Հավաստիացնում
է Ազատական առաջադիմական կուսակցության նախագահ Հովհաննես Հովհաննիսյանը եւ չի ուզում
ասել մի բան, որը հետո չի իրականանա: – Պարոն Հովհաննիսյան, որոշ ժամանակ
առաջ Դուք ինտենսիվորեն խոսում էիք արեւմտամետ նոր դաշինքի ձեւավորման մասին, մինչդեռ
դաշինքն այդպես էլ չձեւավորվեց, խոսակցություններն էլ մարեցին: – Ես ասել
եմ, ասում եմ եւ դրանում խորապես համոզված եմ, որ մեր երկրի ապագան, համակարգային
բարեփոխումները, նոր որակի իշխանությունների ձեւավորումը՝ դրանք շարունակությունն
են գործընթացի, որի սկիզբը պետք է լինի արեւմտամետ դաշինքը: Դա անխուսափելի է եւ
ժամանակի հրամայականը: – Զարգացումները տանում են նրան, որ «Հանրապետություն»
կուսակցությունը, ըստ ամենայնի, կլքի «Արդարություն» դաշինքը: Հնարավո՞ր է Ձեր ասած
դաշինքն այդ ֆոնի վրա ստեղծվի: – Նոր դաշինքի մասին ես վաղուց եմ խոսում:
Այնպես չէ, որ՝ ասում եմ մի բան, այն չի լինում, ձգձգվում է, ապա, որպես քաղաքական
գործիչ, որեւէ ռեսուրս եմ կորցնում: Ես դա գիտակցում եմ, հասկանում եմ, այդքան էլ
պարզ մարդ չեմ եւ ոչ էլ նոր եմ քաղաքականության մեջ: Բայց նաեւ խոր գիտակցում եմ,
որ գաղափարական, արեւմտամետ, լիբերալ հիմքերի վրա ստեղծված դաշինքն օրվա հրամայականն
է: Այսօր չէ՝ վաղը այն ձեւավորվելու է եւ այս երկրի պատասխանատվությունն իր վրա է
վերցնելու: Ես երբեք չեմ մտածել, որ մի բանի հաշվին այլ բան պետք է ստեղծվի:
Ինչ-որ գործընթացներ են գնում «Արդարություն» դաշինքում, որոնք ես չեմ ցանկանում
մեկնաբանել, քանզի դաշինքի անդամ կուսակցությունների ներքին գործն է՝ նրանք պետք
է կողմնորոշվեն եւ որոշումներ կայացնեն: – Սահմանադրական բարեփոխումների վերաբերյալ
հայտնի է Ձեր բացասական դիրքորոշումը: Մի առիթով չբացառեցիք, որ կուսակցությունը
օրերս իր կտրուկ դիրքորոշումը կարտահայտի: – Գիտեք, ես ուզում եմ հասկանալ,
թե ի՞նչ է նշանակում սահմանադրական բարեփոխում: Ո՞վ է կրում էդ բարեփոխումների քաղաքական
պատասխանատվությունը, ո՞ր քաղաքական ուժի կամ ուժերի քաղաքական կոնցեպցիան է իր մեջ
պարունակում այս Սահմանադրությունը, հանրաքվեի արդյունքներից ո՞ր քաղաքական ուժն
է շահելու եւ ասելու, որ հաղթել է, ո՞րը պետք է հրաժարական տա՝ իր գաղափարների պարտության
համար: Աբսուրդի ենք հասել՝ այսօր ընդդիմությունը, ի դեմս «Արդարություն» դաշինքի,
տասն անգամ ավելի շատ է խոսում սահմանադրական բարեփոխումների մասին, քան իշխանությունները:
Տպավորություն է, որ իշխանությանը դա պետք էլ չէ: Ինչ է, ընդդիմությո՞ւնն է դարձել
այդ բարեփոխումների տերը: Հետո էլ ասում են՝ այ, մենք համոզեցինք իշխանությանը, ճնշեցինք…
Ոչ, այդպես չէ: Ճնշել են եվրոպական կառույցները, Վենետիկի հանձնաժողովը, բայց կոալիցիան
առանց այդ ճնշումների արդյո՞ք չէր կարող այդ բոլոր խնդիրները լուծել, արդյո՞ք նրանք
ունեն այդ քաղաքական կամքը: Այս հարցերի պատասխանները մենք չունենք, եւ ինչ-որ մեկը
դրանք պետք է տա, որից հետո մենք քաղխորհրդի որոշումը հստակ կարտահայտենք: ՆԵԼԼԻ
ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
