Փօխադրութեան տէքստ՝ միջին դասարանցիների յամար
Եւ այդ տարիներին հայոց մէջ աննախադէպ ծաղկում եւ բարգաւաճում էր չօրրորդ իշխանութիւնը, քանզի, ի տարբէրութիւն երրորդ իշխանութեան դատաւորների, չօրրորդ իշխանութեան լրագրողներին ոչ ոք չէր ստիպում երդում տալ։ Այդ իսկ պատճառաւ հայոց մէջ օրէցօր բազմանում էին թէրթերն ու հէռուստաալյակները, բայց, այսույանդէրձ, տէղեկատուական դաշտի յիմնական յաջօղութիւնը պատկանում էր «Երեւանի մամլոյ ակումբի կլօր սէղանին»։ Սոյն կազմակերպութիւնը դարավէրջին արեւմուտքից ստացավ 500 (հինգ հարիւր) հազար դօլար բազմանվագ աջակցութիւն, որից 300 (երեք հարիւր) հազարը տրուեց հիւսնին, որպէսզի վերջինս տաշելով կլօրացներ սոյն ակումբի քառակուսի սէղանը, իսկ մնացեալ 200 (երկու հարիւր) հազարը ծախսուեց այն սուրբ գօրծի վերա, որպէսզի հաշուելով պարզեին, թէ 1998-ին թէրթերից որը քանի անգամ էր տպագրել Լեւօն Տէր-Պէտրօսեանի անունը եւ նամանաւանդ ազգանունը։
Դրանք մօտաւորապէս այն ժամանակներն էին, երբ «Առաւօտում», «Ազատութիւնում» եւ «Ար»-ում մշտապէս եւ յանգամանորեն գրում, խօսում եւ ցուցադրվում էր Աննա Իսրայէլեանը։
