«Առավոտը» բազմիցս գրել է, որ պաշտոնը փչացրել է ներկայիս վարչապետին կամ, ինչպես Արմեն Դարբինյանն էր դա ընկալել, որ ինքը «հոռացել է»։ Մեր թերթի բառապաշարում նման արտահայտություններ չկան, բայց դե պրն Դարբինյանին ունկնդրելով դեռ շատ կհարստացնենք գրական լեզվի մեր իմացությունը։ Ասենք, կիրակի «Օրակարգ» ծրագրով ցուցադրվեց, թե ինչպես է կիրթ, մտավորականի տեսքով մեր վարչապետը մի կոռնիձորցի տատիկի ասում. «Դուխդ բարձր պահի»։ Երեւի դուխից չընկնելու սույն հորդորով էր պրն Դարբինյանը փորձում ցուցադրել, որ ինքը բոլորովին էլ չի «հոռացել»։ Առաջարկում ենք, որ նույն նպատակով նա հետագայում իրեն շրջապատած մարդկանց դիմի՝ «կյանքներիդ սատկեմ», «մռութդ ուտեմ», եւ նման ժողովրդական այլ արտահայտություններով։ Մեզ մնում է միայն ավելացնել. «Ապե, կարո՞ղ ա գիտես ծնունդտ ա կամ էլ բանակիդ քեֆը»։
ՎԱՏ ԼՈՒՐ
Ապրիլի 24-ին Եղեռնի զոհերի հուշարձանին այցի չգնացող հայ մարդ քիչ է պատահում։ Նրանք, ովքեր ի վիճակի են շարժվելու, այդ օրը հոգու պարտք են համարում խոնարհվել նահատակների հուշարձանին։ Գնալը՝ գնում են, բայց, արի ու տես, վերադառնալ չեն կարողանում։ Քաղաքի հյուսիսային կողմում ապրողները վերադարձի համար ստիպված են շրջանցել ամբողջ սարը։ ՆԳ աշխատակիցները Ծիծեռնակաբերդի բոլոր ելքերն էին փակել, եւ նույնիսկ ժամը 22-ին ժողովուրդը ստիպված էր կամ հասնել ավտոբուսներին, կամ՝ կոշիկները եւ նյարդերը փչացնելով, բռնել ետդարձի ճանապարհը՝ մթության, քարի եւ մացառի միջով։ Մի պապիկ, որը թոռնիկի հետ էր եկել, հոգնած թոռանը բացատրում էր. «Սա էլ մեր Դեր Զորն է, քայլիր, տղա ջան»։
