ՄՀՖ-Ն՝ ՎԵՐԱՔՆՆԻՉՈՒՄ Երեկ Մշակույթի հայկական ֆոնդի նախագահ Արեւշատ Ավագյանը կազմակերպել էր էր մամուլի ասուլիս, որին հրավիրված էին ստեղծագործական միությունների նախագահները։ Սակայն ներկա էին միայն Հայաստանի գրողների եւ նկարիչների միությունների նախագահները։ Վերջին տարիներին շատ է խոսվել Մշակույթի հայկական ֆոնդի (ՄՀՖ), Նկարիչների միության, գեղարվեստի սրահների, Գրողների միության պոլիկլինիկայի, մի շարք գրախանութների, գրադարանների անօրինական սեփականաշնորհումների մասին։ Ասուլիսի նպատակն էր կրկին անդրադառնալ ՄՀՖ-ին տարածքից վտարելու, ըստ Ա. Ավագյանի՝ անօրինական քայլին։ Ա. Ավագյանի խոսքերով, մի խումբ մեծահարուստներ, նյութապաշտներ, եսապաշտներ, կաշառակերներ ախտով չեն կարող ապահովել ազգի առողջ բարոյահոգեբանական ուժը։ «Սարսափելի է, որ նման վեճերի մեջ ներքաշվելու գործերին իրենց բաժին մասնակցությունն է բերում Հայոց վեհափառը, Հայաստանի գիտությունների ակադեմիայի պրեզիդենտը, նյութապաշտական հակումներով իրենց բարոյական նկարագիրը կորցրած շատ պաշտոնյաներ»,- Ա. Ավագյանի այս մտքին հետեւեց գրողների եւ նկարիչների միությունների նախագահների խոսքը։ Թե Լեւոն Անանյանը եւ թե Կարեն Աղամյանն ասացին, որ ՄՀՖ-ի նախագահ Արեւշատ Ավագյանը հուզված է եւ ամեն ինչ խառնում է իրար։ Նրանք առաջարկեցին մասնավոր դեպքերից վեր բարձրանալ։ Կ. Աղամյանը նշեց, որ իրենք բողոք չունեն։ Լ. Անանյանն էլ նշեց, որ «քաղաքի կենտրոնը մշակութային առաջնակարգ տարածք լինելուց վերածվել է առեւտրայինի։ Եկել է Մարկոս աղաների, զիմզիմովների ժամանակը, որտեղ, բնականաբար, մտավորականը դեր ու արժեք չունի։ Իշխանությունն իր համար է ապրում, ժողովուրդն՝ իր, մտավորականն՝ իր համար։ Այ, թե ինչի մասին պետք է մտածել, խորհել»։ Ա. Ավագյանը տեղեկացրեց, որ օգոստոսի 26-ին վերաքննիչ դատարանում լսվելու է ՄՀՖ-ի եւ Ազգային ակադեմիայի տարածքային հայտնի վեճը։ Փաստաբանների միջազգային միության անդամ Անժելա Հոբոսյանը, որ դատարանում կներկայացնի ՄՀՖ-ի շահերը, «Առավոտի» դիտարկմանը, թե այս չարչրկված հարցում կա՞ արդյոք հաշտության, համաձայնության տարբերակ, ասաց. «Մենք հաշտության տարբերակ չունենք։ Պայքարելու ենք, իհարկե, օրենքի շրջանակներում։ Կարծում եմ, գործը ենթակա է կարճման, քանի որ գոյություն ունի 1998թ. պետական արբիտրաժի վճիռը՝ նույն կողմերի միջեւ, նույն առարկայի վերաբերյալ»։ Ս. Դ.
