Այդ հարցի պատասխանը ԱԺ փոխնախագահ
Վահան Հովհաննիսյանը չգիտի Վերջին օրերին որոշ շրջանակներում ավելի ու ավելի
շատ է խոսվում երկրի օլիգարխների համախմբման եւ ԱԺ «Ժողպատգամավոր» խմբի ու ՄԱԿ խմբակցության
համատեղ, միասնական կուսակցություն ստեղծելու մասին: Առայժմ կոնկրետ տեղեկություններ
այս մասին չկան, բայց հասկանալի է, որ Հայաստանի քաղաքական դաշտում եթե մի բանի մասին
սկսում են շատ խոսել, ուրեմն՝ մի բան կա: Հետաքրքիր է իմանալ, թե այս հավանական կառույցի
մասին ի՞նչ կարծիք ունի ԱԺ փոխնախագահ, ՀՅԴ Բյուրոյի անդամ Վահան Հովհաննիսյանը:
Մեր զրուցակցի կարծիքը հետեւյալն է. «Եթե խոսքը աջ ուժերի միավորման կամ կենտրոնացված
աջ ուժերի մասին է, ապա մեր հասարակության մեջ կան այդպիսի ուժեր՝ ազգային աջերը՝
ի դեմս հանրապետականների կամ ռամկավարների, եւ ապազգային կոսմոպոլիտները՝ ի դեմս
ՀՀՇ-ի կամ ՀՀՇ-ից սերված մի շարք նորաստեղծ ակումբների: Ես չեմ տեսնում նոր նման
կուսակցության անհրաժեշտություն: Բայց դա իմ որոշելիքը չէ, դա իրենց որոշելիքն է:
Սակայն խնդիրն այն է, որ երբ նման միավորումներն ստեղծվում են ոչ թե գաղափարական
հենքի վրա, այլ տվյալ պահի շահի, օրինակ՝ միավորվել ինչ-որ դիրքեր ապահովելու համար,
ապա նման միավորումները, ինչպես մենք բազմիցս տեսել ենք մեր պատմության մեջ, երկարակյաց
եւ ամուր չեն: Բացի դրանից, ինձ համար հասկանալի չէ, թե ինչպե՞ս են նրանք համատեղելու
«Ժողպատգամավորի» ագրեսիվ կեցվածքը համամասնական տեղերի ավելացման հարցում եւ ՄԱԿ-ի
ոչ պակաս կայուն դիրքորոշումը՝ մեծամասնական տեղերը պակասեցնելու հարցում: Եթե այդ
հողի վրա ինչ-որ լուծումներ գտնվեն եւ դրանք լինեն ՄԱԿ-ի մոտեցումների շրջանակներում,
ապա ես բոլորովին էլ դեմ չեմ»: Իսկ ինչո՞ւ են օլիգարխներն ուզում անպայման լինել
կուսակցության մեջ: Այս հարցի պատասխանը Վահան Հովհաննիսյանը եւս չգիտի. «Ես չեմ
հասկանում, թե ինչո՞ւ են նրանք ուզում լինել քաղաքականության մեջ: Իսկ երբ արդեն
ուզում են լինել քաղաքականության մեջ, ձեր ասածը ճանապարհի որոնումն է՝ քաղաքական
կուսակցությամբ կամ առանց դրա: Իհարկե, նրանք նախընտրում են անկախ լինել եւ որեւէ
քաղաքական պարտավորության տակ չմտնել, ինչը եւ առաջացնում է հարց՝ քաղաքական պարտավորության
տակ չմտնելով ո՞նց ես քաղաքականություն գալու»: Վահան Հովհաննիսյանի բնորոշմամբ՝
«Ամենախելացի քաղաքական գործիչները Հայաստանում չեն՝ եւ պետք չէ կարծել, որ այստեղ
բոլորը ամեն ինչ գիտեն: Օրինակ, եթե նրանք ավելի ուշադիր լսեին Վ. Պուտինի ելույթը,
շատ բան ավելի պարզ կլիներ իրենց համար: Նա կարծեմ շատ լավ բացատրեց, թե մեծամասնականով
ընտրված քաղաքական կամ հասարակական իրեն հռչակող գործիչը ինչո՞ւ է շատ ավելի թույլ
եւ շատ ավելի պակաս էֆեկտիվ իր քաղաքական գործի մեջ, քան քաղաքական ուժ ներկայացնողը»:
ՄԱՐԳԱՐԻՏ ԵՍԱՅԱՆ Վահան Հովհաննիսյանի հետ հարցազրույցը՝
վաղվա համարում:
