«Արդարություն»
դաշինքի ղեկավար Ստեփան Դեմիրճյանը վաղաժամ է համարում այսօր խոսելը, թե իր ղեկավարած
ՀԺԿ-ն առանձի՞ն, թե՞ դաշինքով է մասնակցելու խորհրդարանական ընտրություններին: «Ազգային
միաբանության» նախագահ Արտաշես Գեղամյանը հայտարարել էր, թե «Արդարության» համար
շատ ավելի լավ կլինի, եթե այն կազմալուծվի՝ հաշվի առնելով, որ դաշինքից ընդամենը
1 կամ 2 կուսակցություն կարող են մասնակցել խորհրդարանական ու նախագահական ընտրություններին:
Մասնավորեցրել էր, թե խոսքը հատկապես ՀԺԿ-ի մասին է, որն, ըստ Գեղամյանի՝ միայն կշահի
բաժանումից. «Կարծում եմ, որ երջանկահիշատակ Կարեն Դեմիրճյանի ստեղծած ՀԺԿ-ն, ինչպես
եւ «Ազգային միաբանությունը», ինքնաբավ կուսակցություն է»: ՀԺԿ նախագահ Ստեփան
Դեմիրճյանը մեր խնդրանքով անդրադառնալով ընդդիմադիր գործընկերոջ այս տեսակետին՝ ասաց.
«Դաշինքները ստեղծվում են ընտրությունների ժամանակ եւ իհարկե, հավերժ չեն: Սակայն
խոսել այն մասին, թե հաջորդ ընտրություններին ինչպես է մասնակցելու ՀԺԿ-ն՝ կարծում
եմ, դեռ վաղաժամ է: ՀԺԿ-ն, ինչ խոսք, կարող է գործել առանձին: Միեւնույն ժամանակ,
ՀԺԿ-ն ամեն ինչ արել է դաշինքի ամրապնդման համար: Մենք հավատարիմ ենք մնում Կարեն
Դեմիրճյանի այն պատգամին, թե ոչ մի կուսակցություն կամ անհատ միայնակ չի կարող լուծել
երկրի առջեւ ծառացած խնդիրները: «Արդարությունն» այսօր գործում է եւ գործելու է՝
դաշինքի լուծարման խնդիր չկա: Սակայն եթե լինեն քաղաքական ուժեր, որոնք նպատակահարմար
չեն համարի մնալ դաշինքում՝ իրենց խնդիրն է: Կոնկրետ խնդիրների շուրջ պատրաստ ենք
համագործակցել քաղաքական այլ ուժերի հետ: Սակայն բազմիցս եմ նշել, որ դաշինքը ստացել
է ժողովրդի քվեն: Եվ «Արդարության» մեջ ընդգրկված կուսակցությունները պիտի հարգեն
ժողովրդի քվեն եւ առաջին հերթին գործունեություն իրականացնեն դաշինքի շրջանակներում:
«Արդարությունն» իբրեւ դաշինք պիտի համագործակցի այլ ուժերի հետ: Ցավոք, երբեմն խախտվել
է այդ սկզբունքը»: Վերջին ակնարկների հասցեատերերը հստակ էր, որ «17+8»-ի
շրջանակներում գործունեություն ծավալած «Արդարությանը» մաս կազմող ուժերն են: Մինչ
նրանց ձեւավորելիք նոր կառույցի վերաբերյալ Ստեփան Դեմիրճյանի դիրքորոշումը պարզելը՝
հետաքրքրվեցինք, թե արդյոք ՀԺԿ-ն մասնակցելո՞ւ է այդ ձեւաչափի այս տարվա առաջին՝
հունվարի 27-ին նախատեսված հանրահավաքին: «Մեր տեսակետը հստակ է՝ որպես սկզբունք
մասնակցելու ենք կա՛մ մեր նախաձեռնած, կա՛մ մեզ հետ համաձայնեցված հանրահավաքներին»,-
պատասխանեց պրն Դեմիրճյանը: Կարելի է եզրակացնել, որ այս հանրահավաքի մասին հայտարարությունը
դարձյալ համաձայնեցված չէր ՀԺԿ-ի հետ: Եվ գուցե նաեւ այդ պատճառով է ՀԺԿ ղեկավարն
իր հրապարակային ելույթներում անընդհատ շեշտում, թե «կարեւորը պարկեշտությունն է»
գործընկերային հարաբերությունների մեջ: «Բայց եթե մենք չենք մասնակցում հունվարի
27-ի հանրահավաքին՝ մյուս կողմից, չի նշանակում, թե մենք առհասարակ ենք հրաժարվում
հանրահավաքներից,- նաեւ ընդգծեց «Արդարության» ղեկավարը:- Հանրահավաքը պայքարի ձեւերից
մեկն է, եւ ինչ խոսք՝ դեռ կլինեն հանրահավաքներ»: Դառնանք «17+8»-ի նախաձեռնած
«Քաղաքացիական Հայաստան» կոմիտեին: Հայտնի է, որ ՀԺԿ-ն մաս չի կազմելու այս կառույցին,
քանի որ, ինչպես միշտ շեշտում է Ստեփան Դեմիրճյանը՝ «կարելի է իրական համագործակցություն
ծավալել առանց ինչ-որ պայմանական ձեւաչափերի: Բայց կարելի է նաեւ թղթեր ստորագրել
ու չստացվի համագործակցությունը: Մենք մեր առջեւ այժմ խնդիր չենք դրել նոր ձեւաչափերի
ձեւավորման»: Հարցին, թե նպատակահարմար համարո՞ւմ է «Քաղաքացիական Հայաստան»
կոմիտեի ստեղծումը, կարծո՞ւմ է արդյոք, որ այն նույնպիսի կազմակերպչական նշանակություն
կունենա շարժման համար, ինչ ունեցավ 1988-ին «Ղարաբաղ» կոմիտեն՝ Ստեփան Դեմիրճյանը
կարճ պատասխանեց. «Առհասարակ գործում են միայն բնականոն ճանապարհով ստեղծված կառույցները:
Արհեստական ձեւաչափերով չեն լուծվում խնդիրները»: Ակնարկը դարձյալ թափանցիկ էր, որ
ի տարբերություն «Ղարաբաղ» կոմիտեի՝ «Քաղաքացիական Հայաստանի» ձեւավորումն իրականացվում
է ակնհայտ արհեստական ճանապարհով: «Դեռ չի էլ ստեղծվել: Երբ ձեւավորվի՝ այն ժամանակ
էլ կխոսենք,- նկատեց պրն Դեմիրճյանը:- Ինչ վերաբերում է 1988-ի հետ համեմատությանը՝
նշեմ, որ ժամանակներն ուրիշ են: Այն, ինչ գործել է 1988-ին, անպայման չէ, որ գործի
հիմա: Այն ժամանակների փորձը մեխանիկորեն ներկայիս իրավիճակի վրա տարածելը, գտնում
եմ, ճիշտ չէ: Այն ժամանակ այդ կոմիտեն ստեղծվեց բնականոն ճանապարհով՝ ժողովրդային
հզոր ալիքի հանգուցալուծում որպես: Այժմ չկան նման նախադրյալներ: Բացի դրանից՝ ի
տարբերություն ներկա ժամանակների, 1988-ին, ի վերջո, չկային քաղաքական կուսակցություններ:
Եվ եթե գործունեություն ես իրականացնում իբրեւ քաղաքական կուսակցություն՝ ուրեմն,
առաջին հերթին պիտի ամրապնդես կուսակցությունդ, քո գործունեությամբ ձեռք բերես հեղինակություն
ու հասարակության վստահությունը եւ, բնականաբար, համագործակցես այլ ուժերի հետ: Հաջողության
երաշխիքը, գրավականը կոմիտե ստեղծելու մեջ չէ»: ԱՆՆԱ ԻՍՐԱՅԵԼՅԱՆ
