Մեզ մոտ բանտի եւ մեկուսարանի բանտարկյալները զբոսանքն ու վարժանքները անցկացնում են բակի խցերում՝ ունենալով բակում ամենօրյա գոնե մեկ ժամվա քայլելու իրավունք։ Սա իր մակերեսով բանտախցին հավասար մի տարածք է, մոտ 3մ բարձրությամբ բետոնե պատերով եւ տանիքի փոխարեն ճաղերով պատված։ Ի տարբերություն բանտախցի, կալանավորը այստեղ երկինք է տեսնում եւ մաքուր օդ շնչում։ Այս 18-20 քմ տարածքում շաբաթը մեկ կամ երկու անգամ, մոտ 30-40 րոպե տեւողությամբ, շուրջ մեկ տասնյակ կալանավորներ քայլքով մեխանիզմի պես ետ ու առաջ են անում, փորձելով որքան հնարավոր է շատ մաքուր օդ շնչել։ Իսկ եթե բանտախցում կարգազանց կա, ապա բանտախուցը հաճախ զրկվում է այս շռայլությունից կամ էլ ճարահատված «պռագուլկի» համար պատասխանատուին վերաբերմունք է ցույց տալիս։ Անձնակազմի համար «պռագուլկի» պահը նաեւ հարմար է բանտախցերում «շմոն» անելու համար։ «Շմոնը» գույքաստուգումն է, որը սովորաբար ուղեկցվում է բարբարոս մեթոդներով ու ջարդուփշուրի սկզբունքով։
«Շմոնի» ընթացքում հսկիչները բանտախցերից վերցնում են այն ամենը, ինչ արգելված է։ Չնայած արգելված որեւէ բան հնարավոր չէ հասցնել բանտախուց։ Ուստի, հաճախ այս «արգելված» իրերի անվան տակ «շմոնչիները» տանում են ծխախոտ կամ սննդամթերք։ Իհարկե, կալանավորները սա շատ լավ են հասկանում, բայց դիմակայել չեն կարող, որովհետեւ հսկիչ-կալանավոր փոխհարաբերությունների մեջ կալանավորը միշտ մեղավոր է։
Հ. Հ.
