«ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ԱՅՆ, ԻՆՉ ԳԵՂԵՑԻԿ Է» «Եթե նկարիչ չդառնայի, ճարտարապետ, անշուշտ, կդառնայի՝ չնայած որ կարող եմ լավ առեւտրական լինել»։ Նիկոլայ Մանուկյանը (Նիկո) ծնվել է Թբիլիսիում, ապա 15 տարեկան հասակում տեղափոխվել Երեւան։ Ավարտել է նկարչական դպրոց, երաժշտական դպրոց, ապա՝ նկարչական ուսումնարան։ Զբաղվել է սպորտով։ Ընդունվել է Ճարտարագիտական համալսարանի ճարտարապետական բաժինը, սակայն 3-րդ կուրսում արդեն զգացել է, որ մասնագիտությունը սխալ է ընտրել. «Այնքան շատ էր նկարչությունն իմ մեջ, որ ուղղակի խեղդում էր»։ Ընդունվել եւ ավարտել է Լենինգրադի նկարչական ակադեմիան։ Նիկոն նկարչությամբ տարվել է դեռ մանկուց. իրենց թոնրի սպիտակ պատերն ամբողջությամբ ծածկում էր իր խզբզանքներով։ «Նկարելու շնորհքը մարդուն ի վերուստ է տրված եւ մենք՝ նկարիչներս, երկրի վրա Աստծո կատարածուներն ենք»։ Նիկոն շատ է սիրում իր աշխատանքը եւ երբեք չի ձանձրանում նկարելուց, այլ ընդհակառակը՝ մեծ բավականություն, ուժ է ստանում դրանից։ Շատ է սիրում նկարել երեխաների համար, որովհետեւ, ի տարբերություն մեծահասակների, որոնց կարելի է խաբել ինչ-որ վերացական գծերով, երեխաներին խաբել չի հաջողվի՝ նրանք անմիջապես կնկատեն։ Նիկոն նկարում է, երբ կա ասելիք, տրամադրություն եւ զգացմունք՝ տխուր կամ ուրախ։ Ստեղծագործում է ե՛ւ կտավի, ե՛ւ թղթի վրա։ Նրա ստեղծագործությունները հիմնականում բնանկարներ, դիմանկարներ եւ խճանկարներ են, նաեւ ձեւավորում է ամսագրեր, գրքեր ու մանկական թերթեր։ «Սիրում եմ այն ամենը, ինչ գեղեցիկ է»։ Ասվածի ապացույցն են նրա ստեղծագործություններում մեծ թիվ կազմող գեղեցիկ սեռի ներկայացուցիչները։ ԱԻԴԱ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ
