«Որեւէ մեկը, որը օգնում է բանակին, շատ գնահատելի է, բայց կարծում եմ, որ այն պետք չէ ի ցույց դնել: Սա իմ մոտեցումն է, ես երբեք չեմ բարձրաձայնում, ինչ եմ արել, որովհետեւ կարծում եմ՝ բարեգործությունը երբեք չի կարելի բարձրաձայնել: «Վաստակավոր արտիստ» դարձվածքը այնքան է պայմանական ու բնավ կապ չունի իր արարքի հետ, մարդու տեսակն է այդպիսին , գիտեք խոսք չեմ գտնում… մեր զինվորների հետ մի միջավայրում, մի հարթակում գտնվելն իսկ մեծ պատիվ է ու այս կե՞րպ , շարք կանգնա՞ծ…
https://www.youtube.com/watch?v=N5kkRuNP19g
Շնորհակալ եմ բոլորին, ով ձեռք է մեկնում հայոց բանակին, հայ զինվորին, բայց այս կե՞րպ:
Ինքն ունի իր հանդիսատեսը, ռաբիս երաժշտության սիրահարների մի հոծ բանակ, այդ հասարակության շերտում գուցե վաստակել է այդ կոչումը , բայց տվյալ դեպքում խոսքը բարեգործության մատուցման մասին է… լավ է լռեմ , ես այդ լեզուն չեմ հասկանում: Հիսուս Քրիստոսը բարեգործությունը ապարդյուն չի համարում՝ Աստծո նկատմամբ ճիշտ կեցվածք ընդունելու գործում, այլ շեշտում է ճշմարիտ դրդապատճառի անհրաժեշտությունը՝ «հանուն Աստծո»: Նա դատափետում է իր ժամանակի ցուցադրական բարեգործությունը (Մատթ. 6.1–4) և կարևորում ողորմության ներքին բովանդակությունն ու նրանում թաքնված աստվածային օրհնությունն ու երանությունը»,- Aravot.am-ին ասաց ՀՀ վաստակավոր արտիստ, երգչուհի Շուշան Պետրոսյանը:
Կարդացեք նաև
Արփինե ՍԻՄՈՆՅԱՆ
Խորհուրդ կտայի Մհեր Արշակյանի “Արմենչիկ.Տերը” հոդվածը.
https://civilnet.am/2016/05/10/voices-mher-arshakyan-armenchik-2/#.VzNV6YR97Dc
Պետք է պատասխանատվության ենթարկել զորամասի ղեկավարությանը;
1. Պետք է պատասխանատվության ենթարկել պետության ղեկավարությանը, որ մեր զինվորը այդ տոպրակի կարիքը չունենա:
2. Արմենչիկը վստահություն ունի՞ որ այն կհասնի զինվորին, եթե ինքը բարեգործությունը ուղարկի պետության ղեկավարության միջոցով: