Մինչ երեկ պատվածս ՀՅԴ-ի միջոցառումները մի տեսակ անորոշ էին, դաշնակցական համուհոտ չունեին։ Երեկվա համերգ-հանրահավաքը ուրիշ էր. ՀՅԴ-ն ծնունդ էր նշում, Առաջին հանրապետության ծնունդը։
Ու քանի որ այն իր ձեռքբերումն է համարում, Ազատության հրապարակն էլ երեկ իրենով էր արել։ Նույնիսկ վերջին օրերին քմահաճ եղանակին էին տոնի տրամադրել ու տոների կարոտ մի բո՜լ ժողովուրդ հավաքել։ Ու փուչիկներով, ծաղիկներով տոնախմբության մթնոլորտ էին ստեղծել՝ համեմված դաշնակցական «աղ ու բիբարով». ՀՅԴ կարգախոսներով արնագույն դրոշներ, դարիս դաշնակցական կարկառուն դեմքերը՝ պատերին (մեծադիր նկարների տեսքով) ու բեմահարթակին (հասարակ մահկանացուներիս ընկերացած)։ Ու այս ամենին արժանի երաժշտական ձեւավորում. անցյալի հուշեր արթնացնող մարտական խրոխտ քայլերգեր, դաշնակցության հերոսական անցյալն ու ազգային-ազատագրական պայքարը փառաբանող երգեր։ Մեջ ընդ մեջ ֆոնը «փչացնում» էին ապազգային, արեւմտամետ կատարումները։ Բայց կարեւորը՝ Ձախ Հարութը «դզում» էր՝ սպիտակ բլուզով (օձիքը վեր բարձրացրած) ու սպիտակ բոթասներով։
Ու ոնց չոգեւորվեր այս աննման տեսարանից Վահան Հովհաննիսյանը ու չասեր այն, ինչ ասաց։ Իսկ ասաց սիրուն-սիրուն խոսքեր՝ փիս անցյալի ու սպասվող լուսավոր ապագայի մասին։ Բնական է, անցյալում դաշնակցությունը չի եղել, իսկ հիմա հույս ունի լինել (իշխանության մե՛ջ), քանի որ առանց իրենց ախր կկորի էս ժողովուրդը, բա մեղք չի՞։ Իսկ ՀՅԴ-ն չի հանդուրժի անարդարություն, որն իրենց «միշտ զայրացրել ու ապստամբության (՞- Ն. Հ.) է հասցրել»։ Մի քանի տասնյակ ընտանիք «հաստանում են (չգիտեմ որտեղից գլուխս մտավ մի դավաճան դիտարկում՝ Վահան Հովհաննիսյանը ինչ լավ «լցվել է», թո՛ւ-թո՛ւ, աչքով չտամ- Ն. Հ.), հարստանում»՝ մինչդեռ հասարակ ժողովուրդը «կեղեքվում ու թալանվում» է։
Տասը տարի ժողովուրդը տառապել ու տանջվել է իր ձայնը միակ փրկիչ դաշնակցությանը տալու անհնարինությունից։ «Դաշնակցությունն էլ իր հերթին հնարավորություն չի ունեցել իր կուտակած պոտենցիալը՝ խելքը, խիզախությունը, փորձը, կապերը տրամադրել մեր ժողովրդին»։ Հիմա եկել է տենչալի պահը ուղղելու ճակատագրի այդ աններելի սխալը։ «Եթե դու ուզում ես տեսնել արդար Հայաստան, եղի՛ր դաշնակցության հետ»։ Ու ճշտելու համար, թե ինչ բախտորոշ ազդեցություն ունեցավ իր խրոխտ կոչը, Վահան Հովհաննիսյանը ոտքի վրա մի ստուգող հարցում արեց. «Ով դաշնակցության հետ է, թող հիմա ձե՛ռք բարձրացնի»։ Հերթական անգամ ցուցադրելով չպատճառաբանված լավատեսություն՝ շտապեց ավետել. «Ես կարծում եմ՝ մենք հաղթեցինք»։
Կարդացեք նաև
ՆԱԻՐԱ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ
