ԲՐԱԶԻԼԱՑԻՆԵՐԸ ՍԻՐԵՑԻՆ ՄԵԶ Կինո «Մոսկվայում» երեք օր ցուցադրվեց Ռուբեն Քոչարի «Հերոստրատ» կինոնկարը, գլխավոր դերերում՝ Հովհաննես Բաբախանյան, Վլադիմիր Մսրյան, Շաքե Թուխմանյան, Մարինե Սարգսյան, Ժան Նշանյան, Ալբերտ Սաֆարյան, Նարե Հայկազյան։ Պրեմիերային ներկա էին գլխավոր դերակատարները, բացի Շաքե Թուխմանյանից եւ Ժան Նշանյանից։ Բոլորն էլ արժանացել են հանդիսատեսի ջերմ ընդունելությանը։ Երկրորդ օրն ինչ-որ անհասկանալի խառնաշփոթ էր տիրում, հրավիրյալներից կային դրամարկղից տոմս գնողներ։ Խնդրեցին մեկից չորրորդ շարքում նստած հրավիրյալներին իրենց տեղը զիջել տոմս ունեցողներին։ 45 րոպե անցել էր ու ոտքի վրա լիամետրաժ ֆիլմ դիտելը համարելով դժվար, դիտեցի վերջին օրը։ Իսկ նախքան ֆիլմի ցուցադրումը, զրուցել էի ֆիլմի ռեժիսոր Ռուբեն Քոչարի հետ։ Ֆիլմը ամերիկյան է, պրն Քոչարը մանրամասն պատմեց ֆիլմի ստեղծման, փառատոներում շահած մրցանակի եւ «Հայֆիլմի» մասնակցության եւ այլ խնդիրների մասին։ Հարցազրույցը այնքան ծավալուն էր, որ նյութի մանրամասները կհրապարակենք հարմար այլ առիթով։ Պրն Քոչարը հայտնեց, որ ֆիլմը մասնակցել է Լոս Անջելեսի, Սան Պաոլոյի եւ Կենտրոնական Ամերիկայի Գուադելա Հարայի փառատոներին։ Վերջինս ունի ընդամենը երեք՝ ժյուրիի, ժողովրդի համակրանքի եւ պրեզիդենտի մրցանակներ։ «Հերոստրատը» արժանացել է պրեզիդենտի՝ ամենամեծ մրցանակին։ Բրազիլիայի փառատոնը շատ բան է տվել ֆիլմին, նախ՝ ճանաչում, ապա այն, որ ֆիլմը միանգամից գնվել է Ուորլդ Դիսթրիբյուշընի կողմից, շատ հզոր մի կազմակերպության, որը կարող է ֆիլմը ցուցադրել ողջ աշխարհում, թեպետ դեռ կան պայմանագրային չլուծված հարցեր։ Բլուլայն ինթըրթեյնմընթ կազմակերպությունը շատ հայտնի ինվեստոր է։ Այս ֆիլմն էլ ամբողջովին արտադրվեց նրանց միջոցներով։ Ուրախալի է, ըստ պրն Քոչարի, որ «Հայֆիլմը» այնտեղ երեւաց շատ լուրջ եւ որպես հետեւանք՝ բրազիլական երեք կինոընկերություններ դիմեցին, որպեսզի նրա միջոցով գործարքի մեջ մտնեն «Հայֆիլմի» հետ։ Ի դեպ, դեռ «Հայֆիլմը» իր ֆինանսական պարտավորությունները չի էլ կատարել։ Ռուբեն Քոչարը պատրաստվում է երեք դիմորդներից մեկի հետ համատեղ Հայաստան-Բրազիլիա ֆիլմ նկարահանել։ Այն հարցիս, թե գո՞հ է արդյոք դերասանների ընտրության, ֆիլմի նկարահանման աշխատանքային ընթացքից, պրն Քոչարը բացատրեց, որ սցենարի գաղափարը, տեսարանները, գործողությունները իր հեղինակային մոտեցումներն են, որոնք ի մի է բերել սցենարիստ Արմեն Վաթյանը, փաստորեն համահեղինակներ են (սցենարի)։ Նկարահանումները նորմալ են ընթացել, քանի որ Հայաստանը իր տունն է եւ որպես կինեմատոգրաֆ՝ տարածքը նոր չէր։ «Կարեւորը «Հայֆիլմի» հետ եւ իմ հողում գործ անելու գաղափարն էր. ինձ համար մի քանի առումով հաղթանակ էր, ամենակարեւորը «Հայֆիլմի» անվան հոլովումն է։ Տպավորությունը շատ լուրջ էր, մանավանդ որ ֆիլմը հնչում էր հայերեն»։ Ցուցադրվող տարբերակը անգլերեն էր, անգլերեն տիտրերով։ «Այն դերասանները, որոնք խաղում են, ես բոլորին շատ եմ հավանում եւ իսկապես շատ ճիշտ ընտրություն եմ արել, չեմ փոշմանել, բոլորն էլ օրիգինալ դերասաններ են»։ – Կկարողանա՞ք շահել հայ հանդիսատեսի համակրանքը։ – Եթե նոր ավարտած լինեի եւ անմիջապես ցուցադրեի, գուցե շատ անհանգիստ լինեի, բայց հիմա, երբ փառատոներում ընդունվել է, շատ վստահ եմ զգում։ Բայց միշտ էլ կարեւոր է, որ քո ժողովուրդը, ընկերները, գործընկերները ընդունեն։ Ի դեպ, ֆիլմի թեման շատ հետաքրքիր է, սցենարը, երկխոսությունները՝ հաջող, սակայն թվում է, թե դիտում ես թատերական բեմադրության նկարահանված տարբերակ։ Մի քիչ էլ շատ են «կլիշե» տեսարանները, արքունիքի հարեմային ոչ իրական պատկերացումները, մերկ մարմինների առատությունը, բայց, կարելի է ասել, կինոսակավ մեր օրերում ողջունելի է Ռուբեն Քոչարի «Հերոստրատը»։ ՇԱՔԵ Ա. ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ
