Ասում
է ԱԺ նախագահ Տիգրան Թորոսյանը – Վենետիկի հանձնաժողովի անդամները Երեւանում
նշել էին, որ նորմալ ընտրություններ անցկացնելու համար Հայաստանում պակասում է կարգին
«Ընտրական օրենսգիրքը», համամի՞տ եք այս կարգի գնահատականներին, մի՞թե միայն դա է
մեզ պակասում: – Ոչ միայն «Ընտրական օրենսգիրքը»: ԱԺ նախագահի ընտրությունների
ժամանակ հստակ ասացի, որ, այո, իհարկե, եթե օրենսգրքում թերություններ ունենք, անպայման
պիտի բարելավենք, բայց շատ կարեւոր են նաեւ անհրաժեշտ բարոյահոգեբանական մթնոլորտի
ստեղծումը, միջկուսակցական հարաբերությունների կարգավորումը: Ես համոզված եմ, որ
մեր կուսակցությունները թշնամիներ չեն, մրցակիցներ են, գործընկերներ, թեեւ երբեմն
հարաբերությունները հասնում են թշնամանքի: Ամենակարեւորը սա է, եւ եթե բոլոր կուսակցությունները
սա գիտակցեն, ուրեմն կհասկանան, որ շատ ու շատ ընդհանուր շահեր եւ հետաքրքրություններ
ունեն, այդ թվում նաեւ բոլոր չափանիշներին բավարարող ընտրությունների անցկացման հետ
կապված: Ահա սա է, որ եթե կարողանանք ապահովել, կարծում եմ, իսկապես անհրաժեշտ կամքը
կդրսեւորվի, որը պակասում է «ԸՕ»-ի մեխանիզմներն ամբողջացնելու համար: Պետք է հուսալ,
որ առաջիկա մեկ տարին փոքրիկ քայլերով հնարավորություն կտա ստեղծել անհրաժեշտ բարոյահոգեբանական
մթնոլորտը: Սա պակաս կարեւոր չէ, քան «ԸՕ»-ի փոփոխությունները, քան սահմանադրական
փոփոխությունների կիրառումը կյանքում եւ քան` ցանկացած այլ անելիք: – Հիմա,
երբ խորհրդարանի դահլիճին նայում եք որպես ԱԺ նախագահ, ինչպիսի՞ն է ձեր տպավորությունը,
փոփոխություն կա՞: – Իմ մոտեցումները, սկզբունքները, կարծիքները երբեք չեն
փոխվում այս կամ այն պաշտոնը ստանձնելիս կամ թողնելիս: Ես իմ գործընկերներին շատ
լավ ճանաչում եմ, 7 տարի միասին աշխատել ենք եւ 7 տարի ԱԺ փոխնախագահ եմ եղել, այնպես
որ, չեմ կարծում որեւէ բան կա՝ ես չգիտեի եւ նոր եմ իմանում, հստակ է, որ իմ մասին
եւս որեւէ բան չկա, որ մինչ այժմ չգիտեին եւ հիմա են իմանում: Ոչ խորհրդարանում,
ոչ կուսակցությունների մեջ թշնամիներ չունեմ, գոնե ես այդպես եմ համարում: Ունեմ
շատ ընկերներ, բարեկամներ: Եվ շատ ուրախ կլինեի, եթե մենք կարողանայինք նաեւ այս
հարաբերությունները օգտագործելով` կարգավորել այն մթնոլորտը, որ գոյություն ունի:
Իհարկե, կարող եմ ենթադրել, որ որոշ մարդկանց սա ռոմանտիկ մի բան կթվա, բայց ընդհանրապես
ես լավատես եմ: Ամեն դեպքում պիտի անել ամեն ինչ, որ հետագայում մեզանից որեւէ մեկը
մտածի, որ ինքը ինչ-որ մի բան կարող էր անել մեր երկրի համար եւ չարեց: –
Կիսո՞ւմ եք այն տեսակետը, որ Ձեր՝ ԱԺ նախագահ դառնալով ծանրացավ ՀՀԿ-ի բեռը, քանի
որ պատասխանատվությունը շատ ավելի մեծացավ, եւ որ այդ ընտրությունը հատուկ միտումով
է արված՝ խորհրդարանական ընտրություններից առաջ «փչացնել» ձեր կուսակցությանը: –
Ոչ, չեմ կիսում այդ տեսակետը, համաձայն չեմ, որ բեռը ծանրացրին, մեր բեռը միշտ էլ
ծանր է եղել: Մենք միշտ հայտարարել ենք, որ լիարժեք պատասխանատվություն ենք կրում
երկրի ընթացքի համար, երկրում կատարվող իրադարձությունների համար եւ այն լավ բաների
համար, որոնք արվում են երկրում, եւ այն թերությունների, սխալների համար, որոնք կան
երկրում: Ցավոք սրտի, մենք քիչ ենք խոսում լավ բաների մասին, թեեւ կարծում եմ, լավ
բաներ կատարվում են եւ արժե դրանց մասին խոսել: – Մամուլում հրապարակումներ
եղան այն մասին, որ դուք մաս-մաս տեղափոխվում եք կառավարական ամառանոց, տեղափոխվե՞լ
եք արդյոք: – Ոչ, ես չեմ տեղափոխվել եւ ուրախ եմ, որ առիթ ունեմ դրա մասին
խոսելու: Նախ ասեմ, որ որոշել եմ տեղափոխվել, բայց ամենատարօրինակն այն է, որ մամուլի
տվյալ հրապարակումը ծայրից ծայր հնարած էր եւ նրանում ամեն ինչ անանուն էր: Բայց
ամենազավեշտալին հետեւյալն է՝ ես Մաշտոցի պողոտայի այդ բնակարանում չեմ ապրում արդեն
7 տարի: Ուստի չեմ կարող այս հասցեի տան շքամուտքից ամեն առավոտ դուրս գալ, դեռ մարդկանց
էլ չբարեւել: Եթե ես իմանամ, որ իմ նախկին հարեւաններն ուզում են, որ ես իմ այժմյան
բնակարանից հասնեմ Մաշտոցի պողոտայի այն տունը, որտեղ չեմ ապրում 7 տարի, իրենց բարեւեմ
եւ գամ աշխատանքի, սիրով դա կանեմ: Էլ չեմ խոսում ինչ-որ ավտոտնակի հետ կապված պատմության
մասին, որը փորձում են ինձ վերագրել; Ծիծաղելի է, երբ երկրում 4-րդ պաշտոնը ունեցող
մարդու համար ասում են՝ շատ էր ուզում ավտոտնակ ունենալ եւ չկարողացավ կառուցել:
Սա իսկապես ծիծաղելի է, երբ գաղտնիք չէ, որ ամեն մի մանր-մունր պաշտոնյա ցանկացած
բան կարողանում է անել: Նրանց, ովքեր խոսում են ավտոտնակներից, խորհուրդ կտայի պարզել,
թե այդ բակում ովքեր են վերջին 10 տարում ավտոտնակներ կառուցել, եւ թող գրեն բոլորի
անունները: Իսկ թե ինչո՞ւ պետք է տեղափոխվեմ, ասեմ՝ այն բնակարանը, որտեղ
ապրում եմ իմ ընտանիքի հետ, մեր բնակարանը չէ: Կարծում եմ, ճիշտ չի ընկալվի, եթե
պետության այն պաշտոնյան, որին առաջարկվում է նման պայմաններում ապրել, պիտի դրանից
հրաժարվի եւ շարունակի ապրել ոչ իրեն պատկանող բնակարանում։ Եթե դա իմ բնակարանը
լիներ, ես անպայման կմտածեի՝ տեղափոխվե՞լ, թե՞ ոչ: Նման դեպքում, կարծում եմ, դա
կլինի շատ արտառոց մի բան եւ անգամ կարող է պատճառ դառնալ ինչ-ինչ քաղաքական ենթատեքստ
ունեցող արձագանքների: Այդ պատճառով որոշել եմ տեղափոխվել: ՄԱՐԳԱՐԻՏ
ԵՍԱՅԱՆ
