«ԵԹԵ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴՆ ԸՆԴԴԻՄՈՒԹՅՈՒՆ Է, ՈՒՐԵՄՆ ՄԵՆՔ ԵՎՍ ԸՆԴԴԻՄՈՒԹՅՈՒՆ ԵՆՔ» Ասում է ԱԺ փոխնախագահ Գագիկ Ասլանյանը Այսօր իր աշխատանքները սկսեց ՀԺԿ 2-րդ համագումարը։ ՀԺԿ քաղխորհրդի քարտուղար, ԱԺ փոխնախագահ Գագիկ Ասլանյանի հետ հարցազրույցում քննարկվեցին կուսակցությանը վերաբերող հարցեր։ Պրն Ասլանյանն ասաց, որ համագումարը կփորձի վերլուծել կուսակցության անցած ուղին. «Փաստորեն, առաջին համագումարից հետո մոտ տարիուկես կուսակցությունը գործեց Կարեն Դեմիրճյանի ղեկավարությամբ։ Այն հույսերը եւ սպասումները, որ կային այդ ընթացքում ե՛ւ կուսակցության մեջ, ե՛ւ ժողովրդի, բավականին ոգեւորել էին մեզ։ «Հոկտեմբերի 27»-ը մեծ հարված էր առաջին հերթին մեր կուսակցությանը, ինչպես նաեւ հայ ժողովրդին եւ պետությանը։ Բայց, ի պատիվ Ժողովրդական կուսակցության, պետք է ասեմ, որ կուսակցությունը կարողացավ իր մեջ ուժ գտնել ոչ միայն պահպանվելու, այլեւ լուրջ քաղաքական ուժ լինելու իմաստով։ Կուսակցությունը կարողացավ չդավաճանել իր ոճին, իր սկզբունքներին»։ – Պրն Ասլանյան, ե՛ւ Դուք, ե՛ւ կուսակցության նախագահի պաշտոնակատար Ստեփան Դեմիրճյանը շարունակ պնդում եք, թե չեք ընդունում միայն սեւի կամ միայն սպիտակի քաղաքականությունը։ Այնուամենայնիվ, ի վերջո, պարզաբանեք խնդրեմ, որտե՞ղ է այսօր ՀԺԿ-ն՝ ընդդիմությո՞ւն է, թե՞ դիմություն, իշխանությունների նկատմամբ ինչպիսի՞ դիրքորոշում ունի։ – ՀԺԿ-ն ծնվեց ժողովրդի պահանջով, Կարեն Դեմիրճյանի ղեկավարությամբ, եւ այսօր ՀԺԿ-ն շարունակում է մնալ ժողովրդի հետ։ Եթե ժողովուրդն ընդդիմություն է, ուրեմն մենք ընդդիմություն ենք։ Ընդդիմություն ասածը՝ որպես այդպիսին, ես չեմ ընդունում։ Մենք ներկայացնում ենք հասարակական կարծիքը, ժողովրդի կարծիքը եւ անդավաճան ենք այդ սկզբունքին։ Մենք դիմություն կամ ընդդիմություն լինելը ինքնանպատակ չենք համարում։ Մենք երբեք սպիտակը չենք փորձել սեւացնել եւ երբեք սեւն էլ չենք փորձել վառ գույներով ներկայացնել։ – «Հոկտեմբերի 27»-ից հետո անընդհատ օդի մեջ կախվում էր «Միասնություն» դաշինքի լինել-չլինելու հարցը։ Բայց դաշինքը, լավ թե վատ, արդեն տարիուկեսից ավելի շարունակում է գոյություն ունենալ։ Այնուամենայնիվ, կոնկրետ հարցերի քննարկումների եւ արդյունքի պատկերը իրավունք է տալիս ենթադրել, թե դաշինքն ավելի շուտ գոյություն չունի, քան ունի։ Հնարավո՞ր է՝ ՀԺԿ 2-րդ համագումարն այս մասին հայտարարությամբ հանդես գա։ – Ես կարծում եմ, համագումարը կտա իր գնահատականները, բայց ես մնում եմ իմ տեսակետին, որ այս դաշինքը ստեղծվել է իր առջեւ լուրջ խնդիրներ դնելով, եւ մենք դեռեւս այդ խնդիրները չենք լուծել։ Դա դաշինքի հանդեպ հավատն էր, որ ապահովեց հաղթանակը ԱԺ ընտրություններում, դաշինքը ստացավ, ժողովրդի վստահության քվեն եւ մենք պատասխանատու ենք այդ վստահության համար։ Ես կարծում եմ, «Միասնություն» դաշինքի պահպանումն անհրաժեշտություն է նաեւ այսօր հանրապետության ներքաղաքական կյանքը ավելի կայուն պահպանելու համար։ Ես կարծում եմ, ոչ մեկին տրված չէ դաշինքի լուծարման, քայքայման իրավունքը, քանզի դա ստեղծվել է Կարեն Դեմիրճյանի եւ Վազգեն Սարգսյանի քաղաքական համագործակցությամբ եւ դրա հիմքում ընկած էր ժողովրդի համախմբման պահանջը։ Բայց եւ դաշինքի պահպանումը եւս պետք է ինքնանպատակ չլինի, ուղղակի դաշինքի նաեւ մյուս կողմը պետք է հասկանա այն պատասխանատվությունը, որ ընկած է դաշինքի վրա եւ, դրան համապատասխան, դաշինքը պետք է պահպանել ոչ թե ձեւականորեն, այլ դաշինքի երկու կողմերը լինեն ծրագրերի իսկական ժառանգորդը, որպեսզի շարունակվի այն գործը, որը ընդհատվեց «Հոկտեմբերի 27»-ով։ – Որոշ քաղաքական ուժեր, պատգամավորներից ոմանք ՀԺԿ-ին մեղադրեցին «Հոկտեմբերի 27»-ը սեփականաշնորհելու մեջ։ – Ես չէի ասի, որ ՀԺԿ-ին որեւէ մեկը փորձ է արել մեղադրել «Հոկտեմբերի 27»-ի գործի բացահայտումը սեփականաշնորհելու մեջ, բայց, ես գտնում եմ՝ ընդհանրապես անբարոյականություն է խոսել այս գործի սեփականաշնորհման մասին, որովհետեւ սա ժողովրդի դատն է։ Ժողովուրդն է պահանջատերը։ Մենք ծանր հարված ենք ստացել, մենք չենք կարող անտարբեր լինել, մենք շահագրգիռ ենք գործի արդար բացահայտումը եւ հանցագործների ու պատվիրատուների արդար պատիժը տեսնելու։ Միեւնույն ժամանակ, անընդունելի եմ համարում, երբ շատ քաղաքական գործիչներ, շատ լավ իմանալով, թե ինչ է կատարվում, չտեսնելու են տալիս։ Ընդհանրապես, ջայլամի քաղաքականություն վարելը անբարոյականություն է։ – ՀԺԿ-ի եւ «Հայաստան» պատգամավորական խմբի հայտարարությունը, այնուհետեւ՝ ժամանակավոր հանձնաժողովի ստեղծումը հետաքրքիր ընթացք ունեցավ. ըստ էության, դուք չստացաք այնպիսի հանձնաժողով, ինչպիսին ակնկալում էիք։ Որոնք են լինելու ձեր հետագա քայլերը, ՀԺԿ-ն շարունակելո՞ւ է աշխատել հանձնաժողովում։ – Նախ, չեմ կարող չանդրադառնալ հանձնաժողովի առաջին նիստին, երբ պետք է ընտրվեր հանձնաժողովի նախագահ։ Իհարկե, ձեւական կողմը ինչ-որ տեղ պահպանվեց։ Բայց ուզում եմ անդրադառնալ հարցի բարոյական կողմին։ Անհասկանալի է այն անձերի եւ քաղաքական ուժերի պահվածքը, որոնք թե՛ հայտարարությունից հետո, թե՛ արտահերթ նիստի ժամանակ արտահայտվում էին հանձնաժողովի ստեղծման գաղափարի դեմ, հետո շատ մեծ եռանդով մասնակցում են հանձնաժողովի նիստին եւ շատ կասկածելի կազմակերպվածությամբ փոքրամասնության մեջ են թողնում հայտարարության եւ հանձնաժողովի ստեղծման հեղինակներին։ Սա արդեն անհասկանալի է։ Ես չեմ կարող բացատրություն տալ դաշինքի հանրապետական թեւի ներկայացուցչի դիրքորոշմանը, երբ քվեարկում է ոչ թե հօգուտ խմբակցության անդամի, այլ ուրիշ թեկնածուի օգտին։ Սա լուրջ մտածելու տեղիք է տալիս։ Հարցազրույցը վարեց ՄԱՐԳԱՐԻՏ ԵՍԱՅԱՆԸ
