Վստահ
է քաղաքագետ Դավիթ Հովհաննիսյանը Անցյալ շաբաթ ՀՀ ԱԳ նախարար Վարդան Օսկանյանը
մեծ ոգեւորությամբ հայտարարեց, թե Հայաստանը ողջունում է Եվրախորհրդարանի դեկտեմբերի
15-ի որոշումը, որով նա կոչ է անում Եվրոպական հանձնաժողովին եւ Եվրամիության խորհրդին,
որպեսզի վերջիններս թուրքական իշխանություններից, որպես ԵՄ-ին անդամակցության բանակցությունների
նախապայման, պահանջեն Հայոց ցեղասպանության պատմական իրողության ճանաչումը եւ Հայաստանի
հետ սահմանի անհապաղ բացումը: Իր հերթին ԱԺ ՀՅԴ խմբակցության ղեկավար Լեւոն Մկրտչյանը
հավելեց, թե դա նաեւ ՀՅԴ Հայ դատի գրասենյակի գործադրած ջանքերի արդյունքն է: Գուցե
Եվրախորհրդարանի հիշյալ որոշումը ինչ-որ տեղ կարելի է նաեւ հաղթանակ համարել, բայց
փաստն այն է, որ այդ որոշումն, ըստ էության, որեւէ նշանակություն չունեցավ, եւ ԵՄ-Թուրքիա
բանակցություններ սկսելու համատեքստում Հայոց ցեղասպանության ճանաչումն ու սահմանի
բացման խնդիրը բանակցություններ սկսելու պայման չդարձան: Պաշտոնական Անկարան էլ հայտարարել
էր, թե ինքը պատրաստ է հրաժարվել ԵՄ անդամակցությունից, եթե իր առջեւ դրվեն անիրագործելի
նախապայմաններ: «Դա ոչ մեր հաղթանակն է, ոչ էլ Թուրքիան է պատրաստ հրաժարվել
ԵՄ անդամակցությունից: Դրանք ընդամենը խաղի էլեմենտներ են եւ արդեն այն սակարկություններն
են, որոնք նորմալ ու բնական են այսօրինակ գլոբալ գործընթացների դեպքում»,- նկատեց
քաղաքագետ, «Հայ-թուրքական հաշտեցման հանձնաժողովի» ներկայացուցիչ Դավիթ Հովհաննիսյանը:
Վերջերս ՀՅԴ ԳՄ ներկայացուցիչ եւ ԱԺ փոխնախագահ Վահան Հովհաննիսյանը պատասխանելով
այն հարցին, թե չի՞ կարծում, որ միջազգային հանրությունը պարզապես օգտագործում է
Հայոց ցեղասպանության հարցն իր շահերի համար, հայտարարել էր, թե մենք էլ նրանց շահերը
պետք է օգտագործենք Ցեղասպանությունը ճանաչել տալու հարցում: Այս կարծիքին անդրադառնալով՝
Դ. Հովհաննիսյանը կարծիք հայտնեց, թե դա «քաղաքական մոտեցում չէ»: «Շատ սեւեռվածությունը
Թուրքիայի եւ հայ-թուրքական հարաբերությունների անցյալի վրա, մեր պետության քաղաքականության
ճկունության տեսանկյունից, մեզ շատ օգուտ չի տա: Անշուշտ, կա պատմական հիշողություն:
Անշուշտ, այդ պատմական հիշողությանը համապատասխան նաեւ քաղաքական որոշումներ պետք
է ընտրվեն: Կարծում եմ՝ Հայաստանի անվտանգության խնդիրն է կապված նաեւ Հայոց ցեղասպանության
ճանաչման հիմնահարցի հետ: Մեր տեսակետն այն է, որ դա այլեւս երբեք չպետք է կրկնվի,
իսկ դրա երաշխիքը Ցեղասպանության ճանաչումն է»,- ասաց պրն Հովհաննիսյանը: Իսկ
այն դիտարկմանը, թե ավելի իրատեսական չէ՞ր լինի արդյոք, որ ԵՄ անդամակցության բանակցությունների
մեկնարկի նախապայման առաջադրվեր ոչ թե միանգամից երկու պայման, այլ միայն հայ-թուրքական
սահմանի բացման խնդիրը, որն առավել իրագործելի է եւ կենսական՝ նաեւ Հայաստանի տնտեսական
զարգացման եւ եվրաինտեգրացիայի տեսանկյունից, Դ. Հովհաննիսյանը չհամաձայնեց. «Ես
կարծում եմ, որ ճանապարհի բացման խնդիրը այն կարգի խնդիր չէ, որ այս մակարդակի գործընթացներում
օգտագործվի: Մյուս կողմից, կարծում եմ, ճանապարհի բացումը՝ առանց հայ-թուրքական դիվանագիտական
հարաբերությունների հաստատման, սխալ մոտեցում է, որովհետեւ երկու երկրների միջեւ
հարաբերությունները հնարավոր է կարգավորել, երբ դրանց համար իրավական եւ դիվանագիտական
բազա կա»: ՆԱԻՐԱ ՄԱՄԻԿՈՆՅԱՆ
