Ծառեր, ծիտիկներ, բզեզներ, մանկան ու բնության աշխարհ, որն ամենքին հասանելի չէ, ուր ամենքը մտնելու իրավունք չունի, եթե մանկան անկեղծությունն ու պարզությունը չունի:
Մարտի 27-ին Ավ. Իսահակյանի անվան գրադարանում կայացավ Մարիետա Սահակյանի «Ատամհատիկ» մանկական գրքի շնորհանդեսը, որով հեղինակը այդ աշխարհ մուտք գործելու իր փորձն արեց: Մարիետա Սահակյանը երկար տարիներ աշխատել է երիտասարդների և երեխաների հետ և իր իսկ խոսքով այդ շքեղ դղյակներից է հանել այն գանձերը, որոնք այսօր բանաստեղծության տեսք են ստացել.
«Ես բոլորովին չեմ մտածել բանաստեղծուհի կամ գրող դառնալու մասին, ես փոքրուց ավելի շատ սիրում էի նկարել, իսկ երբ գրել-կարդալ սովորեցի՝ որոշեցի կարդալ երկնքի, աստղերի, արևի մասին: Իմ գրքի հերոսները նույնքան կենդանի են որքան դուք բոլորդ, ես ու ուզում եմ, որ դուք բոլորդ մեծանաք, սիրեք բնությունը, կենդանական աշխարհը և մեր մոլորակը պահեք ու փայփայեք: Երիտասարդների հետ աշխատելուց ես բանաստեղծուհի չդարձա, բայց երեխաների նկատմամբ տածած սերն ինձ դարձրեց բանաստեղծուհի»:
Մանկագիր Սաթենիկ Ղազարյանի անդրադառնալով գրքին ընդգծեց. «Մարիետա Սահակյանը հայտնություն է մանկական գրականության աշխարհում, գիրքը յուրահատուկ անուն ունի «Ատամհատիկ», որը երբևէ չեմ հանդիպել: Նրա բանաստեղծությունները երգեցիկ են, մատչելի են երեխաների համար: Նա նկարիչ լինելով՝ նկատում է բնության ամեն մի մասնիկը, ամեն մի շարժումը և իր տեսածը բանաստեղծության տողերի միջոցով փոխանցում է երեխաներին: Նա կարողացել է պարզ, գեղեցիկ, մատչելի տողերով հասնել մանկան հոգուն և նրան շատ են օգնել և՛ սերը, և՛ նկարչությունը»:
«Եթեր» թերթի խմբագիր Գայանե Ենգոյանը իր խոսքում նշեց, որ հեղինակը արդեն տպագրված բանաստեղծություններ ուներ մեծահասակների համար և ուզում գտնել էր իր փոքրիկ ընթերցողին. «Ես ուրախությամբ ուզում եմ նշել, որ այս գեղեցիկ բանաստեղծությունների մեծ մասը արդեն տպագրվել է մեր թերթում: Երեխաների հետ այս տևական մտերմության, բարեկամության ընթացքում էլ երևի ծնվել է նրանց աչքերով աշխարհին նայելու այդ ցանկությունը: Ի վերջո, ամեն ստեղծագործող գրում է իր համար, իր մեջ կուտակվածն է ուզում արտահայտել, բայց շատ ավելի թանկ է, երբ այս ամենը արձագանքում է ընթերցողի հոգում, այս դեպքում մանուկ ընթերցողի հոգում: Սա նշանակում է, որ այս գործը պետք է շարունակվի»:
Նանե ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ
