Փօխադրութեան տէքստ՝ միջին դասարանցիների համար
Եւ երբ փէտրուարին հայոց արքան հրաժարական տուեց, եւ արհէստաւարժներն արդէն յուրեանց տարէրքի մէջ էին, ահա այդժամ, քրիստօնեութեան մոտալուտ 1700-ամեակի առթիւ, հայոց աշխարհում սկսեցին ազգովի ու ճշտիւ կատարել յուրեանց Փրկիչ Տէր Յիսուս Քրիստօսի պատուիրանները եւ նամանաւանդ դրանցից այն մէկը, որն ասում էր. «Թո՛ղ ծնօղիդ եւ եկ իմ հէտեւից»։ Դրանք մօտաւորապէս այն ժամանակներն էին, երբ ոչ միայն որդին էր ծնօղից բաժանվում, այլեւ տղամարդը՝ կնօջից, եւ կինը՝ տղամարդուց, եւ ընկէրն՝ ընկէրոջից, եւ Արամազդը՝ Պարոյրից, եւ Դարբինեանը՝ Բագրատեանից, եւ Արա Սահակեանը՝ ՀՀՇ-ից, եւ Կօնեակի գօրծարանը՝ հայ ժօղովրդից, եւ Սայմանադրական դատարանը՝ Սայմանադրութիւնից, եւ շատերը՝ ՔԽ-ից, եւ բօլօրը՝ բօլօրից։ Եւ միայն Սադօյեանն էր, որ չէր բաժանվում յուր սիրելի չօրրորդ խօսափողից։
