«Առավոտը» իր 5-ամյակի կապակցությամբ բազմաթիվ պաշտոնական եւ անպաշտոն շնորհավորական բացիկներ է ստացել: Օրինակ, «21-րդ դար» ժողովրդավարական ազգային կուսակցությունը սրտանց ցավ է հայտնում, որ «Առավոտին» այլեւս ոչ մի լուրջ վտանգ չի սպառնում /այդպես էի ես կատակել հոբելյանական համարի խմբագրականում/:
Ինչպես միշտ, իր հերթական նամակն է ուղարկել ԱԻՄ դիվանը: Քանի որ նման նամակներ ստանում ենք գրեթե ամեն օր, մտածեցի՝ ահա նորից Նորայր Խանզադյանը հերքում է այն անհերքելի փաստը, որ Պարույր Հայրիկյանի աչքի վերեւը ունք կա: Բայց արի ու տես, պրն Խանզադյանը նույնպես շնորհավորում է մեզ: Ամենաարտառոց, Սեւ Քոլոզի գիրը հիշեցնող, շնորհավորանքը ստացել ենք մեր անհայտ բարեկամներից: Տեքստում գրված է. «Մեզ նման համառ եւ երկարակյաց եղեք»: Ստորագրություն. «Մայր կուսակցության Վարիչ մարմին»: Ում մոր մասին է խոսքը, կարող եմ միայն կռահել: Բոլոր դեպքերում, շնորհակալ ենք եւ զգացված բոլոր բանավոր եւ գրավոր շնորհավորանքների համար:
Ցավում եմ, որ մեզ չի շնորհավորել գիտության եւ կրթության նախարարությունը: Բանն այն է, որ «Առավոտը» կրթության խնդիրներին անդրադառնում է ամեն օր՝ գտնելով, որ դրանք մեր ազգի եւ պետության զարգացման ռազմավարական խնդիրներից են: Այդ հարցերն իրենց ողջ խորությամբ ներկայացնում է 8-րդ էջի պատասխանատու Նաիրա Հովհաննիսյանը՝ իմ Նաիրան: Ի դեպ, նա նույն հաջողությամբ եւ սրությամբ կարողանում է գրել նաեւ քաղաքական, սոցիալական եւ ցանկացած այլ թեմայով: Ավելի շատ եմ ցավում, որ տեխնիկական պատճառներով հոբելյանական գունավոր համարից դուրս մնաց իմ Նաիրայի նկարը, որը չհայտնվեց իմ Լիլիթի, իմ Աննայի, իմ Մարգոյի, իմ Արեւի եւ մնացած իմ երեխաների նկարների կողքին: Էլ չեմ խոսում մնացած «առավոտականների» մասին, որոնք լրագրող չեն, բայց նույնքան իմն են, թեեւ նրանց նկարները նույնպես չկան։ Բայց Նաիրայի հարցում ուշացումով ուղղում ենք տեխնիկական սխալը:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
