Հովհաննես
Հովհաննիսյանը՝ Սխեֆֆերի այցի եւ ԱՄՆ ընտրությունների մասին Երեկ «Առավոտի»
հետ զրույցում, վերլուծելով ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղար Յաապ դե Հոոպ Սխեֆֆերի այցը
Կովկասյան տարածաշրջան, «Ազատական առաջադիմական» կուսակցության նախագահ Հովհաննես
Հովհաննիսյանը նկատեց, որ՝ «այցի միջոցով ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղարն ընդգծեց իր վերաբերմունքը
տարածաշրջանի երկրների նկատմամբ»: Մասնավորապես՝ «պարոն Սխեֆֆերը Վրաստանում եւ Ադրբեջանում
գիշերեց՝ այդ երկրների քաղաքական ղեկավարության հետ քննարկումներին ավելի շատ ժամանակ
տրամադրելով, իսկ Հայաստան եկավ մեկ ժամ ուշացումով, կես ժամ շուտ էլ մեկնեց: Այսինքն,
դիվանագիտության լեզվով ասած՝ դա վերաբերմունք էր Հայաստանի նկատմամբ»,- եզրակացնում
է Հովհաննես Հովհաննիսյանը: «Այդուհանդերձ, ի՞նչ սպասելիքներ կարող ենք ունենալ»
հարցին ի պատասխան՝ մեր զրուցակիցն ասաց. «Ընդհանրապես, ՆԱՏՕ-ն շատ հետաքրքրված է
Հարավային Կովկասով եւ կարեւորում է տարածաշրջանի հետ համագործակցությունը: Սակայն
այն, որ Հայաստանը չի պատրաստվում հետեւել Վրաստանի օրինակին եւ դուրս գալ ԱՊՀ Կոլեկտիվ
անվտանգության պայմանագիր կազմակերպությունների շարքից եւ այդպես է ցանկանում շարունակել
ինտեգրվել ՆԱՏՕ-ին ու Եվրամիությանը, ինձ համար անընդունելի է: Դա ուղղակի անլուրջ
է: Այս ամենը մեկ անգամ եւս հաստատում է, որ արեւմտյան պարտնյորների հետ համագործակցությունը
ձգձգման խաղ է, ոչ թե լուրջ գործընթացներ»: Խոսելով ԱՄՆ-ում կայացած նախագահական,
Սենատի եւ Կոնգրեսի ընտրությունների մասին՝ պարոն Հովհաննիսյանը ցավով արձանագրեց,
որ մեր երկիրը հերթական պարտությունը կրեց: Հիշեցնենք, որ Հ. Հովհաննիսյանը ազգովին
Քերիին տրվելու ամենաակտիվ ընդդիմախոսներից մեկն էր: «Դա նախադեպը չունեցող երեւույթ
էր, երբ ողջ սփյուռքը, այսպես ասած, նույն դարպասի վրա էր խաղում: Ամերիկայի հայկական
կազմակերպություններն իրենց կշիռն ունեն, եւ նրանք միշտ կարողացել են հավասարակշռությունը
պահել: Այս անգամ մեր իշխանությունների անհեռատեսության շնորհիվ, մեղմ ասած, անհարմար
վիճակում հայտնվեցին բոլորը: Բուշը հաղթեց ոչ միայն նախագահական, այլեւ Սենատի եւ
Կոնգրեսի ընտրություններում, ինչը բավականին հազվադեպ երեւույթ է: Սովորաբար, այդ
երկու ինստիտուտներից որեւէ մեկում ընդդիմադիր կուսակցությունն է հաղթանակ տանում:
Փաստորեն, ԱՄՆ-ի ժողովուրդը վստահում է Բուշի վարած թե ներքին, թե արտաքին քաղաքականությանը:
Իսկ այդպիսով Հայաստանը, իմ համոզմամբ, կորցրեց Բուշի ադմինիստրացիայի հետ երկխոսության
հնարավորությունը: Նաեւ՝ ԱՄՆ-ի հայկական կազմակերպությունները: Նախկինում եթե մի
կառույցի հետ աշխատանքը չէր ստացվում, փոխարենը՝ մյուսի հետ էր սերտ համագործակցությունը,
այժմ բոլոր դռները փակվեցին՝ ընդամենը ցանկալին իրականի տեղ մատուցելու պատճառով:
Ես չեմ կարծում՝ Բուշը այնքան հիշաչար լինի, որ Հայաստանի եւ տեղի հայ համայնքի նկատմամբ
մանր-մունր վրեժներ լուծի, բայց մի բան հստակ արձանագրվեց եւ կմնա՝ Հայաստան պետությունն
ու ԱՄՆ-ի հայերը այսօր մեծագույն ցանկություն ունեին Բուշին երկրորդ անգամ նախագահի
պաշտոնում չտեսնելու: Իմ կարծիքով, Հայաստան-ԱՄՆ հարաբերություններն առաջիկա չորս
տարիներին այդ ֆոնի վրա կզարգանան, եթե մեր երկրում իշխանափոխություն չլինի»: ՆԵԼԼԻ
ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
