«ԿԱՐԵՎՈՐԸ՝ ԼԱ՞Վ ԼՐԱՏՎԱՄԻՋՈՑ Է, ԹԵ՞ ՎԱՏ» Հարցազրույց Հանրային հեռուստատեսության եւ ռադիոյի խորհրդի նախագահ Ալեքսան Հարությունյանի հետ: -Մեր թերթում ԵՄԱ փորձագետ Մեսրոպ Հարությունյանը ձեզ առաջարկեց հեռուստատեսային բանավեճի մեջ մտնել: Ընդունելո՞ւ եք այդ առաջարկը: – Մի քիչ ծիծաղելի էր առաջարկն այդ ձեւով դնելը: Դրա կարիքը գուցե կա, բայց ոչ իմ մասնակցությամբ, որովհետեւ ես բանավեճի կողմ չեմ: Եթե ընդունեմ բոլոր նման առաջարկները, ապա Ա. Սադոյանից շատ կերեւամ եթերում: Եթե ցանկանում է բանավիճել, Հանրային հեռուստատեսությունում կան շատ լրագրողներ, ընդհուպ մինչեւ «Հայլուրի» տնօրենը, թող «Արմենպրեսի» նախկին ղեկավարը (Մեսրոպ Հարությունյանը 1998-99թթ. զբաղեցրել է «Արմենպրեսի» գործադիր տնօրենի պաշտոնը- Մ. Բ.) դիմի իրենց: – Նա նաեւ պնդում էր, որ ձեր շնորհիվ Հանրային հեռուստաընկերությունը ոչ թե լրատվամիջոց է, այլ քարոզչամիջոց: Ընդունո՞ւմ եք այդ մեղադրանքը: – Չգիտեմ որքանով է ճիշտ մեղադրանք ասելը, ամեն դեպքում նման կարծիքներ հնչել են: Հայաստանում դժվար է գտնել սահմանը, որ կա լրատվամիջոցի ու քարոզչամիջոցի միջեւ: Դա վերաբերում է նաեւ այն մարդկանց լրատվամիջոցներին, ովքեր ամենաշատն են խոսում այդ մասին: Ինչ վերաբերում է Հ1-ին, ապա այն իմ սեփականությունը չէ, այլ՝ հանրության, եւ ծախսերի մի մասը բյուջեից է ֆինանսավորվում: Իմ խնդիրն է, որպեսզի Հ1-ը ժողովրդի բոլոր հատվածներին, ոչ մարգինալ բոլոր ուժերին կարծիքների արտահայտման հնարավորություն տա: Ըստ իս, Հանրային հեռուստատեսության եւ ռադիոյի խնդիրը դա է, իսկ կարծիքներ միշտ կարող են լինել: Կարեւորն այն է՝ լա՞վ լրատվամիջոց ես, թե՞՝ վատ: Իսկ մնացածը՝ քարոզչամիջոց ես, թե լրատվամիջոց, ինձ շատ չի հետաքրքրում, որովհետեւ հեռուստաընկերության չափանիշն իմ կարծիքով եվրոպական ընտանիքի լրատվամիջոց լինելն է: Ամռանը կդառնանք Եվրոպական հեռարձակողների միության ասոցացված անդամ: Դա ավելի կարեւոր է, քան այն, թե՝ քանի քաղաքական գործիչ ես խոսեցրել կամ փողոցից ում ես բերել եթեր: – Եթե դիմենք ձեր ձեւակերպումներին, ապա ի՞նչ կասեք՝ Հանրային հեռուստատեսությունը լա՞վ, թե՞ վատ լրատվամիջոց է: – Ես համարում եմ, որ ՀՀ-ն գտնվում է դեպի եվրոպական հեռարձակող լինելու ճանապարհին: Կարեւոր է, որ լրատվությունը լինի օպերատիվ եւ ներկայացնի ամբողջ աշխարհի իրադարձությունները, ոչ թե, ասենք, չորս հոգանոց կուսակցության ղեկավարը որ գյուղում ինչ ասաց, քանիսին հանդիպեց: Դա էլ կարեւոր է, բայց եթե միայն դրա մեջ խորանանք, կդառնանք գետոյական լրատվամիջոց: Այն ճանապարհը, որ սկսել ենք, փուլերից է կազմված: 1-ին փուլը սկսեցինք անցած տարվա սեպտեմբերին, 2-րդ փուլը կսկսենք եկող հունվարին եւ ավարտական փուլին, որից հետո չենք ամաչի, որ գտնվում ենք եվրոպական լրատվական դաշտում, կհասնենք 2005թ. վերջում: – Խոսք գնաց գյուղեր գնալու մասին: Վերջերս «Հայլուրը» ցուցադրեց, որ գործիչներից մեկի վրա մի գյուղում ձվեր են շպրտել, այնինչ մեր թերթում գրվեց, որ նման բան չի եղել, եւ «Հայլուրից» թղթակից չի եղել: – Բայց մի ուրիշ թերթում էլ գրվեց, որ նման բան եղել է: Պարտադիր չէ, որ «Հայլուրը» լինի ամեն տեղ՝ լրատվություն տալու համար: Մարսի վրա էլ չի եղել, բայց ամերիկյան մարսագնացի մասին ցուցադրեցինք: – Մի կողմից զարգացման ծրագրեր նշեցիք Հ1-ի համար, մյուս կողմից էլ ասել եք, որ եթե Քոչարյանը հեռանա, դուք որպես թիմի անդամ նույնպես կգնաք: Եթե նա հեռանա 2008-ից շուտ՝ այդ ծրագրերը կիսա՞տ եք թողնելու: – Կամ ես պարզ չեմ խոսում, կամ ուղղակի իմ բախտից է, որ ինձ հաճախ սխալ են հասկանում, սխալ են մեջբերում: Այն, ինչի մասին ակնարկեցիք եւ ձեր թերթում վերջերս հիշատակվեց, եղել է նախագահական ընտրություններից առաջ, Տ. Նաղդալյանի սպանությունից անմիջապես հետո, երբ ես նոր նշանակվել էի: Ինձ հարցրին՝ եթե Քոչարյանը չընտրվի, կմնա՞ք ձեր պաշտոնին: Ասացի՝ ճիշտ է, պաշտոնն այնպիսին է, որ անկախ իշխանության փոփոխությունից կարող եմ մնալ, բայց եթե այլ մարդ ընտրվի, ես ինձ իրավունք կվերապահեմ, որ նրան հնարավորություն տրվի այդ գործընթացը զրոյից սկսել, քանի որ ընդամենը երեք օր է, որ աշխատում եմ: Սա է եղել, եւ եղել է այլ ժամանակ, այլ կոնտեքստում: Ինչ վերաբերում է այսօրվա աղմուկին, թե՝ ով կգնա, ով չի գնա, կարծում եմ՝ այս ամենը կավարտվի նրանով, որ ընդդիմադիր ընտրազանգվածը կփոխի լիդերներին: – Ահազանգ ենք ստացել, թե ռադիոյի ստուդիաներում տեսախցիկներ են դրված, որ հսկեն լրագրողներին: – Դա աբսուրդ է: Ամենայն պատասխանատվությամբ ասում եմ, որ Հանրային ռադիոյի եւ հեռուստատեսության լրագրողները շատ ավելի ազատություն եւ իրենց կարծիքն արտահայտելու հնարավորություն ունեն, քան որոշ լրատվամիջոցների ներկայացուցիչներ, որոնք, թվում է, թե ավելի ազատ պիտի լինեն: Վերջին շրջանի այս արհեստական խմորումների ֆոնի վրա գուցե դժվար է, բայց ավելի հանգիստ վիճակում կարող եք զգալ, թե ո՞վ է ավելի ազատ՝ «Հայլո՞ւրը», «Ռադիոլո՞ւրը», թե՞ այլ լրատվամիջոց: Կարող եք խոսել լրագրողների հետ եւ տեսնել, թե ովքեր են ավելի ազատ, ում մոտ է շատ միջամտություն լինում: Ես Մարսից չեմ իջել եւ լավ գիտեմ մեր լրատվական դաշտը՝ ներքին խութերը, ֆինանսավորումները եւ այլն: Մեր լրագրողներին մեղադրելուց առաջ ավելի լավ է ամեն մեկն ինքն իրեն նայի հայելու մեջ՝ գոնե այն ժամանակ, երբ սենյակում մենակ է: – Կկոնկրետացնե՞ք, թե ում նկատի ունեք: – Ոչ, չեմ կոնկրետացնի, նրանք, ում խոսքս վերաբերում էր՝ հասկացան: ՄԵԼԱՆՅԱ ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ
