Իգոր Մուրադյանի «Չափավոր հայրենասիրության
գետտոն» հոդվածին առարկում է ՀՅԴ խմբակցության ղեկավար Լեւոն Մկրտչյանը, որը հիշեցնում
է, թե մի ժամանակ էլ իրենց անվանում էին «բազեներ» ու «աղավնիներ»: – Իգոր
Մուրադյանն այդ հոդվածում մեղադրել էր, թե ԼՂ խնդրի այժմ առաջարկվող լուծման առնչությամբ
«ՀՅԴ-ն չունի ո՛չ կոնկրետ որոշում, ո՛չ որոշակի դիրքորոշում: Կուսակցությունը լողում
է հոսանքին տրված՝ պատանդ դարձած Հայաստանի նախագահի եւ իշխող «կոալիցիայի» հետ միությանը»:
– Չէի ցանկանա պատասխանել այդ հոդվածում նշված մեղադրանքների շարքին: Պարզապես
շեշտում եմ, որ գոնե ՀՅԴ-ն արցախյան հիմնախնդրում ունեցել եւ այժմ էլ ունի շատ հստակ
դիրքորոշումներ: Դրանք հրապարակված են ՀՅԴ Ընդհանուր եւ Գերագույն ժողովների բանաձեւումներում:
Ես պատիվ եմ ունեցել լինելու հենց արցախյան բանաձեւումները ձեւակերպող հանձնախմբի
կազմում: Հենց ԱԺ արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովի նախագահ Արմեն Ռուստամյանը
նախաձեռնեց լսումներ, որտեղ եւս մեկ անգամ հստակ հնչեց Դաշնակցության տեսակետը: Եվ
այն բանաձեւումները, որոնք կատարված են հանձնաժողովի կողմից՝ հստակ կերպով արտահայտում
են նաեւ Դաշնակցության դիրքորոշումները: – Սակայն Իգոր Մուրադյանը որոշակի
հակասություններ էր մատնանշել ՀՅԴ առաջնորդների՝ այս կապակցությամբ արտահայտված տեսակետների
միջեւ եւ պնդել, թե դիրքորոշումներն անհոդաբաշխ ու անորոշ են: – Չեմ կարող
համաձայնել, թե կան հակասություններ: Պարզապես երեւի միայն անտեղյակ ընթերցողի մոտ
կարող են նման տպավորություն ստեղծել այս մեղադրանքները: Փաստե՛ր կան՝ կարող են ուղղակի
վերցնել ՀՅԴ Ընդհանուր ժողովի բանաձեւերը եւ կարդալ: Քանի տարի է, քաղաքականության
մեջ եմ, եւ ՀՅԴ գերագույն մարմինների անդամ եմ եղել 1993-ից ի վեր: Այս տարիների
ընթացքում մի՛շտ են եղել փորձեր Դաշնակցությունը տեսնել ձախ կամ աջ՝ ծայրահեղական
լուսանցքային վիճակներում: Եվ շատ հետաքրքիր է, որ մեր պատմության ընթացքում մի՛շտ
են փորձել յուրաքանչյուրն իր պատկերացրած ինչ-որ մի մոդել տեսնել Դաշնակցությունը:
ՀՅԴ-ն շատ հստակ ծրագիր ունեցող կազմակերպություն է, որն ազգային իր գաղափարախոսության
մեջ միշտ 115 տարիների ընթացքում դուրս է եղել լուսանցքային կեցվածքներից: –
Այնուամենայնիվ՝ ղարաբաղյան շարժման առաջնորդներից մեկն այսօր ՀՅԴ հայաստանյան կառույցի
դիրքորոշումը բնութագրում է իբրեւ «չափավոր հայրենասիրություն», որն առաջացնում է
Սփյուռքի դաշնակցական կազմակերպությունների հակազդեցությունը, ուստի վերջին տարիներին
նրանք փորձում են տանել ինքնուրույն քաղաքականություն: Այդպե՞ս է: – Հիշում
եմ, որ ժամանակին մեզ մեղադրում էին հակառակ ձեւով, եւ Սփյուռքն էր դառնում «նարինջ
ուտող»: Բացարձա՛կ անընդունելի մեղադրանքներ են: Եվ ինձ համար բացարձակապե՛ս անընդունելի
է նաեւ պիտակավորումը: Դաշնակցության յուրաքանչյուր անդամ երդվում է ու կատարում
քայլեր, որոնք բխում են իր պատկերացումներից: Չի՛ կարող լինել լիբերալ գետտո: Մի
ժամանակ էլ փորձում էին մեզ ներկայացնել իբրեւ «բազեներ» ու «աղավնիներ»: Դրա համար
էլ հարկ չեմ համարում անդրադառնալ այս թեմաներին, քանի որ պարբերաբար եղել են նման
փորձեր եւ պարբերաբար ստացել են հստակ պատասխան: Կարծում եմ՝ ՀՅԴ-ն այժմ երեւի
ամենահետեւողական կուսակցություններից է, որը շահագրգռված է ղարաբաղյան խնդրի արդարացի
լուծմամբ: Եվ մենք հստակ ասել ենք՝ Ղարաբաղը չի կարող մաս կազմել Ադրբեջանին, խնդրի
լուծումը տեսնում ենք ԼՂՀ անկախության կամ Հայաստանին միացման մեջ: Եվ պետք է ձգտենք,
որ փաստացի կատարվի դա: Սա Ընդհանուր ժողովի բանաձեւն է: Հարցազրույցը
վարեց ԱՆՆԱ ԻՍՐԱՅԵԼՅԱՆԸ Հ. Գ. Իգոր Մուրադյանին «Երկիր մեդիա»-ի
եթերից պատասխանեց նաեւ ՀՅԴ բյուրոյի անդամ Վահան Հովհաննիսյանը. «Ցավոք, վերջերս
նկատելի է, որ ինչ-որ քաղաքական շրջանակներ Դաշնակցությանը ԼՂ հարցում փորձում են
դարձնել թիրախ, եւ ինչ-որ մեղադրականներ են հնչում զիջողական, պարտվողական դիրքորոշում
որդեգրելու մեջ, որն իհարկե անհեթեթություն է: Մարդիկ եթե ընդունակ չեն տարբերել
Հայաստանի համար բանակցային փուլում բարենպաստ, դրական ֆոն ստեղծելուն ուղղված հայտարարություններն
իրական դիրքորոշումից՝ ուրեմն կա՛մ ապուշ են, կա՛մ էլ ուղղակի առիթն են փորձում օգտագործել
շահարկումների համար: Եվ քանի որ այդպիսի շահարկում անողների մեջ կան այնպիսիք, որ
հայերեն լավ չեն հասկանում՝ նրանց կասեմ մի երկու ռուսերեն նախադասություն»: Շարունակությունը
ներկայացնում ենք թարգմանաբար. «Հարգելիս, եթե ուզում եք իմանալ, թե որն է տարբերությունը
մեր եւ ձեր միջեւ, ապա դա այն է, որ ի տարբերություն ձեզ՝ մենք երբեք չենք ընկնում
պանիկայի մեջ: Մեզ բացարձակ խորթ է հայրենասիրության սենտիմենտալ ընկալումը եւ սենտիմենտալիզմը,
ուստի եւ հիստերիկայի մեջ չենք ընկնում եւ մեզ չենք խփում պատեպատ: Տարբերում ենք
իրական եւ «ուռա» հայրենասիրությունը, որը չունի հենք; Ուստի եթե նորից դժվար ժամանակներ
լինեն՝ մենք կլինենք այնտեղ, որտեղ որ էինք ղարաբաղյան պատերազմի օրերին: Իսկ դուք
նյու-յորքյան ինչ-որ սրճարանից, կեղծ արցունքներ թափելով, կկարողանաք հետեւել կատարվածին»:
Որքան մեզ հայտնի է՝ պանիկայի եւ հիստերիկայի մասին ակնարկները վերաբերում են ղարաբաղյան
պատերազմի օրերին Իգոր Մուրադյանին առնչվող մի միջադեպի:
