Այսօր
ընդդիմությունը Մատենադարանի տարածքում հերթական ու, ամենայն հավանականությամբ, այս
տարվա վերջին հանրահավաքը կանցկացնի: Թեեւ ընդդիմության այսօրվա
հանրահավաքը, այսպես կոչված՝ «արտոնված» է Երեւանի քաղաքապետարանի կողմից, այդուհանդերձ,
նաեւ ընդդիմադիր ճամբարում համոզմունք կա, որ այս անգամ եւս «կրիտիկական» զանգված
չի հավաքվելու: Թերեւս այդ է պատճառը, որ վերջին երկու հանրահավաքների անցկացումը
Երեւանի քաղաքապետարանը «ոչ նպատակահարմար» չի համարել՝ մտածելով, որ դրանք առանց
այն էլ սակավաթիվ են լինում ու իշխանությունների համար էլ առանձնապես մեծ վտանգ չեն
ներկայացնում: «Հանրապետություն» կուսակցության քաղխորհրդի անդամ Սուրեն Սուրենյանցն
այս խնդրին այլ տեսանկյունից է մոտենում. «Ինձ թվում է, որ նույնիսկ 10 հոգու հավաքվելը
կարող է վախեցնել իշխանություններին, որովհետեւ նրանք հասարակական հենարան չունեն:
Բայց հարցադրման մեջ ենթադրյալ պատասխան կա: Իշխանությունները, հավանաբար, գիտեն՝
որքանով են ահաբեկել ՀՀ քաղաքացիներին եւ մոտավոր պատկերացում ունեն հավաքվողների
թվի մասին»: Բայց արդյո՞ք հանրահավաքների սակավաթիվ լինելը պայմանավորված
է միայն իշխանությունների պրոֆիլակտիկ աշխատանքներով, թե՞ դա նաեւ հասարակության
մոտեցումն է դարձել: «Հանրապետության» ներկայացուցչի դիտարկմամբ՝ բացի իր՝ արդեն
նշած գործոնից, իհարկե, կան նաեւ այլ գործոններ. «Ընդդիմությունը գտնվում է տեղեկատվական
շրջափակման մեջ, ու մեր հասարակության մի լայն զանգված տեղյակ էլ չէ մեր նախաձեռնած
հանրահավաքների մասին: Երրորդ, ՀՀ յուրաքանչյուր քաղաքացի պետք է հստակ գիտակցի ու
համոզված լինի, որ ընդդիմության գործողությունների նպատակը ՀՀ քաղաքացու իրավունքների
պաշտպանությունն է, ինչն ամիջականորեն առնչվում է հասարակության յուրաքանչյուր անդամի
շահերին: Մյուս կողմից, ես բազմիցս եմ ասել, որ ՀՀ-ում որակապես նոր ընդդիմություն
ձեւավորելու անհրաժեշտություն կա: Ես ընդունում եմ, որ ընդդիմությունը իր գործունեությունը,
համակարգային իր մոտեցումները վերագնահատելու անհրաժեշտություն ունի: Նա պետք է կարողանա
ապացուցել, որ իր նախաձեռնած շարժման նպատակը Հայաստանի քաղաքացու իրավունքներն ու
ազատությունները պաշտպանելն է: Հասարակությունն էլ պետք է հասկանա, որ գալով հանրահավաքների՝
նա հագուրդ է տալիս ոչ թե հարթակում կանգնած գործիչների հավակնություններին, այլ՝
գալիս է իր իրավունքները պաշտպանելու: Եթե հասարակության 85 տոկոսը բոյկոտել է հանրաքվեն,
ինչը քաղաքացիական անհնազանդության դրսեւորման ձեւ է, միեւնույն ժամանակ պասիվ է
ընդդիմության հանրահավաքներին մասնակցելու իմաստով, նշանակում է ընդդիմության առջեւ
որակապես նոր մոտեցումների պահանջ է դնում»: Իսկ այսօր հրավիրված հանրահավաքից
ընդդիմությունն ի՞նչ ակնկալիք ունի, առավել եւս, որ առանձնապես մեծ հույսեր չկան,
որ դրան ավելի շատ մարդ կմասնակցի, քան՝ նախորդ անգամ: «Այդ հանրահավաքը չպետք է
դիտարկել հեղափոխություն անելու համատեքստում՝ որպես, «վճռական» հանրահավաք։ Ես խորապես
համոզված եմ, որ դեմոկրատական հեղափոխությունը դա մեկ ընտրության կամ մեկ ակցիայի
հետեւանք չէ: Դա երկարատեւ, հետեւողական ու քրտնաջան աշխատանքի արդյունք կարող է
լինել: Առաջիկա հանրահավաքը ավելի շուտ հարթակ է, որի միջոցով մենք հարաբերվելու
ենք մեր հասարակության հետ, ներկայացնելու ենք մեր մոտեցումները, նաեւ որոշակի տեղեկատվություն
ենք տալու մեր առաջիկա անելիքների վերաբերյալ: Ես հակված եմ առաջիկա հանրահավաքը
դիտարկել հենց այդ հարթության մեջ: Բոլոր դեպքերում համոզված եղեք, որ 2003-ից սկսված
դեմոկրատական հեղափոխությունն անպայման հաղթանակելու է, որովհետեւ Հայաստանը Արմենբաշի
պահելու ո՛չ քաղաքական, ո՛չ տնտեսական ռեսուրսներ չունի»,- հայտարարեց «Հանրապետության»
ներկայացուցիչը: Օրերս «Արդարություն» դաշինքի առաջնորդ, ՀԺԿ նախագահ Ստեփան
Դեմիրճյանը հայտարարել էր, թե նպատակահարմար չի գտնում հանրահավաքներ անցկացնելը
եւ ՀԺԿ-ն առաջիկա հանրահավաքներին չի մասնակցի: «Յուրաքանչյուր քաղաքական ուժ ազատ
է որոշելու իր գործողությունների մարտավարությունը: Մենք չենք կիսում ՀԺԿ-ի մոտեցումները,
բայց միաժամանակ կարծում ենք, որ բացարձակ ճշմարտություններ գոյություն չունեն: Ժամանակը
ցույց կտա, թե պայքարի որ մարտավարությունն է ավելի արդյունավետ: Այդուամենայնիվ,
մենք կարծում ենք, որ հանրահավաքային պայքարը քաղաքական պայքարի ձեւերից մեկն է,
եւ այդ ռեսուրսը տակավին սպառված չէ: Դրանով հանդերձ, մենք երբեւէ չենք հայտարարել,
որ մեկ հանրահավաքով հնարավոր է բոլոր հարցերը լուծել: Մենք էլ ենք կարեւորում քաղաքական
բազմահարթակ գործունեությունն ու այլ միջոցառումները եւս, ինչի ուղղությամբ նաեւ
աշխատանքներ ենք տանում ու, ի տարբերություն մյուս կուսակցությունների, չենք ուզում
իրար հակադրել պայքարի հանրահավաքային եւ այլ ձեւերը: Հավելեմ նաեւ, որ երբ որեւէ
քաղաքական ուժ մերժում է այլ քաղաքական ուժերի մարտավարությունը, ասենք՝ հանրահավաքներ
անցկացնելու, առնվազն պարտավոր է ներկայացնել քաղաքական այն գործիքները, որով նա
պատրաստվում է շարունակել իր պայքարը»,- նկատեց Ս. Սուրենյանցը: ՆԱԻՐԱ
ՄԱՄԻԿՈՆՅԱՆ
