ԱԺ-Ն ՊԻՏԻ ԼՈՒԾԱՐՎԻ ԵՎ ՆՈՐ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹՅՈՒՆ ՁԵՎԱՎՈՐՎԻ Պնդում է Հայաստանի դեմոկրատական կուսակցության նախագահ Արամ Սարգսյանը։ ՀԴԿ-ն մեկն է էլեկտրացանցերի մասնավորեցման դեմ հանդես եկող 25 կազմակերպություններից, որոնք «զայրույթով դատապարտեցին», ե՛ւ «պարսավանքի ենթարկեցին» ԱԺ-ին՝ ԲԷՑ-երի վաճառքի արգելումը վիժեցնելու համար։ – Ձեր գնահատականն է, թե քվեարկության արդյունքներով արձանագրվեց «Միասնության» նահատակված առաջնորդների քաղաքական գծի դեմ վարվող քաղաքականություն։ Սակայն ԱՄՆ-ից վերադառնալուց հետո Վազգեն Սարգսյանի ասուլիսում հօգուտ ԲԷՑ-երի մասնավորեցման արտահայտած տեսակետները հակառակի վկայությո՞ւնը չեն, որ այս քվեարկությամբ հաստատվե՛ց այդ քաղաքական գիծը։ – Իհարկե, շատ վատ է, երբ հիմա ասում են, թե «ես գիտեմ, թե այն ժամանակ իրենք ինչ էին ուզում»։ Համենայն դեպս, համոզված եմ, որ նրանք այդ քայլը կանեին, եթե համարեին, թե իսկապես պետության շահերից է բխում։ Իսկ եթե ոչ՝ ոչ։ Մենք համոզված ենք, որ այս վաճառքը չի ընկալվում անգամ իրենց ազատական քաղաքականության մեջ։ Այս իմաստով, գտնում ենք, թե, այո՛, մեծամասնությունն այժմ գնաց իր նահատակված առաջնորդների գծի դեմ։ – Ինչպե՞ս կհիմնավորեք 25-ի գնահատականում պարունակվող մեկ այլ պնդում, թե սա «կառավարող կուսակցության փաստացի պարտությունն էր»։ Չէ որ ՀՀԿ-ն, ի վերջո, կարողացավ տապալել կառավարության համար անհաճո նախաձեռնությունը։ – Մասնավորեցմանը դեմ էին 41-ը։ 35-ը կողմ էին սեփականաշնորհմանը։ Այսինքն, կառավարող կուսակցությունը չկարողացավ անգամ գոնե 1 ձայն ավելի կողմնակից ունենալ։ 50-ից ավելի պատգամավորներ ուղղակի չմասնակցեցին քվեարկությանը, իրենց վրա պատասխանատվություն չվերցրին։ Ես սա համարում եմ պարտություն։ ԱԺ-ի գրեթե 1/3-ը դեմ էր մասնավորեցմանը։ Այս պայմաններում այսպիսի կարեւորագույն քայլ կատարելը համարում եմ անմտություն։ – Ձեր գնահատականներն, արդյոք, նո՞ւյնը կլինեին, եթե մրցույթի ներկա փուլին մասնակցեին նաեւ ռուսաստանյան ընկերությունները։ – Այս առնչությամբ շատ ասեկոսեներ կան եւ փորձում են ինձ էլ խարդավանքների մեջ ներքաշել. չի՛ ստացվելու։ Պարզ եմ ասում. ես եւ մեր կուսակցությունն առաջին հերթին հայտարարել ենք, որ դեմ ենք ԲԷՑ-երի վաճառքին։ Բայց եթե իրոք անելանելի վիճակում էին եւ պետք է վաճառեին՝ ինչո՞ւ հրաժարվեցին մեզ համար շատ ավելի նպաստավոր առաջարկից։ Կապ չունի, որ այն Ռուսաստանն էր արել, թե մեկ ուրիշը։ Շատ ավելի ընդունելի՞ չէր, որ ստեղծվեր համատեղ ձեռնարկություն, որում Հայաստանը պահպանում էր առնվազն 50%-ը։ Այն էլ այն դեպքում, երբ էներգակիրները ստանում ենք Ռուսաստանից։ – Դուք հաստատված էիք համարել, թե ԲԷՑ-երի սեփականաշնորհումն իրականացվում է Համաշխարհային բանկի պարտադրանքով։ Մինչդեռ ՀԲ-ի Հայաստանի պատասխանատուները վստահեցնում են, թե իրենք նույնիսկ SAC-4 վարկի տրամադրումը չեն պայմանավորել այս սեփականաշնորհմամբ։ – Կարող եմ ուղղակի ցույց տալ ՀԲ-ի ծրագիրը, որում նշված է, թե ամբողջ էներգահամակարգը պիտի մասնավորեցվի, ներառյալ՝ էներգիա արտադրող ձեռնարկությունները։ Միշտ էլ առաջադրվել են նախապայմաններ՝ եթե կատարեք այս քայլը, կստանաք SAC-1, SAC-2-ը եւ այլն։ SAC-4-ի նախապայմանը ԲԷՑ-երի վաճառքն է։ Այդ SAC-4-ը, շատ ներողություն կոպիտ արտահայտությանս համար՝ ստացվելու է եւ գնալու ունիտազ։ Քանի որ այս կառավարությունը, որ այսքան ծակ բյուջե ունի՝ այդ վարկով առաջին հերթին պիտի վճարի թոշակները, աշխատավարձերը եւ այլն։ Այսինքն, SAC-4-ը չի նպաստելու երկրի արդյունաբերության կամ որեւէ ոլորտի զարգացմանը։ Եվ որեւէ իմաստ չկա մեր եւ մեր երեխաների համար որեւէ նոր պարտք վերցնել, որն անիմաստ է ուղղակի։ – Այս ամենը ՀԴԿ-ն եւ այլ արտախորհրդարանական ուժերն առի՞թ էին դարձրել պահանջելու ԱԺ-ի լուծարումը։ – Դեմկուսի համար առիթ չէր, քանի որ սրա մասին ասել ենք 1 տարի առաջ, երբ ԱԺ-ում սկսվում էին այս քննարկումները։ Մենք հանդես էինք եկել հատուկ հայտարարությամբ, փետրվարի 22-ին հանդես էինք եկել բաց նամակով եւ այլն։ Ուշադրություն չդարձրին եւ ստիպված եղանք հրավիրել հասարակայնության ժողով, որից հետո սկսեց բարձրանալ այս ալիքը։ Այնպես որ, սա պատրվակ չէ. սա սկզբունքային դիրքորոշում է։ Այո, շատերն ուզում են ներկայացնել, թե իբր մենք այս ամենն օգտագործում ենք միայն խորհրդարան հասնելու համար։ Բայց թողնենք մեր ցանկությունները եւ բոլոր այլ խնդիրները. եթե այս ԱԺ-ն արդյունավետ աշխատեր այս 2 տարվա ընթացքում՝ ինչքան էլ փորձեինք, որեւէ բան չէր ստացվի։ Եթե իսկապես կար «Միասնություն»՝ ոչ ոք չէր կարող դա խաթարել։ Բայց եթե չկա գաղափարական հենքի վրա փաստացի «Միասնություն» (իրենք են արդեն այդ մասին ասում)՝ էլ ի՞նչ խորհրդարանական արդյունավետ աշխատանքի մասին կարող է խոսք լինել։ Այս պայմաններում իմաստ ունի՞ այսպիսի ԱԺ պահպանելը։ Եվ երկրորդը, մեր գնահատականն է, որ կառավարությունը չունի այն հստակ ծրագիրը, որով երկիրը կարելի է դուրս բերել այս վիճակից։ Դրա համար ասում ենք՝ թող ձեւավորվի նո՛ր խորհրդարանական մեծամասնություն, գաղափարական հենքի վրա, որը կունենա ծրագիր եւ կվերցնի օրացուցային պատասխանատվություն այս կամ այն քայլերը կատարելու համար։ Հարցազրույցը վարեց ԱՆՆԱ ԻՍՐԱՅԵԼՅԱՆԸ
