ՀԵՂԻՆԱԿՆ՝ ԻՍՊԱՆԱՑԻ, ԹԱՏՐՈՆԸ՝ ՌՈՒՍԱԿԱՆ, ԲԵՄԱԴՐԻՉԸ՝ ՀԱՅ Վորոնեժի թատրոնը՝ Երեւանում Հայաստանում Ռուսաստանի տարվա շրջանակներում սեպտեմբերի 18-19-ին, Գ. Սունդուկյանի անվան թատրոնում Վորոնեժի Ա. Կոլցովի անվան պետական ակադեմիական թատրոնը կներկայացնի Ֆեդերիկո Գարսիա Լորկայի «Բեռնարդա Ալբայի տունը» դրաման: Հիշեցնենք, որ այս ներկայացումը Վորոնեժի թատրոնում բեմադրել է Գ. Սունդուկյանի անվան թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար եւ գլխավոր ռեժիսոր Վահե Շահվերդյանը, որի պրեմիերան կայացել էր 2004թ. մայիսի 29-ին: Վորոնեժցիների հյուրախաղերի առիթով երեկ մայր թատրոնում հրավիրված էր ասուլիս: Ներկայացնում ենք «Առավոտի» հարցերը՝ ուղղված հյուրերին: Հարցին, թե ինչո՞ւ վերոհիշյալ ներկայացումը Վորոնեժում բեմադրելու համար հրավիրվել է ռեժիսոր Վահե Շահվերդյանը, թատրոնի տնօրեն Իգոր Չիժմակովը հայտնեց, որ հայ ռեժիսորի հետ իրենք ծանոթացել են 17 տարի առաջ, Օրյոլում, որտեղ անցկացվում էր թատերական փառատոն: «Այդ տարիներին Վահե Սուրենովիչը դեռ Կիրովականի թատրոնի գլխավոր ռեժիսորն էր: ԽՍՀՄ-ի ոչ կայուն վիճակն էր, որ այսքան ձգձգվեց Շահվերդյանի հրավերը Վորոնեժ: Նշեմ, որ ձեր հայ ռեժիսորի աշխատանքը անցյալ տարի, մեզ մոտ անցկացվող թատերական փառատոնային մրցույթում արժանացել է մրցանակի՝ «Լավագույն բեմադրիչ եւ ներկայացում» անվանակարգում»,- ասաց տնօրենը: Հետաքրքրությանը՝ օրինակ, Հայաստանում գործող Պետական ոչ առեւտրային կազմակերպությունների (ՊՈԱԿ) մասին օրենքի համաձայն, տնօրենը կարող է հեռացնել եւ ընդունել գեղարվեստական ղեկավարին եւ գլխավոր ռեժիսորին, ձեզ մոտ ինչպես է կարգը: Պրն Չիժմակովը պատասխանեց. «Առաջին անգամ եմ լսում, որ տնօրենը իր քմահաճությամբ լուծի գեղղեկավարի ու ռեժիսորի հարցը: Դա իմ գլխում չի տեղավորվում: Մեզ մոտ այդ հարցը կարող է լուծել միայն վերադասը: Ասեմ նաեւ, որ ես եւ մեր թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարը աշխատում ենք պայմանագրով»: ՌԴ-ում կարծես մշտապես ուշադրության կենտրոնում են միայն մայրաքաղաքային թատրոնները, օրինակ՝ Մոսկվայի եւ Սանկտ Պետերբուրգի: Դա չի՞ խոսում այն մասին, որ ձեր մարզային թատրոնները, մեղմ ասած՝ պետական հովանավորությունից ու աջակցությունից այնքան էլ չեն օգտվում: Այս հարցին տնօրենը պատասխանեց. «1802թ. հիմնադրված մեր թատրոնը այդ տարիներից արդեն եղել է Ռուսաստանի չորս կողմերը կապող մի հանգույց: Բավական է նշել Միխայիլ Շչեպկին, Մաչալով, Շունսկի, Սադովսկի, Դոլմատով, Երմոլովա, Կոմիսարժեւսկայա եւ այլ հայտնի անուններ, որոնք եղել են ոչ միայն մեր, այլեւ ռուսական թատրոնի սյուները: Հետագայում նրանցից շատերն աշխատել են, ձեր խոսքով ասած՝ մայրաքաղաքային թատրոններում: Ի դեպ, առաջին անգամ Լենին պապիկի կերպարը 1937-ին բեմ է բարձրացել մեր թատրոնում: Ինչ վերաբերում է պետության ուշադրությանը, ապա տեղեկացնեմ, որ մինչ ԽՍՀՄ փլուզումը՝ թատրոնն ապրում էր անհոգ: Նոր Ռուսաստանում, մասնավորապես մեր մարզում, 1992-ից փոքր-ինչ այլ է պատկերը: Նշեմ միայն հանրահայտ «ԻԼ-96» ինքնաթիռներ արտադրող եւ այլ խոշոր գործարանների փակման փաստը, պարզ կլինի, որ այո, կան դժվարություններ, հուսով ենք՝ ժամանակավոր: Այսինքն՝ դոտացիաներով ապրող ժողովուրդ ենք»: Երեւանում կայանալիք ներկայացման գլխավոր հերոսուհու դերը մարմնավորող ՌԴ ժողովրդական արտիստուհի Լյուդմիլա Կրավցովային խնդրեցինք պատասխանել մեկ հարցի՝ ինչպե՞ս կայացավ իր եւ հայ ռեժիսորի համատեղ աշխատանքը: «Որպես ռեժիսոր, կարծում եմ, հարկ չկա հայերիդ ներկայացնել Վահե Սուրենովիչին: Չեմ թաքցնի, հաճելի էր աշխատել նրա հետ նաեւ զուտ որպես տղամարդու»,- նշեց դերասանուհին: Ս. ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ
