախարարների բանավեճին, ապագա վարչապետների բանավեճին: – Ձեր կուսակցությունը
մասնակցելո՞ւ է խորհրդարանական ընտրություններին, եւ ի՞նչ եք սպասում այդ ընտրություններից,
արդյո՞ք դարձյալ չեն կեղծելու: – Մեր կուսակցությունը կմասնակցի ընտրություններին,
հիմա մենք աշխատում ենք մեր նախընտրական ծրագրի վրա: Ինչ վերաբերում է որակին, դրանք
իդեալական, անկասկած, չեն լինի: Բայց կարծում եմ, Հանրապետական կուսակցությունը իր
շատ պատկառելի ազդեցությամբ միաժամանակ ստանձնեց նաեւ ընտրությունների ողջ պատասխանատվությունը:
Ուզում են իրենք դա՝ չեն ուզում, դա արդեն այլ խնդիր է: Հետեւաբար թափանցիկ եւ արդար
ընտրությունների առաջին նախաձեռնողը պետք է լինի հենց Հանրապետականը: Հավատացնում
եմ ձեզ, 2003 թվականի կրկնությունը ուղղակի չի կարելի նույնիսկ պատկերացնել, քանի
որ չափազանց վտանգավոր կլինեն հետագա զարգացումները: – Իսկ դուք ի՞նչ հիմքով
եք հավատում նորմալ ընտրությունների անցկացմանը, երբ նույն ձեր նշած Հանրապետականում
են հավաքվել ամենաբարձր մակարդակի պրոֆեսիոնալ կեղծարարներ, ովքեր տարիներ շարունակ
կեղծել են: – Ես հույսս դնում եմ բանականության եւ ողջամտության վրա: Ես ընդամենը
ասում եմ, որ այն քաղաքական ուժը, որը հավակնում է երկարաժամկետ քաղաքական պատասխանատվության,
նա պետք է գիտակցի, որ այդ պատասխանատվությունը կարող է արդյունավետ իրացնել, եթե
ընտրությունները լինեն օրինական եւ թափանցիկ: Հետեւաբար Հանրապետական կուսակցությունը
անհամեմատ ավելի ճիշտ կանի, եթե իր ամբողջ ռեսուրսները ծախսի PR-ի վրա, քան՝ սելիտրա
բաժանելու: Իսկ ինչ վերաբերում է կեղծելու փորձարարությանը, ես քաջատեղյակ եմ ընտրական
պրոցեսներին եւ այդպիսի փորձառություն ունեցողները, ցավոք, ոչ միայն Հանրապետականում
են կամ իշխանական կոալիցիայում, այլեւ ընդդիմության մեջ: ՄԱՐԳԱՐԻՏ
ԵՍԱՅԱՆ
