Ասում է Դավիթ Վարդանյանը
-Ո՞րն էր պատճառը, որ կառավարության ծրագիրը որեւէ լուրջ ընդդիմախոսության չարժանացավ, թեկուզ հենց ԱԺՄ-ի կողմից։ Սա նշանակում է, որ ընդունո՞ւմ եք այս ծրագիրը, թե՞ անիմաստ էիք համարում քննադատելը։
-Դե, եթե ծրագրում գրված լիներ «քանդել, թալանել, քայքայել» եւ այլն՝ իսկապես դեմ կլինեինք եւ կփորձեինք կառավարությանն անվստահության հարց արծարծել։ Բայց ծրագրում գրված է «ծաղկեցնել, ամրապնդել, ուժեղացնել, մշակել»՝ դրան ինչպե՞ս կարող ենք դեմ լինել։
-Կներեք, իսկ ո՞ր մի կառավարության ծրագրում է գրված եղել «քանդել, թալանել, քայքայել» եւ այլն։
Կարդացեք նաև
-Դրա համար էլ մենք երբեք ծրագրերին դեմ չենք եղել։ Մենք ուղղակի որոշ ժամանակ սպասել ենք, որ տեսնենք՝ գործողություններն ու ծրագրում արձանագրվածն իրար հետ համընկնո՞ւմ են, թե՞ ոչ։ Հիմա էլ նույն գործընթացն է։
-Հիշողությունս շատ խիստ լարելու դեպքում անգամ չեմ կարող մտաբերել որեւէ կառավարության գործունեության ծրագրի քննարկում, որին ԱԺՄ-ն ներկա լիներ ու սուսուփուս նստեր։
-Կներեք, Դուք երեւի բյուջեի քննարկումները խառնում եք ծրագրի հետ։
-Բոլորովի՛ն։
-Ծրագրի քննարկումները միշտ էլ զուտ արարողակարգային ու ձեւական բնույթ են ունեցել եւ երբեք էլ դրանց շուրջ լուրջ քննարկում չի եղել։ Սահմանադրության մեջ այնպես են ամրագրված այս դրույթները, որ ձեւական բնույթն ուղղակի ապահովված է։ Մենք չենք քվեարկում ծրագիրն ընդունելու համար եւ անիմաստ է միայն հարցեր տալ պատասխանները լսելու համար։ … Մենք երբեք մտադրություններին չենք ընդդիմացել, այլ հակադրվել ենք եղած փաստերին, իրականությանը, գործողություններին։ Իրոք, երբեք որեւէ մեկը չի ասում, որ ինքը վատ մտադրություններ ունի եւ եթե գալիս խորհրդարանում շարադրում է այդ մտադրությունները՝ հակադրվելն ինքնանպատակ կլինի։ Նախ պիտի տեսնել, թե ինչ ուղղությամբ է ընթանում այս կառավարության աշխատանքը։
-Գուցե նախկինում ձեր սպասել-տեսնելու քաղաքականությունն արդարացված է եղել եւ դա ճիշտ է այն դեպքերում, երբ նոր կառավարության հետ գործ ունենք, բայց այս անգամ, չնչին բացառություններով, բոլորը ծանոթ դեմքեր են։
-Հարցադրումը երկու տարբեր հարթության մեջ է՝ կադրեր եւ ծրագիր։ Ես ծրագրերի մասին էի ասում։ Ուզում եք, որ կադրերին է՞լ անդրադառնամ։ Որոշ ժամանակ կանցնի, կանդրադառնանք՝ խնդիր չի։ Իսկ առայժմ, ըստ իս, ամենակարեւոր խնդիրն է, որ Սահմանադրության մեջ փոփոխություններ են անհրաժեշտ։ Ճիշտն ասած, եթե մենք այժմ անվստահություն չենք հայտնում՝ չի նշանակում, որ հաստատում կամ հավանություն ենք տալիս այս ծրագրին։ Եվ անպայման պիտի սահմանադրական այնպիսի փոփոխություն արվի, որ խորհրդարանը հաստատի կառավարության ծրագիրը։
-ԱԺՄ-ի այլ գործիչները միայն արմատապես նոր Սահմանադրություն են պահանջում՝ այդ ինչպե՞ս է, որ Դուք միայն փոփոխությունների մասին եք խոսում։
-Ես էլ եմ կողմ նոր Սահմանադրությանը, բայց եթե դա չի լինում, չի նշանակում, թե փոփոխություններից էլ պիտի հրաժարվենք։
-Այսպիսի մտայնություն կա, որ այս խորհրդարանում միակ ընդդիմադիրը «Իրավունք եւ միաբանություն» դաշինքն է։
-Ի՞նչ է նշանակում միակ ընդդիմադիր, այսինքն՝ միակ խոսացո՞ղը։ Ես դեմ եմ բոլորին ընդդիմություն հասկացության ներքո միավորելուն։ Սա, իհարկե, լրագրողների կամ ժողովրդի հասկանալու համար հեշտ է, բայց մեզ ու կոմունիստներին մի ընդհանուր «կաթսայում» ներկայացնելն, իմ կարծիքով, ճիշտ չէ։ Ասենք, կոմունիստները մի հարց արծարծեն՝ ես էլ դեմ լինեմ դրան, ես ընդդիմադի՞ր կլինեմ, թե՞ իշխանամետ։
-Այնուամենայնիվ, կարծո՞ւմ եք, որ այս խորհրդարանում ընդդիմություն կա նաեւ հանձին ԱԺՄ-ի։
-Պարզ չի դա։ Չեմ ուզում այդպիսի պնդումներ անել։ Չեմ գտնում, որ ընդդիմադիր լինելը պիտի ինքնանպատակ լինի եւ ամեն ինչին պետք է հակադրվել։ Դուք եք այդպես ներկայացրել եւ ժողովրդին համոզել, որ ընդդիմությունը բոլոր քայլերին հակադրվելն է։
Հարցազրույցը վարեց
ԱՆՆԱ ԻՍՐԱՅԵԼՅԱՆԸ
