Հարցազրույց
«Հանրապետություն» կուսակցության առաջնորդ Արամ Սարգսյանի հետ – Պարոն Սարգսյան,
ի՞նչ պատճառով է շարունակ հետաձգվում կուսակցության համագումարը: Արդյոք ներկուսակցական
տարաձայնությունները դեռեւս շարունակվո՞ւմ են: – Որեւէ ներկուսակցական խնդիր
գոյություն չունի, ինչի համար շատ ուրախ եմ: Հիմնականում համագումարը հետաձգվում
է տեխնիկական խնդիրների պատճառով: Նախ՝ այն շրջանում, որ մենք մտածել էինք համագումարն
անցկացնել, Հայաստան է ժամանելու ՌԴ նախագահը, եւ արդեն սկսել են կոյուղու կափարիչները
զոդել, դահլիճները՝ «փակել»: Երկրորդը՝ կուսակցության քաղխորհուրդը որոշել է համագումարը
կազմակերպել ավելի լայն մասշտաբով, եւ տարածքային կոնֆերանսներին ոչ թե վարչության
անդամները առանձին-առանձին են մասնակցելու, այլ՝ ամբողջ վարչությունը: Ես շատ եմ
կարեւորում կոնֆերանսները եւ համարում եմ, որ դրանց միջոցով կբարձրանա ակտիվությունը
եւ ավելի շատ կշփվենք հասարակության անդամների հետ: Մեր կոնֆերանսները ես համարում
եմ մինի համագումարներ, որոնք շատ ավելի կարեւոր են: – ԵԿՄ-ից «Ոգու փորձության»
հառնումը արդյոք չի՞ ազդում ձեր կուսակցության միասնականության վրա: – Բացարձակապես
որեւէ կոնկրետ ազդեցություն «Ոգու փորձության» ստեղծումը չունեցավ թե քաղաքական դաշտի,
թե մասնավորապես՝ «Հանրապետություն» կուսակցության վրա: Հայտնի է, որ մեր կուսակցությունում
կան մարդիկ, որոնք ԵԿՄ անդամներ են, եւ կան անդամներ, որոնք ԵԿՄ անդամ մնալով՝ նաեւ
«Ոգու փորձության» անդամ են, եւ այդ հարթությունում կուսակցությունը չի հակադրվում
այդ կառույցներից որեւէ մեկին, այլ համագործակցում է երկուսի հետ էլ: ԵԿՄ եւ «Ոգու
փորձություն» կազմակերպությունների հարաբերությունները ես չէի ասի, թե խզված են,
ընդհակառակը՝ նույնիսկ պայմանավորվածություն եմ տեսնում այդ հարաբերություններում:
– «Հանրապետություն» կուսակցությունը մասնակցելո՞ւ է ՏԻՄ ընտրություններին:
– Ես կարծում եմ, որ մինչեւ հոկտեմբեր ՀՀ-ում հնարավոր են այնպիսի գործընթացներ,
որ «Հանրապետություն» կուսակցությունն ուղղակի հնարավորություն չի ունենա չմասնակցել
ՏԻՄ ընտրություններին: – Դարձյա՞լ ժամկետ եք ասում: – Խնդիրը ժամկետը
չէ: Խնդիրն այն է, որ ես լավատես եմ, իսկ ժամանակները փոփոխվող են, եւ մեր երկրում
յուրաքանչյուր օր իր հետ փոփոխություն է բերում, եւ այսօր հոկտեմբերի մասին նախօրոք
խոսելը մեր երկրի պայմանների համար դեռ շուտ է: Ես կարծում եմ, եւ գործընթացները
դրա մասին են խոսում, որ իրավիճակը Հայաստանում կտրուկ փոփոխությունների ենթակա է,
եւ ես չեմ բացառում այդ փոփոխությունները: – Խնդրում եմ գնահատեք Հայաստանի
ընդդիմադիր դաշտը, մտքերը, սպասելիքները: Ըստ ձեզ, ի՞նչ վիճակում է այսօր հայրենի
ընդդիմությունը: – Ոչ միայն ընդդիմադիր, այլեւ ամբողջ քաղաքական դաշտը, նաեւ՝
իշխանությունները, ընդերքային փոթորիկի մեջ է: Դա իր դրսեւորումներն ունի թե ԱԺ-ում,
թե նախագահի տարբեր տեղեր այցելությունների շրջանակում, որոնց ժամանակ նա իզուր փորձում
է տպավորություն ստեղծել, թե խնդիր չկա ոչ Ղարաբաղի հարցում, ոչ տնտեսության մեջ
եւ ոչ էլ ներքաղաքական: Այս ամենը խոսում է այն մասին, որ իրականում խնդիրներ կան:
Եթե խնդիր չի լինում, Ռ. Քոչարյանը գնում է դահուկ քշելու կամ Սեւան՝ լողալու: Պրոբլեմների
դեպքում է ինքն այցելություններ կազմակերպում, եւ միայն պրոբլեմների դեպքում են իրար
ետեւից Հայաստան ժամանում ԱՊՀ ղեկավարությունը ներկայացնող պաշտոնյաներ եւ խոսում
այն մասին, որ սա Վրաստան կամ Ուկրաինա չէ: Իսկ ընդդիմադիր թեւը միշտ պատրաստ է փոփոխությունների,
միշտ փորձում է ելքեր գտնել՝ փոփոխություններ կատարելու: Ի տարբերություն իշխանության՝
ընդդիմադիր թեւը բավականին լուրջ է պատրաստվում այդ փոփոխություններին: Այս անգամ
ընդդիմադիր դաշտի գործողություններից առաջ պիտի միանշանակ պարզ լինի այդ գործողությունների
ավարտը: Այս պահը տարբեր լրատվամիջոցներ փորձում են ներկայացնել որպես պասիվություն:
Իրականում այս պահին ընդդիմությունը շատ ավելի ակտիվ է եւ շատ ավելի խորը հաշվարկների
մեջ է: Մի բան ակնհայտ է՝ այժմ իշխանափոխության հասարակական պահանջը շատ ավելի մեծ
է: – Երբ դուք խոսում եք ընդդիմության մասին, նկատի ունեք «Արդարություն»
դաշի՞նքը, Արտաշես Գեղամյանի՞ն, նոր ձեւաչա՞փ, թե՞ բոլորը միասին: Ընդհանրապես, ի՞նչ
նկատի ունեք, երբ ասում եք՝ ընդդիմադիր դաշտ: – Երբ ասում եմ ընդդիմություն,
նկատի ունեմ ՀՀ-ի բնակչության 99 տոկոսը: – Ակնհայտ է, որ իշխանության ներսում
եւս պատրաստվում են իշխանափոխության. թերեւս այդ պատճառով են իշխանական կուսակցությունները
փոխադարձաբար սեւացնում միմյանց: Այսինքն՝ ակնհայտ է, որ իշխանության ներսում եւս
փնտրում են Ռ. Քոչարյանի փոխարինողին: Ձեր կարծիքով, ինչո՞ւ են իշխանություններն
իրար խառնվել 2008-ից այսքան առաջ: – Իշխանական թեւի կուսակցություններն ու
անհատները իրենց գործունեությամբ հիմնավորում են, որ իրենք ոչ թե հերթական, այլ արտահերթ
ընտրությունների են պատրաստվում: Որովհետեւ հակառակ դեպքում անիմաստ է այսքան շուտ
սկսել ընտրարշավը: Իսկ եթե պատրաստվում են արտահերթ ընտրությունների, ուրեմն իրենք
ինչ-որ բան շատ ավելի շատ գիտեն: Հետեւաբար խնդիրներ կան թե տնտեսական դաշտում, թե
Ղարաբաղի հարցում, թե արտաքին քաղաքականության մեջ եւ, որ ամենակարեւորն է, ժողովրդավարության
հարցերում: Աշխարհը ժողովրդավարություն է պահանջում բոլորից, եւ Հայաստանի պրոբլեմն
այստեղ է: – Ձեր կարծիքով՝ այսօր ո՞վ կարող է դառնալ իշխանության թեկնածուն,
ո՞ւմ կհանձնի իշխանությունը Ռ. Քոչարյանը՝ Սերժ Սարգսյանի՞ն, Արթուր Բաղդասարյանի՞ն,
Անդրանիկ Մարգարյանի՞ն, թե՞ ուրիշ մեկին: – Անկեղծ ասած, ինձ չի հետաքրքրում,
թե Ռոբերտ Քոչարյանը ում է տեսնում իրեն իրավահաջորդ: Իմ խորին համոզմամբ, ՀՀ հաջորդ
նախագահը պիտի լինի ժողովրդի կողմից ընտրված մարդ: Եվ ես ամեն ինչ անելու եմ, որ
այդպես լինի: – Լսել եմ, որ դուք սկսել եք անգլերեն սովորել. արդյոք նշանակո՞ւմ
է, որ ձեզ արդեն կարելի է կոչել արեւմտամետ քաղաքական գործիչ: – Ես անգլերեն
սովորում եմ, որպեսզի բնագրից կարդամ Շեքսպիրի «Համլետը», որպեսզի հասկանամ՝ Համլետի
հոր ուրվականը իր որդուց պահանջում է վրեժխնդի՞ր լինել, թե՞ արդարություն հաստատել
երկրում: – Իսկ ինչո՞ւ է դա այդքան կարեւոր հատկապես ձեզ համար: –
Ես միշտ համարել եմ, որ իմաստնությունը շատ ավելի կարեւոր է, քան՝ տգիտությունը:
– Այսինքն՝ ուզում եք իմաստո՞ւն դառնալ: – Դրան ձգտում եք նաեւ դուք:
Շատ քիչ մարդիկ գիտեմ, որոնք իմաստնության չեն ձգտում, եւ, դժբախտաբար, այդ մարդիկ
առայժմ իշխանության ղեկին են: Հարցազրույցը՝ ՄԱՐԳԱՐԻՏ
ԵՍԱՅԱՆԻ
