ԻՆՉՈ՞Ւ
ԵՆ ԲԱՐԵԿԱՄՆԵՐԸ ԹՇՆԱՄԱՆՈՒՄ Վերջին մի քանի ամիսների ընթացքում
միջուկային վառելիքի ներկրմամբ զբաղվող «Աֆա» կոնցեռնի նախագահ Տարոն Սահակյանը սկսեց
հրապարակավ դժգոհություն արտահայտել իր գործընկերներից, մասնավորապես ռուսական «ՌԱՕ
ԵԷՍ»-ից: Բանն այն է, որ հիշյալ ընկերության պատճառով «Աֆա»-ն մեծ ֆինանսական վնասներ
է կրել. կոնցեռնի ղեկավարի հավաստմամբ՝ ավելի քան 10 մլն դոլարի: Գործը հասել է նրան,
որ «Աֆա»-ն փաստաթղթերի փաթեթն արդեն ներկայացրել է միջազգային արբիտրաժային դատարան:
Դատական գործընթացը պաշտոնական ընթացք ստանալուց հետո, Տ. Սահակյանը պատրաստվում
է դիմել նաեւ ՌԴ գլխավոր դատախազություն: Հիմնավորումը, հավանաբար, այն է, որ «ՌԱՕ
ԵԷՍ»-ի կազմում Հայաստանում գործող «Միջազգային էներգետիկ կորպորացիան» միջուկային
վառելիքի մատակարարման խնդրի մեջ ներգրավված հայկական եւ ռուսական ռեզիդենտներին,
այդ թվում եւ «Աֆա»-ին հանել են ծրագրից: Նրանց փոխարեն առաջ քաշելով ֆիննական «Նորդիկ»
կազմակերպությանը: Այս պատմության մեջ, սակայն, հետաքրքրականն այն է, թե ինչո՞ւ
եւ ինչպե՞ս «վատացան» Տարոն Սահակյանի եւ հրեական համայնքը ներկայացնող ռուս բարձրաստիճան
պաշտոնյաների հարաբերությունները: (Վերոնշյալ կորպորացիայի ղեկավարները Ռուսաստանի
հրեական համայնքի ներկայացուցիչներ են): Թե ի՞նչ «խաղեր» են «խաղում» ՌԱՕ-ԵԷՍ-ն ու
ԱՖԱ-ն՝ առաջիկայում կներկայացնենք մասնագետների մեկնաբանությունները: Իսկ մինչ այդ,
պարոն Սահակյանից ակնկալում ենք պատասխան՝ իր մտավախությունների վերաբերյալ, քանզի
իր հարցազրույցներից մեկում նա տեսակետ է հայտնել, որ թեեւ Հայաստանի ու Ռուսաստանի
ղեկավարները «խոսում են բարիդրացիական հարաբերությունների մասին, սակայն կան կատարողներ,
որոնք ունեն իրենց կորպորատիվ շահերը եւ միգուցե շատ ավելի գլոբալ խնդիրներ լուծելու
պարտավորություններ»: ՆԵԼԼԻ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
