Այլապես դժվար կլիներ ենթադրել, որ կուսակցական խիստ կարգապահություն ունեցող ՀՅԴ ցուցակում կարող են նաեւ անկուսակցականներ հայտնվել։
Նախագահի խորհրդական Արտաշես Թումանյանին ավելի շուտ կարելի էր, ասենք, ԱԺՄ-ի համամասնական ցուցակում պատկերացնել, քանզի ե՛ւ ԳԽ փոխնախագահ, ե՛ւ հարկային տեսչության պետ աշխատելու ընթացքում ընկերական կապերը չէր խզում Դավիթ Վարդանյանի հետ։
-Ուրեմն, ինչպե՞ս ստացվեց, որ հայտնվեցիք հենց ՀՅԴ-ի, այլ ոչ ԱԺՄ-ի, «Միասնության» կամ որեւէ այլ ցուցակում։
-Ինձ համար առաջին հարցը հետեւյալն էր. այս 9 տարուց հետո շարունակելու եմ որպես անհա՞տ քվեարկվել, թե՞ կարող եմ որեւէ ցուցակի մաս կազմել։ Ինձ համար ակնհայտ էր, որ եթե որեւէ ցուցակում լինեմ՝ անկուսակցականի իմ ազատությունը պիտի պահպանեմ։ Մի քանի խմբակցությունների, կուսակցությունների հետ ինչ-որ բանակցություններ եղել են՝ եւ իրենք էին նախաձեռնել, եւ ես։ Ի վերջո, ես տեսականորեն կարող էի հայտնվել ՀՅԴ-ի ցուցակում՝ ինչպես եւ եղավ, կամ ԱԺՄ-ի (ի դեպ, այս կուսակցությունը որոշել էր անկուսակցականների չընդգրկել- Ա. Ի.), բայց իմ որոշումն այդպիսին էր։ Առաջարկությունը դաշնակցականներն են արել՝ Վահան Հովհաննիսյանը, Հրանտ Մարգարյանը, բոլորի հետ էլ ընթացիկ շփումներ ունեցել եմ (Արտաշես Թումանյանին ու ՀՅԴ Բյուրոյի անդամ Մարտուն Մաթեւոսյանին էլ Վանաձորն է միավորում- Ա. Ի.)։ Եվ կուզենայի, որ նրանք պատկառելի տեղ ունենան խորհրդարանում եւ առաջին անգամ կարողանան օրենսդիր եւ գործադիր իշխանությանը հենց ընտրություններից սկսած մասնակցել։
Կարդացեք նաև
-Այնուամենայնիվ, այս եւ այլ կուսակցությունների հետ նախնական բանակցությունների թեման, նախապատվության համար չափորոշիչը ո՞րն էր։ Ի՞նչը ձեզ գայթակղեց հենց ՀՅԴ-ն ընտրելու համար, գուցե ցուցակում առաջարկվող տե՞ղը։
-Երեւի ավելի ճիշտ կլիներ բանակցությունների փոխարեն օգտագործել խոսակցություններ բառը։ Բայց ցուցակում տեղը որոշիչ չէր բացարձակապես։ Գաղտնիք չէ, կարծեմ Վահան Հովհաննիսյանն ու Հրանտ Մարգարյանն ասուլիսի ժամանակ ինչ-որ բացատրություններ տվել էին։ Հաշվի առնելով այդ կուսակցության անցած ճանապարհը, ներկուսակցական կարգապահությունը, իրենց դժվար տարիներին մարդկանց ծառայությունները՝ ես չեմ եղել նրանց հետ, նաեւ ԳՄ, Բյուրո ունեն՝ ինչ-որ անվանացանկ վերջապես՝ առաջին հնգյակում հայտնվելու մեծ հավակնություններ էլ չունեի նույնիսկ։ 10-րդ տեղը փոխզիջում էր, ինքս էլ մոտավորապես դրան համաձայն էի։ Այսինքն, այդ տեղն ինձ համար գայթակղիչ չէ, եւ շեշտը դրա վրա չի դրված։ Ես ավելի շատ մտադիր եմ մեծամասնականով անցնել եւ այս կուսակցությանն էլ օգտակար լինել։
-Եթե անգամ մեծամասնականով չընտրվեք՝ համամասնականով անպայման պատգամավոր կդառնաք, 10-րդ տեղն անցողիկ է այս դեպքում։ Եվ ինչ, ՀՅԴ խմբակցությանը մա՞ս եք կազմելու, քվեարկելու եք կուսակցության որոշումների համաձա՞յն։
-Էլի անկուսակցական եմ, կրկնեմ։ Այսօր գործող օրենքով՝ մեխանիկորեն ընդգրկվելու եմ խմբակցությունում։ Բայց դա կուսակցությունը չէ՝ հասկանում եք։ Կարծում եմ, որ կուսակցության որոշումները կուսակցականների համար պարտադիր կլինեն։ Հասկանալի է, որ առնվազն համակիրի պահվածք պետք է լինի, եթե շատ լուրջ ու սկզբունքային տարաձայնություններ չլինեն։ Այդ դեպքում ես ինձ համար որոշում կկայացնեմ։ Որեւէ նախնական պայմանավորվածություն, պարտադրանք ե՛ւ բացառվում էր, ե՛ւ չի եղել։
Նաեւ որպես անհատ էլ որտեղ քվեարկվում եմ՝ կփորձեմ առանց մյուս կուսակցությունների վրա կոպիտ հարձակումների մի քիչ նրանց ձայներն ավելացնել՝ եթե հաջողվի։
Իմ ցանկությունն է, որ ՀՅԴ-ն սոցիալ-դեմոկրատական քաղաքականության կրողներից մեկը լինի հանրապետությունում։ Այս տեղը դատարկ է, իմ կարծիքով։ Եթե լուրջ չափանիշներով նայենք՝ չկա այդ թեւը։ Ըստ էության, տնտեսական ազատականության կառուցման խնդիրը լուծված չէ հանրապետությունում։
-ՀՅԴ Հայաստանի ԳՄ ներկայացուցիչը հարցազրույցում Ձեր մասին ասել էր. «Թումանյանի հետ մեր կուսակցության ծանոթությունը եւ համատեղ աշխատանքը թույլ են տալիս հանգել այն եզրակացության, որ նա վերին աստիճանի արժանի թեկնածու է եւ բարձրորակ մասնագետ, որին կարելի է վստահել ցանկացած գործ»։ Արդյոք որոշակի զրույցներ եղե՞լ են, որ եթե ՀՅԴ-ն շատ տեղեր գրավի ԱԺ-ում՝ ձեզ ավելի բարձր պաշտոն կտան, քան այսօր եք զբաղեցնում, ասենք՝ վարչապետ, նախարար եւ այլն:
-Բացարձակապես չի եղե՞լ նման խոսակցություն։ Ակնարկում եք, որ իմ միանալը որպես պետական պաշտոնյա նաեւ որոշակի ակնկալիքներո՞վ է պայմանավորված։
-Այո։
-Նման հարց ընդհանրապես չենք քննարկել՝ ոչ ես, ոչ իրենք։ Բայց օրենսդիր իշխանությունը, եթե նաեւ գործադիր իշխանության մարմիններ ձեւավորի եւ, եթե ինչ-ինչ ուժեր ու առաջին հերթին՝ իրենք ինչ-որ առաջարկներ անեն, վստահության խնդիր լինի՝ ես պատրաստ եմ աշխատել այնտեղ, որտեղ գտնեմ, թե կարող եմ աշխատել։ Այսինքն, որեւէ բան չեմ բացառում։ Իհարկե, որեւէ պաշտոնի անուն չարժեր հիմա տալ։ Դեռ չգիտենք էլ, թե ՀՅԴ խմբակցությունն ինչ տեսակարար կշիռ կունենա ապագա խորհրդարանում։
Եվ նաեւ նշեմ, որ (խորհրդականի պաշտոնը չհաշված) այս 9 տարվա ընթացքում պետական միակ պաշտոնը, որն ինձ տրվել էր՝ ես չէի ստացել՝ հարկային տեսչության պետն էր։ Դրանից առաջ իմ գրաված բոլոր պաշտոնները ստացել եմ քվեարկությունների արդյունքում՝ կամ խորհրդարանի, կամ էլ ժողովրդի։
Հարցազրույցը վարեց
ԱՆՆԱ ԻՍՐԱՅԵԼՅԱՆԸ
