Ե՞րբ եւ ո՞ր գործիչն է արտահայտել այս մտքերը. «Հայաստանում կուսակցություններ չկան։ Կան քաղաքական ակումբներ, որոնք իրենց կուսակցություն են կոչում։ Եվ դրանք բոլորը տառապում են կոմկուսի հիվանդությամբ՝ փորձում են Փրկչի դեր խաղալ, հասարակության առաջատարը լինել եւ իրենց պետությունից վեր են դասում։ Այսօր ասպարեզում գոյություն չունի քաղաքական որեւէ ուժ, որ բլեֆով չի զբաղվում, ժողովրդին առասպելներ չի ներկայացնում»։
ՆԱԽՈՐԴ
«Մենք մտածում էինք, թե հրապարակ բերված ընդհանուր պետության գաղափարի վրա կառուցված այդ փաստաթուղթը կարող է վերջում հանկարծ որպես լուծում ներկայացվել։ Հասկացանք, որ հայտարարությունների մեջ հնչածի նման որեւէ լուծում չկա։ Նաեւ հասկացանք, որ ընթացող գործընթացը հայկական կողմին շահավետ ուղղությամբ է գնում։ Մինչ այս, այո, այդ առումով կասկածներ կային»,- այսպես 1999-ին արտահայտվել էր դեռեւս ՀՅԴ Հայաստանի ԳՄ փոխներկայացուցիչ Արմեն Ռուստամյանը։ Հետաքրքիր է, այժմ է՞լ Դաշնակցության ղեկավարները տարակույսներ չունեն, որ ընթացող գործընթացը հայկական կողմի համար շահավետ է։
