Հարցնում է Լոռու մարզպետ Հենրիկ Քոչինյանը
– Պարոն Քոչինյան, դուք Լոռու մարզում «Միասնություն» դաշինքի կառույցի ղեկավարն եք։ Խորհրդարանական ընտրությունների նախընտրական փուլում ձեր այդ դիրքը չազդե՞ց ընտրությունների ընթացքի վրա, դեր չխաղա՞ց։
– Իսկ ինչո՞ւ չպիտի ազդեր, իսկ ինչո՞ւ չպիտի խաղա…
– Իսկ ինչպե՞ս ազդեց։
Կարդացեք նաև
– Ցանկացած կուսակցություն, այնպես էլ Հանրապետական կուսակցությունը նորմալ քաղաքակիրթ ձեւով անց է կացրել նախընտրական արշավ։ Ես ոչ մի անգամ օրենքի թույլատրելի սահմանից դուրս չեմ եկել, ինքս անձամբ փորձել եմ, որ ագիտացիայով շատ չզբաղվեն…
– Բայց չե՞ք կարծում, որ թեկնածուները հավասար պայմաններում չէին, այսինքն՝ դուք մարզպետն եք եւ դաշինքի կառույցի ղեկավարը, ձեր մի եղբայրը՝ մարզի մեծ գյուղերից մեկի գյուղապետը, մյուսն էլ՝ թեկնածու (արդեն պատգամավոր)։
– Ի՞նչ անեի, պաշտոնից հրաժարվեի՞… Եղբորիցս չէի հրաժարվի։ Եթե զգայի, որ կամ՝ նա, կամ՝ նա, պաշտոնից կհրաժարվեի։ Եղբորից չի կարելի հրաժարվել։
– Դուք ձեր եղբորից չհրաժարվեցիք եւ նա պատգամավոր դարձավ։ «Միասնություն» դաշինքի հաղթանակով էլ ձեր դիրքերն ամրապնդվեցի՞ն այդ աթոռին։
– Ոչ ավելացել է, ոչ պակասել։ Ոնց կար, այդպես էլ մնացել է։
– Դուք ինչո՞ւ չուզեցիք պատգամավոր դառնալ, մարզպետի պաշտոնն ավելի՞ լավն է։
– Ես գործադիր իշխանությունում ավելի լավ եմ զգում։ Ես նստակյաց կյանք չեմ սիրում։
– Նոր ձեւավորված խորհրդարանի մասին կարծիք ունե՞ք։
– Էն մասը, որ չեմ ճանաչում, նրանց մասին ոչինչ չեմ կարող ասել, իսկ նրանց, ում ճանաչում եմ, իմ կարծիքով, նորմալ մարդիկ են։ Մեր մարզից ընտրված, հաստատված 7 պատգամավորից 4-ը գիտությունների թեկնածու են։
– Դուք մտածում եք երկա՞ր մնալ մարզպետի պաշտոնում։
– Հա, ի՞նչ պիտի անեմ, ես չեմ սիրում, որ աշխատանքային գրքույկում շատ բան գրվի։
– Հավանե՞լ եք մարզպետի պաշտոնը։
– Չէ, ես եթե հողագործ էլ աշխատեի, ինձ դուր էր գալու։ Ամեն մարդ պիտի մի տեղ իրեն գտնի, հենց որ գտավ, ուրեմն լավ է։
– Ձեր տեղը մարզպետի աթո՞ռն է։
– Երեւի… (ծիծաղում է)։
Մ. Ե.
