«ՄՈՒԶԻԿԱՆՏ

«ՄՈՒԶԻԿԱՆՏ ԶԲԱՂՎԵՑ ՊՈԼԻՏԻԿԱ» «Առավոտի» զրուցակիցն է երիտասարդ, հանրապետական, պատգամավոր, ռոմանտիկ Արմեն Աշոտյանը – Լուրեր են պտտվում, որ ՀՀԿ-ն առաջիկա նախագահական ընտրություններում պատրաստվում է առաջադրել եւ պաշտպանել Սերժ Սարգսյանի թեկնածությունը: – Կուսակցական նման որոշման մասին ես տեղյակ չեմ: Բայց երիտասարդ հանրապետականները հավատարիմ են կուսակցության բոլոր որոշումներին՝ անկախ նրանից, թե՞ դրանք կայացվե՞լ են իրենց մասնակցությամբ, թե՝ առանց: Պաշտպանության նախարարը քանիցս նշել է, որ երեք տարի առաջ վաղ է դրա մասին խոսել: Կարծում եմ, իր հետ կապված ցանկացած հարցում իր տեսակետն է որոշիչ: Կուսակցության համար մոտակա գերխնդիրը ՏԻՄ ընտրություններն են եւ սահմանադրական հանրաքվեն, որպես բարեփոխումների նախաձեռնողներից: Մինչեւ այս տարվա վերջ այդ երկուսը բավական են, որպեսզի կուսակցությունն աշխատի իր ամբողջ ուժով՝ լավ արդյունքների հասնելու համար: – Պարոն Աշոտյան, առաջին անգամ ոտք դնելով ԱԺ-ի շենք՝ ի՞նչ սպասելիքներ ունեիք, ի՞նչ ապրումներ ունեցաք, եղա՞ն հիասթափություններ: – Որպես պատգամավոր ես մուտք գործեցի այդ շենք՝ գարնանային նստաշրջանին: Հուզմունք կար, սրտատրոփ մուտք էր, որովհետեւ ինձ համար շատ կարեւոր է երկրի օրենսդիր մարմինը՝ որպես ժողովրդավարական զարգացում ապահովող հիմնական օղակներից մեկը: Ես մի տեսակ ռոմանտիզմով եմ նայել խորհրդարանին, թեպետ մեծ ցավով եմ տարել «հոկտեմբերի 27-ի» իրադարձությունները: Տպավորությունը դրսից եւ ներսից տարբերվում է, բայց չէի ասի, որ հիասթափություն եմ ապրել: Այնուհանդերձ, կարող եմ ասել, որ այսօրվա դրությամբ օրենսդիրը կատարում է իր բոլոր ֆունկցիաները՝ բավականին բարձր մակարդակով: Այլ հարց է, որ խորհրդարանական մշակույթը մեզանում խոր արմատներ չունի, եւ այդտեղից էլ գալիս են բոլոր խնդիրները: Մասնավորապես, ընդդիմության բացակայությունը թույլ չի տալիս լուրջ քաղաքական բանավեճերի, օրենքների ավելի կատարյալ լինելու եւ բթացնում է հետաքրքրությունը խորհրդարանական կյանքի նկատմամբ: Այն բոլոր վեճերը, որոնք հիմա ԱԺ-ում ծագում են՝ միջանձնային հարաբերությունների պարզաբանումներ են: Իսկ քաղաքականությունն ինձ համար գաղափարների բախում է, գաղափարական վեճ, գաղափարական հաղթանակ: «Հանրապետական» խմբակցության իմ ընկերների աջակցությամբ բավականին հեշտ հաղթահարեցի այդ հոգեբանական պատնեշը: Կարծում եմ, աշնանային նստաշրջանում կկարողանամ էլ ավելի ակտիվ ինձ դրսեւորել՝ արդեն ծանոթ լինելով խորհրդարանական խոհանոցի նրբություններին (դրանց շուրջ մեր զրուցակիցը չցանկացավ կիսվել- Ն. Գ.): Մեր խմբակցությունում կան շատ գործունյա եւ հայրենասեր մարդիկ, որոնց հետ կարելի է աշխատել, որոնցից կարելի է սովորել: Ես երբեք չեմ խուսափում նման բաներից: Երիտասարդ քաղաքական գործիչը պետք է իր վրա առավելագույնս աշխատի, կատարելագործվի, արագ հասունանա: Ես ինձ համարում եմ խմբակցության թիմի անդամ, կարծում եմ, որ թիմային աշխատանքը մեզ մոտ ստացվում է, եւ, առհասարակ, կուսակցությունը հիմնված է թիմային աշխատանքի սկզբունքի վրա: Ես ընդունվել եմ Մոսկվայի քաղաքագիտական ուսումնասիրությունների դպրոց: Մեկ տարի հետո՝ շնորհիվ այնտեղ ձեռք բերած իմ գիտելիքների, ես ինձ ավելի վստահ ու պատրաստ կզգամ լուրջ քաղաքական պայքարի՝ ոչ թե միայն օրենքներ դակելու եւ միջանձնային հարաբերություններ պարզելու դաշտում: – Այսինքն՝ աշնանը լծվելու եք լուրջ գաղափարական պայքարի: – Հուսով եմ, որ ԱԺ-ում աշխատանքը այդ հնարավորությունը կտա: Ընդդիմության գոնե մի մասի վերադարձը… – Դուք կոչ եք անում ընդդիմությանը վերադառնա՞լ ԱԺ: – Ի՞նչ է նշանակում՝ կոչ եմ անում: Ես զգում եմ իրենց պակասը խորհրդարանում: Նրանք ստացել են հասարակության մի մասի վստահության քվեն, եւ երկրի զարգացումը պահանջում է կառուցողական ընդդիմության ներկայությունը ԱԺ-ում: Գոնե սահմանադրական փոփոխությունների փաթեթը քննարկելիս ընդդիմության ձայնը պետք է լսվի եւ հաշվի առնվի: – Դուք գրում եք բանաստեղծություններ եւ ստեղծագործում եք երաժշտական ոլորտում… – Անցած տարի լույս տեսավ իմ բանաստեղծությունների ժողովածուն, իսկ այս տարի սեպտեմբերին, հուսով եմ, լազերային ձայնասկավառակը պատրաստ կլինի: – Քաղաքականությունը չի՞ խանգարում ստեղծագործական աշխատանքին: – Լրացնում է, որովհետեւ քաղաքականությունն անձի, մտքի, վարվելակերպի սահմանափակումներ է ենթադրում: Հոգեկան բավականություն եմ ստանում ստեղծագործելիս: – Դուք «օբյեկտներ» ունե՞ք: – Ես ունեմ սիրո օբյեկտ՝ իմ սիրած աղջիկը: Անշարժ գույք չունեմ, իմ օբյեկտը շարժական է: Զրուցեց ՆԵԼԼԻ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ