Լրահոս
Դա պե՞տք է մեզ. «Ազգ»
Օրվա լրահոսը

ԴՈՒԲԱՅԻ ՀՄԱՅՔԸ ԿԱՆԱՆՑ ՄԵՋ Է

Մարտ 12,2005 00:00

Հայ կանայք Էմիրություններում հայտնվել
են 90-ականների սկզբին: Հենց այդ ժամանակ ավիաչվերթեր բացվեցին Էմիրությունների ուղղությամբ,
եւ կանայք կամաց-կամաց սկսեցին հիմնավորվել Դուբայում: Սկզբում նրանք առեւտրով
էին զբաղվում՝ բերում էին էժան ապրանքներ եւ վաճառում Հայաստանում: Հետո տեսան, որ
Դուբայում կա բիզնեսի ավելի շահավետ տեսակ, եւ վաճառքի հանեցին իրենց մարմինները:
Ավելի գործունյաները, կապեր հաստատելով, որոշեցին Հայաստանից «արտահանել» աղջիկներ:
Հայաստանում կանանց վաճառքով զբաղվողներին «մամա ռոզաներ» են ասում, քրեական
ամփոփագրերում նրանց անվանում են «կավատներ», իսկ Դուբայում նրանք բոսեր են: Նրանց
հսկողության տակ աշխատում են հինգից մինչեւ քսան, երբեմն՝ երեսուն կանայք: Սկզբնական
շրջանում կանայք Դուբայ էին մեկնում անմիջապես Հայաստանից: Երկու տարի առաջ, սակայն,
էմիրություններում ընդունվեց օրենք, ըստ որի մինչեւ 31 տարեկան կանայք չեն կարող
մուտք գործել այդ երկիր, եթե ամուսնու կամ ծնողների հետ չեն: Արդեն երկրորդ
տարին է՝ սեքս-բիզնեսի ներկայացուցիչները մինչեւ 31 տարեկան կանանց էմիրություններ
են տեղափոխում Ռուսաստանով: Հիմնականում՝ Մոսկվայով կամ Կրասնոդարով: Ռուսաստանում
աղջիկների համար պատրաստում են կեղծ անձնագրեր, որոնցում նրանց տարիքը 31-ից բարձր
է: Կանանց անուններն ու ազգանունները երբեմն նույնպես փոխվում են: Էմիրություններում
աշխատող ոչ միայն տեղական, այլեւ արտասահմանյան լրատվամիջոցների լրագրողների համար
չգրված, շատ պարզ օրենք է գործում՝ երբեք որեւէ վատ բան չգրել այս երկրի, հատկապես՝
Դուբայի մասին: Տեղի անգլալեզու թերթերում քրեական նորությունների հազվադեպ կարելի
է հանդիպել: Բայց դա ամենեւին չի նշանակում, որ այս երկրում հանցագործությունները
քիչ են: Մարդասպանությունների մասին գրեթե չեն գրում: Արաբալեզու թերթերում երբեմն
ինչ-որ բան սպրդում է: Ասենք՝ 2004-ին անապատում հայտնաբերվել են ուզբեկ կանանց կտրտված
դիակներ: Նույն թվականին անապատում սպանել են նաեւ մի հայ աղջկա. «Մենք մի քանի օր
դուրս չէինք գալիս տներից: Ոստիկանությունը այդ աղջկա նկարներով պտտվում էր, փորձում
ինչ-որ բան իմանալ նրա մասին: Այդպես էլ ոչ ոք ոչինչ չասաց հայերից, չգիտենք էլ՝
ի՞նչ եղավ վերջը, նրա նկարը կպցրած էր Սայկլոնում, այլ դիսկոտեկներում»,-պատմում
է երեւանցի Լ-ն: Դուբայի օդակայանում իջնելիս յուրաքանչյուր ուղեւորի աչքի
բիբը նկարվում է, այսինքն՝ ստուգվում է, արդյոք այդ բիբը գրանցվա՞ծ է Միգրացիոն ծառայության
«սեւ ցուցակում»: Եթե կա, տվյալ անձով անմիջապես զբաղվում է ոստիկանությունը: Հայ
մարմնավաճառներից մեկը մեզ ասաց, որ Միգրացիոն ծառայության համակարգչից հնարավոր
է ջնջել «սեւ ցուցակում» գտնվող աչքաբիբը: «Աբու Դաբիում գտնվող գլխավոր համակարգչից
հանում են աչքերը եւ տվյալները: Փող են տալիս, հանում: Մեր աղջիկներից դիլիջանցի
Դիանային մի անգամ դեպորտ են արել, աչքն էլ նկարել են, բայց երկու ամիս հետո ետ եկավ:
Ահագին փող ծախսեց նրա բոսը՝ Անուշը, էդ տվյալները հանելու համար»,-պատմում է Լ-ն:
Նելլին, որը Հայաստանի հայտնի կավատներից է եւ, ինչպես նշել ենք նախորդ նյութերից
մեկում, իր մասնագիտությունը փոխանցել է որդուն եւ հարսին, այսօր գտնվում է Երեւանում:
Յուրաքանչյուր հայ կավատ Դուբայում իր կողքին ունի մի տղամարդ՝ որպես սիրեկան
եւ անվտանգության երաշխավոր: Նելլիի համար այդ դերում Համլետ Վարդանյանն էր: Նրան
մի անգամ Էմիրություններից արտաքսել են: Երեւանում Համլետը փոխել է անձնագիրը եւ
ազգանունը դարձրել Միքայելյան: Այժմ այդ ազգանունով է Համլետը մեկնում ԱՄԷ եւ վերադառնում:
Մեր տեղեկություններով՝ Նելլին այժմ Հայաստանում աղջիկների նոր խումբ է հավաքագրում:
«Նա իր աղջիկներին տեղափոխում է Կրասնոդարով: Նրա ծանոթներն այնտեղ են: Յուրաքանչյուր
կեղծ անձնագրով աղջկա համար նա մաքսավորներին վճարում է 1500 դոլար: Ինձ էլ այնտեղով
տարավ, երբ մաքսավորը նայեց ինձ, ասաց՝ դու հիմա 31 տարեկան ես, հա՞: Իսկ ես էդ ժամանակ
20 էի: Ինձ տանում էր էդ Համլետը»,-պատմում է Նելլիի նախկին աղջիկներից Ն-ն: Նելլիին
ունեցած վեց հազար դոլար պարտքը փակելուց հետո նա արդեն երկրորդ տարին է Դուբայի
«Սեն Ջորջ» հյուրանոցում մարմնավաճառություն է անում առանց բոսի: «Ինտեր Սիթի»
հյուրանոցը «Inter City» հյուրանոցի գիշերային ակումբը ժամը 3-ին ավարտում
է աշխատանքը: Ժամը 8-ից արդեն մեծ թվով հայ կանանց կարելի է հանդիպել այստեղ՝ մոտ
երեսուն հոգու: Ակումբում մենք հանդիպեցինք նաեւ արաբուհու տարազով մի հայ կնոջ,
որը բիլիարդ էր խաղում ու արաբերեն խոսում տղամարդկանց հետ: «Inter City»-ի գիշերային
ակումբի կանայք ավելի էժան են: Որքան էլ շպարված լինեն ու գայթակղիչ հագուստներ կրեն,
միեւնույն է՝ նրանց դեմքերը «թոշնած են»: Հենց այստեղ մենք հանդիպեցինք երկու
բոսերի, ովքեր ժամը 3-ին հյուրանոցի դիմաց վաճառում էին իրենց աղջիկներին: Մեկը Ուզբեկստանից
էր, մյուսը՝ Հայաստանից: Ահա այդ կանանց լուսանկարները: Ուզբեկ կավատ Ամինան
վաճառում էր 19-ամյա Ալեքային, իսկ հայ կավատը՝ 16-ամյա Ժասմինին: Նա անգլերեն ոչինչ
չէր խոսում, ուստի նրա փոխարեն սակարկում էր բոսը՝ հիշեցնելով հաճախորդներին, որ
աղջիկը տասնվեց տարեկան է եւ սեքսի մեջ նորաթուխ է, շատ բաներ չգիտի: «Inter
City»-ի դիմաց փետրվարի 3-ին, առավոտյան ժամը երեքն անց տասին, երբ իմ գործընկեր
Արան փորձում էր մի աղջկա հետ սակարկել, գինովցած մի արաբ սկսեց վիճել նրա հետ այդ
աղջկա համար: Արան մի քանի անգամ ներողություն խնդրեց տղամարդուց, սակայն նա շարունակում
էր բարձրաձայն ինչ-որ բաներ ասել: Հենց այդ պահին մոտեցավ տարազով մի արաբ, ցույց
տալով վկայականը՝ ասաց, որ ոստիկանությունից է. «Ի՞նչ պրոբլեմ ունեք»,- հարցրեց նա
Արային: Արան ասաց, որ ոչ մի խնդիր չկա: Ոստիկանի ներկայությունը, սակայն,
չէր խանգարում հայ եւ ուզբեկ կավատներին վաճառել իրենց աղջիկներին, ինչպես եւ տասնյակ
այլ աղջիկներին, ովքեր հաճախորդ էին «որսում»: Թըհարիյաթը՝ Քրեական հետախուզության
ծառայությունը (Criminal Investigation department), իր գործակալներն ունի ամենուր:
Նրանք գիտեն՝ որտեղ է աշխատում եւ ապրում այս կանանցից յուրաքանչյուրը, սակայն չեն
խոչընդոտում, որովհետեւ սեքս-բիզնեսը այս երկրի տնտեսության բաղկացուցիչ մասն է:
Եվ եթե ընդհանուր համակարգից հանվի այդ մասը, հնարավոր է՝ այս երկրում ամեն ինչ փուլ
գա: «Դուբայի հմայքը այս կանանց մեջ է»,- ասաց «Մուվենպիկ» հյուրանոցում ապրող, բիզնես-ճամփորդության
եկած վաթսունին մոտ մի հոլանդացի: Վճարելով՝ հաճախորդները երբեմն մտածում
են, որ մարմնավաճառների հետ կարող են վարվել ինչպես մտքներով անցնի. «Պատահում է,
որ ծեծում են, իհարկե: Ստիպում են անել բաներ, որոնք դու չես ուզում»,-պատմում է
քսանմեկամյա Բ-ն, որը Դուբայի ամենագեղեցիկ հայ մարմնավաճառներից մեկն է: Բ.-ն
Արարատյան դաշտավայրի գյուղերից մեկում է ապրում: Ունի մի տղա, որին թողել է ծնողների
մոտ, իսկ ինքը «եկել է փող աշխատելու»: «Ամուսնուցս բաժանվել եմ: Չէի կարողանում
գործ գտնել, որտեղ գնում էի, ինձ նախ առաջարկում էին իրենց հետ լինել, նոր աշխատանք
տալ: Մեր հայերն այդպիսին են, եթե բաժանված ես, վերջ, ուրեմն քո մասին ամեն ինչ կարող
են մտածել»,-շարունակում է Բ-ն: Նա փախստական է, Ադրբեջանի Կիրովաբադ քաղաքից: «Սեն
Ջորջ» հյուրանոցը Սուրբ Գեւորգի անունը կրող այս հյուրանոցում հայ մարմնավաճառները
հնաբնակ են: Արդեն 5 տարի է նրանք սպասարկում են այս հյուրանոցի հաճախորդներին: Մեր
աղբյուրներն ասացին, որ «Սեն Ջորջ»-ի տերն ազգությամբ տաջիկ է, անունը՝ Իլյաս: Նա
Շեյխ Մուստաֆայի եղբայրն է: Իսկ Մուստաֆան «Մետրոյի»՝ ամենամեծ տաքսի-ընկերության
( 3000 մեքենա ) տերն է: «Սեն Ջորջ»-ում կան ռեստորաններ, գիշերային ակումբներ,
դիսկոտեկներ, բարեր: Այս հյուրանոցում են գործում «Բաքու բայ նայթ» ադրբեջանական
ռեստորանն ու գիշերային ակումբը: Առավոտյան չորսին մտանք հյուրանոց: Մեզ ընդառաջ
եկավ անվտանգության աշխատակիցը: Բարեւելուց հետո հարցրինք՝ որտե՞ղ կարող ենք աղջիկների
շրջապատում ժամանակ անցկացնել: Նա մի պահ անակնկալի եկավ, հետո, ցույց տալով բարի
ուղղությամբ, ասաց. «Ահա այնտեղ, բայց հիմա ուշ է, արդեն գնացել են»: Մենք մտանք
բար: Երկու հայ կանայք նստած էին մի ծեր արաբի հետ: Նրանք անընդհատ ծերուկի ձեռքն
էին շոյում: Կանանցից մեկն անգլերենով վարժ խոսում էր, մյուսը երբեմն ինչ-որ բառեր
էր արտաբերում: Մենք սուրճ էինք խմում, երբ սկսեցին ներս ու դուրս անել ինչ-որ կանայք:
Անվտանգության աշխատակիցները նրանց տեղեկացրել էին, որ երկու հաճախորդներ են հայտնվել
բարում: «Սեն Ջորջ» մենք այցելել էինք նաեւ 2004թ.-ին՝ Դուբայ կատարած մեր
երկրորդ այցելության ժամանակ: Հունիսի 23-ի կեսգիշերին «Սեն Ջորջ»-ի դիսկոտեկում
էինք: Դիջեյը ողջունեց Ուզբեկստանից, Տաջիկստանից, Հայաստանից եւ Ադրբեջանից
եկած հյուրերին՝ մարմնավաճառներին: Հայ ու ադրբեջանցի կանայք այստեղ մտերիմ են: Իրենց
հայրենիքներից հեռու՝ միմյանց նկատմամբ թշնամանք ունեցող երկու ազգերին անապատի գիշերներում
ամենից առաջ միավորում է մարմնավաճառությունը, ապա՝ նախկին ընդհանուր հայրենիքը եւ,
իհարկե, ռուսերենը: Երբ հնչում է արաբական մեղեդին, պարահրապարակում
հայտնվում են գինովցած տղամարդիկ եւ կանայք: Ցանկացած պար այս դիսկոտեկում շուտով
վերածվում է պորտապարի: Հայ, տաջիկ, ադրբեջանցի, ուզբեկ կանայք երգչին զուգահեռ ձայնակցում
են արաբերենով: Այս կանանցից յուրաքանչյուրն անգիր գիտի արաբական երգերը, որովհետեւ
նրանց բոլոր գիշերները լի են արաբական մեղեդիով:

Համաձայն «Հեղինակային իրավունքի եւ հարակից իրավունքների մասին» օրենքի՝ լրատվական նյութերից քաղվածքների վերարտադրումը չպետք է բացահայտի լրատվական նյութի էական մասը: Կայքում լրատվական նյութերից քաղվածքներ վերարտադրելիս քաղվածքի վերնագրում լրատվական միջոցի անվանման նշումը պարտադիր է, նաեւ պարտադիր է կայքի ակտիվ հղումի տեղադրումը:

Մեկնաբանություններ (0)

Պատասխանել