Դեկտեմբերի 8-ը յոթ սարերի ետեւում չէ
«Շվեյցարական զարգացման ֆոնդը մեկուկես տարի առաջ անդրկովկասյան հանրապետություններում հայտարարել էր մրցույթ, որի հաղթողները՝ 15 ներկայացուցիչ յուրաքանչյուր հանրապետությունից, 4 անգամ Թբիլիսիում մասնակցեցին սեմինարների,- պատմում է կինոռեժիսոր Հրանտ Հակոբյանը:
Ըստ ռեժիսորի, նախատեսված էր ֆինանսավորել մրցույթն անցած ֆիլմերի նախագծերը, հատկացնելով խաղարկային ֆիլմերին 50 հազար դոլար, վավերագրականին՝ 20, իսկ կարճամետրաժին՝ 10 հազար դոլար: «Հիմա սպասում ենք, որ դեկտեմբերի 8-ին Շվեյցարիայից ժամանի կինոծրագրերի համակարգողը եւ իրազեկի տրվելիք գումարների մասին»,- հույս հայտնեց նա:
Հիշեցնենք, որ մրցույթն անցած հայկական պատվիրակության կազմում ընդգրկված էին ռեժիսորներ Տիգրան Խզմալյանը, Հովհաննես Գասպարյանը, Արամ Շահբազյանը, Արթուր Սարգսյանը եւ Աննա Թադեւոսյանը, հինգ պրոդյուսեր եւ իրավաբաններ: Վերջիններս պետք է պաշտպանեին մասնակիցների շահերը եւ ծանոթացնեին օրենքներին: Մրցույթին ներկայացված էին 4 խաղարկային, 2 վավերագրական, 2 կարճամետրաժ ֆիլմերի նախագծեր: Սեմինարները Թբիլիսիում կազմակերպելը, ըստ պարոն Հակոբյանի, արված էր միտումնավոր՝ ապահովելու համար մեր եւ ազերիների ներկայությունը, ինչը եւ հաջողվեց:
«Քննարկումները բազմակողմանի եւ ուսուցողական էին: Միայն աշխարհահռչակ լեհ կինոռեժիսոր Քշիշտոֆ Զանուսիի անունը շատ բան կարող է ասել մեր շփումների որակի մասին»,- պատմեց պրն Հակոբյանը: Մեր կինոգործիչներին զարմացրել էր իրավաբանների դերը կինոասպարեզում, ինչը նրանց համար նորություն էր, այնինչ աշխարհում վաղուց գործում է իրավաբանական հատուկ դպրոց, որը զբաղվում է կինոաշխարհի խնդիրներով: Մրցույթը տեղի է ունեցել ապրիլ ամսին: Խաղարկային ֆիլմերից ընտրվել են երկուսը՝ կինոռեժիսոր Հովհաննես Գասպարյանի «Խճճված զուգահեռներ» եւ Արամ Շահբազյանի «Չնչիկ» աշխատանքները: Վավերագրականին հատկացված մեկ տեղը տրվել է Հրանտ Հակոբյանի ֆիլմին: Իսկ կարճամետրաժի ժանրում հաղթել է Դավիթ Մաթեւոսյանը՝ իր «Թշնամիներ» ֆիլմով: Նույնկերպ են ընտրվել նաեւ մյուս երկու հանրապետությունների կինոգործիչների աշխատանքները:
«Իմ ֆիլմը կոչվում է «Մոռացված կղզիների բնակիչները»: Այն տխուր եւ ժամանակից դուրս մնացած մարդկանց մասին է,- պատմում է կինոռեժիսորը:- Ֆիլմի գաղափարը դուր եկավ մի պրոդյուսերի, որը հրավիրեց «հետարտադրության ընթացքն» անցկացնել Բեռլինում, քանի որ ֆիլմում արծարծվող պրոբլեմներն արդիական են համայն մարդկության համար: Եթե քիչ էլ ուշացնեն գումարները, ֆիլմի կայացումը կարող է վտանգվել: Իսկ գումարները հատկացնել խոստացել էին դեռեւս հունիսին: Ինձ անհրաժեշտ է նկարահանումներ կատարել յուրաքանչյուր սեզոնի, քանի որ ֆիլմիս հերոսները տարբեր եղանակների տարբեր կերպ են «դրսեւորվում»: Շուտով նոր տարի է եւ տոնն իմ հերոսների մոտ ուրիշ կերպ է նշվում: Մի այդպիսի ամանորյա այցելության ժամանակ պարզեցի, որ ՏԷՑ-ի տարածք կոչվող, աշխարհից մոռացված այդ անկյունում կան տներ, որտեղ խեղճ մարդիկ են ապրում, երեխաներ, որոնք երբեք տոնածառ չեն ունենում: Դրսի մերկ ծառերի ճյուղերին փակցնում են գույնզգույն թղթեր եւ համարում, որ իրենց է Ամանորն այցելել»:
ՌՈՒԶԱՆ ԱՎՈՅԱՆ
