ՌԵՊԼԻԿ

ՌԵՊԼԻԿ
Այս էլ որերորդ անգամ «Հոկտեմբերի 27»-ի գործով նախկին մեղադրյալ
Նաիրի Բադալյանը, որն ազատ է արձակվել միայն ապացույցների ոչ բավարար լինելու հիմքով,
հրապարակավ հանդես է գալիս իր դեմ ցուցմունք տվածների դեմ: Անգամ բարեհաջող կերպով
Ամերիկայում ապաստանելուց հետո էլ նրա որակումները չեն փոխվել եւ շարունակում են
կրկնվել: Սակայն անգամ այդ հեռու-հեռվից Նաիրի Բադալյանը չի հանդգնում անդրադառնալ
մի պարզ հարցի, որ նրան հրապարակավ տրվել է դեռ վաղուց, եւ որին նա իր բազմաթիվ հոդվածներում
եւ հարցազրույցներում, ըստ էության, այդպես էլ չի պատասխանել՝ մանր-մունր խայթոցներից
ու պիտակավորումներից բացի: Այն է՝ ի՞նչ բացատրություն ունեն իր իսկ ձեռքով գրված
տարբեր ցուցմունքների հակասությունները: Ինչպե՞ս է ստացվել, որ Նաիրի Հունանյանի
հետ ԱԺ վերադառնալուց հետո իր բոլոր գործողությունների մասին նա տվել է գրեթե իրարամերժ
բացատրություններ, կամ դրանք մերժվել են այլ վկաների ցուցմունքներով: Եվ ոչ նրանց,
ում ցուցմունքները մատի փաթաթան է դարձրել Նաիրի Բադալյանը: Ինչպե՞ս է բացատրվում
օրենքների նախագծերի փաթեթով այն թղթապանակի առեղծվածը, որը Նաիրի Հունանյանը Նաիրի
Բադալյանին հանձնել էր աստիճանների մոտ, վերջինս, իր ցուցմունքի համաձայն, նետել
էր այնտեղ ու փախել: Բայց հետո այդ թղթապանակը հայտնաբերվել էր բոլորովին այլ՝ նիստերի
դահլիճին հարակից վայրում: Թող նա ի վերջո գոնե մեկ անգամ փորձի խելքին մոտ
բացատրություն տալ այս եւ այլ հարցերի շուրջ, պարզաբանի իր իսկ ցուցմունքներից ծնված
բազմաթիվ հարցականները: Փորձի տալ նաեւ այն հարցի պատասխանը, որ եթե ոչինչ չուներ
թաքցնելու՝ ինչո՞ւ է այդքան ստել: Իսկ հետո նոր պնդի, թե ինքը հանիրավի վարկաբեկված
է, անդրադառնա այլոց ցուցմունքներին, եւ ամերիկյան էմիգրացիոն ծառայություններին
գուցե ավելի համոզիչ կթվա «հալածյալի» կամ «էշի նահատակ» դառնալ չցանկացողի նրա կեցվածքը:
Ա. Ի.