Նախեւառաջ ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել իմ կնոջը՝ Էլզա Խոջաբեկյանին, որ հասցնելով տեսնել եւ ճանաչել Հակոբ Մարտիրոսյանին, հրաժարվեց ներքին գործերի բաժնում ցուցմունք տալուց, հույս ունենալով, որ Հակոբը եւ իր գործընկերը կվերադարձնեն արնաշաղախ ականջների օղերը։ Այդպես էլ չվերադարձրին։ Բազմիցս «իր աշխարհի» հեղինակավոր անձինք դիմել են իրեն, իր ընկերներին եւ եղբայրներին, որպեսզի վերադարձնեն ականջօղերը։ Շուրջ երեք տարի անտեսեց բոլորին, նաեւ ինձ՝ լավ ճանաչելով։ Շարունակելով իր մասնագիտությունը, նա մեկ այդ գործով կանգնեց դատարանի առաջ։ Վերջապես դատարանում, իր վերջին խոսքով, որը ցուցադրվեց «Ար» հեռուստաալիքով, նա բացահայտեց իր ով լինելը։ Հակոբը հայտարարություն տվեց. «որ ինձ բաց թողնեք, ես խոստանում եմ գտնել գողերին»։ Հակո՛բ, շնորհակալություն։
ԽԴՈ (ԽՈՋԱԲԵԿՅԱՆ)
Զանգվածային լրատվական տպագիր միջոցներում մինչեւ վերջերս «քսիֆը» բացակայում էր։ «Քսիֆների» հերքման կամ դրանց պատասխանելու մեխանիզմները, բնականաբար, հաշվի չէր առնված «ԶԼՄ մասին» ՀՀ գործող օրենքում։ Ա՛յս խորհրդարանը «քսիֆների» հարցում, անշուշտ, հարուստ փորձ եւ տեղեկացվածություն ունի։ Ու, բնականաբար, առաջին օրենսդրական նախաձեռնությունն էլ կվերաբերի այդ աններելի բացթողման վերանայմանը։
