Տեսանյութերի լրահոս
Խմբագրի սյունակ
Մանկավարժական համալսարանում պրոֆեսորներից մեկը վերջերս ինձ ասաց. «Որ ձեզ տեսնում եմ՝ ուզում եմ դիմել՝ Լեւոն, որովհետեւ հիշում եմ ձեր հայրիկին»: Ասացի, որ դա հաճելի եւ պատվաբեր «շփոթմունք» է: Կարծում եմ՝ մարդն արժեք է ներկայացնում (նաեւ՝ որպես քաղաքացի, որպես հասարակության անդամ) միայն այն դեպքում, եթե երկարատեւ մի պատմության, պատումի մի մասն է: Եվ այդ առումով՝ ներկայացնում է ոչ միայն ինքն իրեն, այլեւ իր նախնիներին եւ իր հետնորդներին: Օդից իջած, վերացական, արմատներ չունեցող եւ պտուղներ չտվող մարդը (կամ, որը նույն է՝ ազգը) օդի մեջ էլ կկորի: Ի՞նչն է…