Երեկ տեղի ունեցավ ՀՀ նախագահին կից մարդու իրավունքների հանձնաժողովի հերթական նիստը։
Թե ինչ հարցի ընթացք տվեց նիստը, պարզ չէր, թերեւս միայն այն, որ որոշվեց հաջորդ նիստի օրը։ Որեւէ գործ տապալելու ամենակարճ ճանապարհը հանձնաժողովներ ստեղծելն է։ Այս միտքը պրոլետարիատի առաջնորդինն է, իմը չէ։ Այսօր հանրապետությունում այնքան հանձնաժողովներ կան, որ կարելի է մտածել, թե մի քանի գործեր տապալելու գործընթացն արդեն սկսված է։
Նիստի ամենակարեւոր հարցի՝ մարդու իրավունքների պաշտպանության մասին օրենքը ԱԺ ներկայացնելու ընթացքի մասին հարցն այդպես էլ չլսվեց, քանի որ հարցը ներկայացնողը՝ նախագահի աշխատակազմի պետաիրավական վարչության պետ պարոն Գասպարյանն այդպես էլ չներկայացավ։
Հանձնաժողովի նախագահ Պարույր Հայրիկյանը հանդարտ ներկայացրեց իր տպավորությունները Ֆրանսիայից, Մարդու իրավունքների հռչակագրի 50-ամյակին նվիրված հանդիսությունից (ավելի ճիշտ՝ գրեթե գիտաժողովից)։
Կարդացեք նաև
Հուրախություն պարոն Հայրիկյանի, նույն օրերին, անսալով իր առաջարկին, ՀՀ նախագահը հանդես է եկել հատուկ ուղերձով։ Այսինքն՝ մարդու իրավունքներն ինչ-որ ձեւով նշվել են նաեւ Հայաստանում։ Իսկ Ֆրանսիայում Պարույր Հայրիկյանը հրավիրյալների ամենաբարձր կարգում է եղել, թեպետ հյուրերի դասակարգումը գնահատվեց «անարդար եւ անազնիվ»։ Հենց Ֆրանսիայում էլ պարզվել է, որ «ազատ խոսքի պահանջ ավելի շատ ունեն նրանք, ովքեր նաեւ սոցիալապես են ճնշված»։ Իսկ «21-րդ դար մենք մտնում ենք որպես մարդու իրավունքների դարաշրջան»։ Ի լրումն ասվեց նաեւ, որ պարոն Հայրիկյանը չի մասնակցել «Ելիսեյան պալատում հրավիրված ճաշկերույթին, որովհետեւ ես ավելի շատ ուզում էի ինֆորմացիա ստանալ եւ գործնական հանդիպումների մասնակցել»։
Ներկայացված հուշերից ամենահետաքրքիրը թերեւս այն է, որ մի ադրբեջանցի հյուր, լսելով Հայրիկյան ազգանունը, մոտեցել է եւ հարցրել. «Կարո՞ղ է դուք Պարույր Հայրիկյանի ազգականն եք»։ Պարզ է, որ պարոն Հայրիկյանն այդ փաստը ժխտել չէր կարող։ Իսկ ընդհանրապես, հայ-ադրբեջանական հարաբերությունները Ֆրանսիայում ավելի ջերմ են եղել, քան՝ հայ-վրացականը. «մոտեցել էին, չէին հեռանում»։
Մարդու իրավունքների հանձնաժողովը հերթական նիստը բարեհաջող ավարտեց, մնաց մարդու իրավունքների հարցի լուծմանը համընթաց պաշտպանել նաեւ նիստը լուսաբանելու հրավիրված լրագրողների պրոֆեսիոնալ եւ մարդկային իրավունքները։
ՄԱՐԳԱՐԻՏ ԵՍԱՅԱՆ
