Լենինյան պայծառ երազանքն իրականացնելու նպատակով խորհրդային դարաշրջանում կանանց համար հաստատվում էին «քվոտաներ», համաձայն որոնց, նրանք զբաղեցնում էին ղեկավար պաշտոններ, ընտրվում էին պատգամավոր, ընդունվում ԽՄԿԿ շարքերը եւ այլն: Դեմոկրատները այդ «քվոտաները» վերացրին, դրանով իսկ նեղացնելով այն կանանց, որոնց հավակնությունները դուրս են գալիս խոհանոցի սահմաններից: Իհարկե, նրանք կարող են ընտրել եւ ընտրվել, բայց այդ իրավունքն իրագործելու ճանապարհին սարի պես կանգնած են տղամարդիկ եւ, քանի որ մեզանում իրավահավասարություն է, նրանցից ոչ մեկը չի պատրաստվում ասպետական ժեստեր անել:
Սակայն այս շաբաթ մեր կանանց համար վերջապես նոր հեռանկարներ բացվեցին: Դա տեղի ունեցավ շնորհիվ հարազատ կառավարության, որը հաստատել է 1998-2000 թվականներին կանանց վիճակը բարելավելու եւ նրանց հասարակական դերը բարձրացնելու ազգային ծրագիր: Բարձրացնելու եւ բարելավելու առաքելությունը հոգատար կառավարությունը հանձնարարել է նախարարություններին, պետական եւ տարածքային կառավարման մարմիններին: Ինչպես է իրականացվելու այդ ազգային ծրագիրը, դեռեւս պարզ չէ, սակայն հայտնի է, որ դրա վերահսկողությունն ու իրականացումը դրվել է Սոցապ նախարարության վրա: Դա թույլ է տալիս ենթադրել, որ կանայք մեզանում իրենց կարգավիճակով հավասարվում են երեխաներին, թոշակառուներին եւ հաշմանդամներին: Մի խոսքով, սոցիալապես անպաշտպան զանգված է:
Բացառված չէ, որ ազգային ծրագրի շրջանակներում սոցիալական նոր նպաստ է սահմանվելու կանանց սեռին պատկանողների համար: Ծայրահեղ դեպքում կարելի է հանձնարարել հասարակական կազմակերպություններին, գործատուներին եւ արհմիություններին՝ ամիսը մի անգամ կանանց ծաղիկներ նվիրել, նրանց ձեռքը համբուրել, ձեռքերի վրա ման տալ եւ կազմակերպել բարեգործական մարաթոններ:
Այդ համալիր միջոցառումների իրականացման դեպքում, անշուշտ, կանանց /բայց միայն կանանց/ վիճակը կբարելավվի, եւ նրանց դերը հասարակության մեջ կբարձրանա այնքան, որ կանայք վերջապես դուրս կգան խոհանոցներից եւ կսկսեն պետություն ղեկավարել:
