Տրիոն
պատրաստվում է մուտք գործել համաշխարհային շոու-բիզնես Ջութակահարուհիների
«Լավանդա» տրիոյին հայ հանդիսատեսը ծանոթացավ այս տարվա մայիսին՝ հեռուստաեթերից,
այն միանշանակ գնահատելով հայտնություն: Վերջերս կայացած Ազգային երաժշտական մրցանակաբաշխությունում
երեք անվանակարգում (լավագույն տեսահոլովակ, լավագույն խումբ, տարվա հայտնություն)
ներկայացված «Լավանդան» հաղթող չճանաչվեց: Տրիոյի երկրպագուների շրջանում, եւ ոչ
միայն նրանց, մրցանակաբաշխությունից հետո սկիզբ առավ խոսակցություն, թե այդ ինչպե՞ս
«Լավանդա» կոնցեռնի նախագահը, որը հովանավորում է երաժշտախմբին, չկարողացավ նրանց
գոնե «Տարվա հայտնություն» անվանակարգի հաղթող դարձնել, մանավանդ մասնագետների կարծիքով
տրիոն կայացած է: Մյուս կողմից էլ, այսքան խոսվում է բարձրակարգ երաժշտություն մատուցելու
մասին, իսկ «Լավանդան» առայսօր ներկայացրել է միայն հայ կոմպոզիտորական դպրոցի ճանաչված
դեմքերի երկեր, այդ թվում՝ Արամ Խաչատրյան: Հանդիպեցինք «Լավանդա» տրիոյի
պրոդյուսեր Արայիկ Հայրապետյանին: Հարցազրույցի սկզբում, ի զարմանս մեզ, նա տեղեկացրեց,
որ իրեն երաժշտախմբի պրոդյուսեր կոչելը այնքան էլ տեղին չէ. «Պրոդյուսերը մասնագիտություն
է: Մեր երկրում այն նոր է ձեւավորվում: Ես ունեմ պայմանավորվածություն, այսօր դեռ
հարմար չեմ գտնում ասել ով, բայց 2006-ին խումբը կունենա պրոֆեսիոնալ պրոդյուսեր
արտերկրից»: Շարունակելով խոսքը, պարոն Հայրապետյանը տեղեկացրեց, որ դեռ 2003-ին
իր նախաձեռնությամբ հայտարարվել էր ջութակահարների մրցույթ՝ տրիո ստեղծելու նպատակով:
Մասնակցելու հայտ էր ներկայացրել 130 երաժիշտ: «Որպես գեղարվեստական ղեկավար՝ տեսնում
էի ճանաչված երաժիշտ Մարտիրոս Մարտիրոսյանին: Նրա հետ մենք հրավիրեցինք համապատասխան
մասնագետներ, այդ թվում՝ պրոֆեսորներ Երեւանի կոնսերվատորիայից: Ընտրվեց ութ մասնակից:
Նրանց մեկուսացրինք քաղաքից՝ ստեղծելով բոլոր պայմանները պարապելու եւ հանգստի համար:
Սա արվեց՝ ելնելով այն գաղափարից, որ տրիոն մեկ օրգանիզմ, ինչու չէ՝ մեկ մարդ պետք
է լինի: Այս «փորձությանը» մեկ տարի դիմացան երեք ջութակահարուհիներ՝ Լարան, Լյուսին,
Դինան, ովքեր էլ ընդգրկվեցին «Լավանդայում»,- ներկայացրեց Ա. Հայրապետյանը: Ըստ
նրա՝ ամեն ինչ արվում է, որ երաժշտախումբը համապատասխանի համաշխարհային շոու-բիզնեսի
չափանիշներին եւ երկացանկի 80-90 տոկոսը պետք է կազմեն հայ հեղինակների գործերը:
«Այնպես, ինչպես մենք ենք զգում մեր ազգայինը, աշխարհում ոչ մի՝ նույնիսկ տաղանդավոր
երաժիշտ չի կարող այն ներկայացնել: Օրինակ, հիմա ամերիկացիներն էլ են փորձում դուդուկ
նվագել, բայց վարպետ Ջիվան Գասպարյանի կամ մյուս հայերի նվագն ուրիշ է: Կամ աշխարհահռչակ
ջութակահարուհի Վանեսա Մեյի խաչատրյանական մեկնաբանումը չի կարելի համեմատել հայ
ջութակահարների կատարումների հետ: Սա նախեւառաջ հոգու խնդիր է, ընդ որում՝ մասնագետների
կարծիք»,- նշեց մեր զրուցակիցը: Անդրադառնալով Ազգային երաժշտական մրցանակաբաշխությանը,
Ա. Հայրապետյանն ասաց. «Տրիոյի տեսահոլովակները նկարահանել է եւ կնկարահանի Եվրոպայում
ճանաչված հայազգի կլիպմեյքեր Արամ Կարապետյանը, ընդ որում՝ կինոժապավենով: Միանգամից
ասեմ, որ դա թանկ հաճույք է, բայց, ինչպես վերը ասացի՝ դրսում ներկայանալու համար
այլ չափանիշներ են անհրաժեշտ: Ինչ վերաբերում է «Տարվա հայտնությանը», բերեմ մի օրինակ.
դպրոցում հաճախ ինձ էլ էին գնահատում «5», համադասարանցուս էլ, որը պարզապես տաղանդ
էր: Խնդրում էի ուսուցչից՝ ինձ գոնե «4» նշանակել, որ ես կարողանամ նայել ընկերոջս
աչքերին: Նկատենք, որ էլեկտրոնային հարցումների արդյունքում հենց «Տարվա հայտնություն»,
անվանակարգում «Լավանդան» էր առաջինը: Համամիտ եմ տարածված խոսակցություններին, թե
ես չկարողացա մրցանակը ապահովել: Այո, ես կարող էի, բայց մտածեցի, որ կայացած մրցանակաբաշխությունը
ի վերջո ֆուտբոլի, բոքսի համաշխարհային առաջնություն չէ, որտեղ միլիոնանոց մրցանակներ
են եւ, ինչու չէ, մաֆիաներն էլ իրենց գործն են անում: Սա մեր տան, մեր ազգի մրցույթն
է ու խառնվել ինձ թույլ չէի տա: Թեպետ մեր աղջիկները շատ հանգիստ, ժպիտով ու բարյացակամորեն
շնորհավորեցին բոլոր մրցանակակիրներին»: Հետաքրքրությանը, թե ինչո՞ւ «Լավանդան»
չի գնում հյուրախաղերի, պարոն Հայրապետյանը պատասխանեց. «Մենք կազմել ենք 2006-ի
գրաֆիկ: Առաջին մենահամերգը՝ Երեւանում, ապա Հայաստանի մարզերում, Արցախում, հետո
նոր արտերկրում, բայց ոչ թե հայկական համայնքներում, այլ Եվրոպայի ու Ամերիկայի հեղինակավոր
դահլիճներում»: Ս. ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ
