Հայ երգին հատուկ չէ արդուզարդը Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայի ժողովրդական նվագարանների ամբիոնի հայ երգի բաժնի դասախոս, երգչուհի Մարգարիտ Շահինյանը մեկնել էր ԱՄՆ ու գործունեություն ծավալել… Վերադարձից հետո հանդիպեցի երգչուհուն։ – Ո՞րն էր ԱՄՆ այցելության պատճառը։ – Կարոտը… Հարազատներս հրավիրեցին ու Հայաստանի ձմեռային «անշունչ» օրերը փոխարինեցի կենսունակ ու գործունյա ժամանակահատվածով։ Իհարկե, հանգամանքների բերումով ելույթներ ունեցա տեղի հեռուստատեսությամբ եւ համերգասրահներում։ Քանի որ լոսանջելեսյան հայ երաժշտասեր հասարակությունը կարոտ է հարազատ, ազնիվ ազգային երգարվեստին, ելույթներս հաճախակի դարձան։ Իսկ մայիսի 20-ին, Գլենդել քաղաքի «UNITE CHURCH OF CHRIST» եկեղեցու սրահում կայացած մենահամերգս կարծես եզրափակիչ ակորդ հանդիսացավ։ – Ի՞նչ վիճակում է մեր ազգային արվեստը Սփյուռքում։ – Ասեմ միանգամից՝ խայտաբղետ, օտարամոլ ու օտարատենչ մոլուցքը հեղեղել է հայ արվեստի, սփյուռքահայ արվեստի մթնոլորտը… – Կարելի՞ է զուգահեռ անցկացնել «ամերիկյան հայկական ժողովրդական երգարվեստի» եւ մեր ժողովրդական երգարվեստի միջեւ։ – Ընդամենը կա մեկ ընդհանրություն՝ հայերեն լեզուն։ Տարբեր երկրներից Լոս Անջելեսում բնակություն հաստատած սփյուռքահայերը, իրենց հետ բերելով տվյալ երկրների մշակութային ազդեցությունը, բացասական ներգործություն են ունենում սփյուռքահայ մշակույթի վրա։ Քիչ չեն Հայաստանից գնացած էժանագին «գործիչները», որոնք առանց խոչընդոտի կատարում են իրենց սեւ գործը։ – Ստացվում է այնպես, որ Լոս Անջելեսի հայ գաղթօջախի երաժշտական կյանքում բացի ցածրարվեստ, էժանագին «երեւույթներից», ոչ մի լավ բա՞ն… – Ի՞նչ եք ասում։ Այնտեղ կան անհատներ, որոնք, այնուամենայնիվ, ջանում են պահպանել հայ ազգայինը։ Թեեւ շատ դժվար է, բայց նվիրյալներ կան ու նրանք անսասան են։ – Ինչպիսի՞ հաջողություններ ունեցաք։ – Ամենամեծ հաջողությունս հայրենակիցներիս սերն ու համակրանքն էր։ «Բարսեղյան» ձայնագրման ստուդիան թողարկեց իմ երկու լազերային սկավառակները՝ «Դարերի խորքից» եւ «Իմ արյան կանչը»։ Ամենակարեւորն այն է, որ հայ արվեստի ներկայացուցիչը, ով էլ որ լինի, նախ եւ առաջ պետք է գիտակցությամբ եւ գաղափարով լինի իր գործի նվիրյալը։ Միշտ պետք է հիշել, որ ժողովրդական երգի եւ, իհարկե, մայրենի լեզվի պահպանումը ազգի գոյության ու հարատեւման հիմքն է։ Կներեք, բայց չեմ կարող չխոսել իմ կոնսերվատորիայի եւ ուսանողներիս մասին։ Այս ուսումնական հաստատության ընձեռած հնարավորություններն ավելի քան շատ են ու մեծ… Մենք՝ դասախոսներս, ջանում ենք, որ այսօրվա ուսանողը, իսկ վաղվա հայ երգ ներկայացնողը հասկանա, որ մեր երգերում կա մաքրություն եւ ողջամիտ իմաստնություն։ Մեր երգին հատուկ չէ կրքի շիկացումը, արտաքին արդուզարդը։ Դրանց կատարումն էլ պետք է լինի նույնքան անկեղծ ու սրտաբուխ, որքան իրենք՝ երգերն են։ – Դա Ձեզ հաջողվո՞ւմ է… – Այո… Կոմիտասի անվան կոնսերվատորիայի անունը թնդում է աշխարհով մեկ՝ լավ իմաստով, գոնե այն բազում երկրներում, որտեղ ես ունեցել եմ համերգներ եւ հանդիպել մեր նախկին ուսանողներին։ Ս. ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ
