Փետրվարի
12-ը Հրանտ Մաթեւոսյանի ծննդյան օրն է Անհատականություն, ում մեծությունը
չափվում է հենց նրա ինքնատիպ գրականության պարզությամբ, որը միաժամանակ անհատակ խորություն
ունի: Արժանիք, ինչի համար էլ ժամանակին միջակությունները չկարողացան ներել գրողին:
Քանի որ 2005 թվականը հայտարարված էր մաթեւոսյանական տարի, Հրանտ Մաթեւոսյանի
ծննդյան 70-ամյակին նվիրված բազմաթիվ միջոցառումներ կազմակերպվեցին: Ի դեպ, հոբելյանական
միջոցառումների առիթով Հայաստան ժամանած ճանաչված ռուս գրող, Հրանտ Մաթեւոսյանի վաղեմի
բարեկամ Անդրեյ Բիտովը միանգամայն ճշմարիտ դիտարկում է արել. «Այնքան հզոր է Մաթեւոսյանի
գրիչը, որ եթե անգամ գրողի հիշատակը հավերժացնող հուշարձաններ չկանգնեցվեն ու կոնֆերանսներ
չկազմակերպվեն, նրա արվեստի ուժը բավական է»: Իսկ Հայաստանի գրողների միության
քարտուղար Դավիթ Մուրադյանը գտնում է. «Հրանտ Մաթեւոսյանը ոչ միայն իր ժամանակի մտածողությունը
արտահայտող, այլեւ այդ ժամանակի մտածողությունը ձեւավորող գրող էր: Դեռեւս մեր քաղաքական
անկախությունից առաջ «Մենք ենք, մեր սարերը» վերնագրով նա ձեւակերպեց մեր ազգային-հոգեւոր
անկախության գաղափարը»: ՀՀ մշակույթի եւ երիտասարդության հարցերի փոխնախարար,
դրամատուրգ Կարինե Խոդիկյանը գրողի ծննդյան օրվա առիթով ասաց. «Նա մեր կողքին էր,
մեզ հետ էր, ու գիտեինք նրա մեծությունը՝ ամեն մեկս Աստծո տված իմացության չափով:
Երեք տարի ձգվող նրա բացակայության ամեն մի օրը է՛լ ավելի է շեշտում նրա մեծությունը,
եւ այստեղ արդեն Աստծո տված իմացությունն անզոր է, որովհետեւ նրա մեծության սահմանները
այս երեքամյա բացակայության ամեն օրվա մեջ ավելի են ընդարձակվում: Հրանտ Մաթեւոսյան
Վարպետը ի՛ր գրականության Տերն էր, տիրոջ իրավունքով ծառայեց հայ գրականությանը՝
եւս մեկ անգամ մեզ բոլորիս տեր կարգելով ե՛ւ իր, եւ՛ հայ գրականությանը»: ԳՈՀԱՐ
ՀԱԿՈԲՅԱՆ
