«ՄՈՒԶԻԿԱՆՏ ԶԲԱՂՎԵՑ ՊՈԼԻՏԻԿԱ»

«Առավոտի»
զրուցակիցն է երիտասարդ, հանրապետական, պատգամավոր, ռոմանտիկ Արմեն Աշոտյանը
– Լուրեր են պտտվում, որ ՀՀԿ-ն առաջիկա նախագահական ընտրություններում պատրաստվում
է առաջադրել եւ պաշտպանել Սերժ Սարգսյանի թեկնածությունը: – Կուսակցական նման
որոշման մասին ես տեղյակ չեմ: Բայց երիտասարդ հանրապետականները հավատարիմ են կուսակցության
բոլոր որոշումներին՝ անկախ նրանից, թե՞ դրանք կայացվե՞լ են իրենց մասնակցությամբ,
թե՝ առանց: Պաշտպանության նախարարը քանիցս նշել է, որ երեք տարի առաջ վաղ է դրա մասին
խոսել: Կարծում եմ, իր հետ կապված ցանկացած հարցում իր տեսակետն է որոշիչ: Կուսակցության
համար մոտակա գերխնդիրը ՏԻՄ ընտրություններն են եւ սահմանադրական հանրաքվեն, որպես
բարեփոխումների նախաձեռնողներից: Մինչեւ այս տարվա վերջ այդ երկուսը բավական են,
որպեսզի կուսակցությունն աշխատի իր ամբողջ ուժով՝ լավ արդյունքների հասնելու համար:
– Պարոն Աշոտյան, առաջին անգամ ոտք դնելով ԱԺ-ի շենք՝ ի՞նչ սպասելիքներ ունեիք,
ի՞նչ ապրումներ ունեցաք, եղա՞ն հիասթափություններ: – Որպես պատգամավոր ես
մուտք գործեցի այդ շենք՝ գարնանային նստաշրջանին: Հուզմունք կար, սրտատրոփ մուտք
էր, որովհետեւ ինձ համար շատ կարեւոր է երկրի օրենսդիր մարմինը՝ որպես ժողովրդավարական
զարգացում ապահովող հիմնական օղակներից մեկը: Ես մի տեսակ ռոմանտիզմով եմ նայել խորհրդարանին,
թեպետ մեծ ցավով եմ տարել «հոկտեմբերի 27-ի» իրադարձությունները: Տպավորությունը
դրսից եւ ներսից տարբերվում է, բայց չէի ասի, որ հիասթափություն եմ ապրել: Այնուհանդերձ,
կարող եմ ասել, որ այսօրվա դրությամբ օրենսդիրը կատարում է իր բոլոր ֆունկցիաները՝
բավականին բարձր մակարդակով: Այլ հարց է, որ խորհրդարանական մշակույթը մեզանում խոր
արմատներ չունի, եւ այդտեղից էլ գալիս են բոլոր խնդիրները: Մասնավորապես, ընդդիմության
բացակայությունը թույլ չի տալիս լուրջ քաղաքական բանավեճերի, օրենքների ավելի կատարյալ
լինելու եւ բթացնում է հետաքրքրությունը խորհրդարանական կյանքի նկատմամբ: Այն բոլոր
վեճերը, որոնք հիմա ԱԺ-ում ծագում են՝ միջանձնային հարաբերությունների պարզաբանումներ
են: Իսկ քաղաքականությունն ինձ համար գաղափարների բախում է, գաղափարական վեճ, գաղափարական
հաղթանակ: «Հանրապետական» խմբակցության իմ ընկերների աջակցությամբ բավականին
հեշտ հաղթահարեցի այդ հոգեբանական պատնեշը: Կարծում եմ, աշնանային նստաշրջանում կկարողանամ
էլ ավելի ակտիվ ինձ դրսեւորել՝ արդեն ծանոթ լինելով խորհրդարանական խոհանոցի նրբություններին
(դրանց շուրջ մեր զրուցակիցը չցանկացավ կիսվել- Ն. Գ.): Մեր խմբակցությունում կան
շատ գործունյա եւ հայրենասեր մարդիկ, որոնց հետ կարելի է աշխատել, որոնցից կարելի
է սովորել: Ես երբեք չեմ խուսափում նման բաներից: Երիտասարդ քաղաքական գործիչը պետք
է իր վրա առավելագույնս աշխատի, կատարելագործվի, արագ հասունանա: Ես ինձ համարում
եմ խմբակցության թիմի անդամ, կարծում եմ, որ թիմային աշխատանքը մեզ մոտ ստացվում
է, եւ, առհասարակ, կուսակցությունը հիմնված է թիմային աշխատանքի սկզբունքի վրա: Ես
ընդունվել եմ Մոսկվայի քաղաքագիտական ուսումնասիրությունների դպրոց: Մեկ տարի հետո՝
շնորհիվ այնտեղ ձեռք բերած իմ գիտելիքների, ես ինձ ավելի վստահ ու պատրաստ կզգամ
լուրջ քաղաքական պայքարի՝ ոչ թե միայն օրենքներ դակելու եւ միջանձնային հարաբերություններ
պարզելու դաշտում: – Այսինքն՝ աշնանը լծվելու եք լուրջ գաղափարական պայքարի:
– Հուսով եմ, որ ԱԺ-ում աշխատանքը այդ հնարավորությունը կտա: Ընդդիմության
գոնե մի մասի վերադարձը… – Դուք կոչ եք անում ընդդիմությանը վերադառնա՞լ
ԱԺ: – Ի՞նչ է նշանակում՝ կոչ եմ անում: Ես զգում եմ իրենց պակասը խորհրդարանում:
Նրանք ստացել են հասարակության մի մասի վստահության քվեն, եւ երկրի զարգացումը պահանջում
է կառուցողական ընդդիմության ներկայությունը ԱԺ-ում: Գոնե սահմանադրական փոփոխությունների
փաթեթը քննարկելիս ընդդիմության ձայնը պետք է լսվի եւ հաշվի առնվի: – Դուք
գրում եք բանաստեղծություններ եւ ստեղծագործում եք երաժշտական ոլորտում… –
Անցած տարի լույս տեսավ իմ բանաստեղծությունների ժողովածուն, իսկ այս տարի սեպտեմբերին,
հուսով եմ, լազերային ձայնասկավառակը պատրաստ կլինի: – Քաղաքականությունը
չի՞ խանգարում ստեղծագործական աշխատանքին: – Լրացնում է, որովհետեւ քաղաքականությունն
անձի, մտքի, վարվելակերպի սահմանափակումներ է ենթադրում: Հոգեկան բավականություն
եմ ստանում ստեղծագործելիս: – Դուք «օբյեկտներ» ունե՞ք: – Ես ունեմ
սիրո օբյեկտ՝ իմ սիրած աղջիկը: Անշարժ գույք չունեմ, իմ օբյեկտը շարժական է: Զրուցեց
ՆԵԼԼԻ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ