Ողջունում եմ երեւանյան լրատվամիջոցներով հրապարակված՝ Ղարաբաղում ներքաղաքական իրավիճակի խաղաղեցման վերաբերյալ հայաստանյան երեք կազմակերպությունների նախաձեռնությունը եւ կիսում եմ նրանց մտահոգությունները: Ամենաէականը՝ միանում եմ իշխանությունների եւ ընդդիմության միջեւ երկխոսության մեխանիզմներ ստեղծելու նրանց առաջարկին:
Միաժամանակ, սակայն, չեմ կարող թաքցնել իմ հոռետեսությունը այդ առաջարկի իրականացման կարելիության հանդեպ, նկատի ունենալով, որ ԼՂՀ իշխանություններն ընդհանրապես ժխտում են ընդդիմության գոյության փաստը երկրում: Նրանք կտրականապես մերժում են որպես ընդդիմություն ընկալել Ազգային ժողովում նկատելի թիվ եւ որակ կազմող այն պատգամավորներին, հասարակական-քաղաքական կազմակերպություններին եւ անհատ մտավորականներին, ովքեր բազմաթիվ առիթներով եւ ամենատարբեր հարցերի գծով իրենց սուր կամ մեղմ դժգոհությունն են արտահայտել իրականացվող քաղաքականության հանդեպ:
Հոռետեսությունս, դժբախտաբար, հիմնավորվել է անցած ամիսների փորձով, երբ իշխանությունները շրխկացնելով փակել են ընդդիմության կողմից մի քանի անգամ բացված երկխոսության դռները: Մնում է հուսալ, որ գոնե այս անգամ սխալվեմ իմ կանխատեսման մեջ, եւ իշխանությունները գոնե մեկ անգամ դեմքով կշրջվեն դեպի ժողովրդի անբաժանելի մասը հանդիսացող ընդդիմությունը, որը, վստահ եմ, երես չի թեքելու նրանցից:
ՍԱՄՎԵԼ ԲԱԲԱՅԱՆ
